Δείχνουν και ξαναδείχνουν τα κανάλια τον πρόεδρο της Γαλλίας Ολάντ στις δηλώσεις του για τη σφαγή στο Παρίσι, να υπόσχεται εκδίκηση χωρίς οίκτο, sans pitie. Και κολλητά τον υπουργό εξωτερικών της Γαλλίας να δηλώνει ότι η Γαλλία θα συνεχίσει να βομβαρδίζει στη Συρία! Η απόλυτη κτηνωδία, η απόλυτη ατιμωρησία. Γιατί και οι δυο θα έπρεπε να είναι στα κάτεργα. Για τα εγκλήματα τα οποία διαπράττονται με δική τους εντολή στη Λιβύη, το Τσαντ, το Μάλι και τη Συρία. Που είναι υπεύθυνοι και για τη σφαγή στο Παρίσι, σαν προέκταση, μία από τις συνέπειες, των σφαγών και των καταστροφών που πραγματοποιούν οι Γάλλοι στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Είναι άγνωστος ο αριθμός των νεκρών και των ακρωτηριασμένων από τους βομβαρδισμούς των γαλλικών Μιράζ, επί χρόνια, χωρίς καμία απειλή σε βάρος των Γάλλων και της Γαλλίας από τους Μεσανατολίτες, τους Ασιάτες και τους Αφρικανούς, που πολλοί απ’ αυτούς μπορεί να μην ήξεραν ούτε πού βρίσκεται η Γαλλία.
Οι Γάλλοι βομβαρδίζουν, σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν αδιακρίτως σε χώρες που τις έχουν μεταβάλλει σε ανθρωποσφαγεία χωρίς καμιά νομιμοποίηση. Μόνοι τους αποφασίζουν, μαζί με τους Αμερικανούς και τους Άγγλους, να καταστρέφουν μια χώρα, να ανατρέψουν το καθεστώς μιας άλλης κρατικής οντότητας, αδιαφορώντας πλήρως για τις ανθρώπινες απώλειες.
Εάν αθροίσει κανείς τους νεκρούς, τους τραυματίες, τους ακρωτηριασμένους, τους φυλακισμένους και τους πρόσφυγες από τις επεμβάσεις της σατανικής συμμαχίας Αμερικής-Αγγλίας-Γαλλίας, με τη συνδρομή κυρίως της Σαουδικής Αραβίας, του Ισραήλ και ντόπιων συμμοριών, θα χάσει το μυαλό του. Γιατί αθροίζονται σε δεκάδες εκατομμύρια! Μόνο στη Συρία υπάρχουν 11 εκατομμύρια πρόσφυγες, ο μισός πληθυσμός της χώρας! Κι άλλα πέντε εκατομμύρια στο Ιράκ! Οι νεκροί και τραυματίες σ’ αυτές τις δύο χώρες ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο!
Δηλαδή, στο Ιράκ και τη Συρία, τα θύματα, χωρίς να υπολογίσουμε αυτούς που παραμένουν, αλλά έχουν καταστραφεί οι περιουσίες τους, ξεπερνούν τα 17 εκατομμύρια. Εάν προσθέσουμε τους νεκρούς, τραυματίες και πρόσφυγες από Λίβανο, Αφγανιστάν, Κουρδιστάν, Πακιστάν, Υεμένη, Λιβύη, Τσαντ, Μάλι, Σουδάν, Σομαλία, όλες τις χώρες που βομβαρδίζονται ανεξέλεγκτα από Αμερικανούς, Γάλλους, Άγγλους, Καναδούς, Σαουδάραβες, Ισραηλινούς, Δανούς, Νορβηγούς και Αυστραλούς, μιλάμε για ένα σύνολο πάνω από 25 εκατομμύρια ανθρώπους, νεκρούς, ακρωτηριασμένους ή ξεριζωμένους. Κι αν προσθέσουμε τους κατοίκους αυτών των χωρών που ζουν σε συνθήκες πολέμου, που υφίστανται τις συνέπειες των επεμβάσεων των Δυτικών, τότε το σύνολο υπολογίζεται σε πολλές δεκάδες εκατομμύρια.
Αυτοί, λοιπόν, σαν τον Ολάντ, και τον προκάτοχό του, τον Σαρκοζί, έχουν το θράσος του ψυχρού δολοφόνου που δεν έχει τύψεις για τα εγκλήματά του. Και με την υποστήριξη των ολιγαρχών, την κάλυψη των ΜΜΕ και τη σιωπή των διανοουμένων, με θράσος και κυνισμό, επιρρίπτουν τις ευθύνες στους αυτόχειρες του Παρισιού που είναι παράγωγα της δικής τους πολιτικής. Γιατί ο Σαρκοζί, ο Ολάντ, ο Κάμερον, ο Μπους και ο Ομπάμα, οπλίζουν τα χέρια των δολοφόνων. Οι δυτικοί άρχοντες παρακινούν και εξοπλίζουν τους καμικάζι με όπλα made in FTance και made in USA.
Κάτω από το λούστρο
Αλλά δεν θα μπορούσαν να τα κάνουν αυτά, οι Ομπάμες, οι Σαρκοζίδες και οι Ολάντες, εάν δεν είχαν διασφαλίσει τη συναίνεση μεγάλων τμημάτων των κοινωνιών τους. Κι αυτή η συναίνεση, ενώ αποτελεί σημαντική συνδρομή στη διάπραξη των μεγάλων εγκλημάτων, περνάει ασχολίαστη, γιατί αυτοί οι πολίτες είναι πελάτες των ΜΜΕ και πελάτες των πολιτικών. Κανένας δεν τους θίγει, κανένας δεν τους κριτικάρει, κανένας δεν τους αποδοκιμάζει. Ούτε οι πολιτικοί της Αριστερός, οι οποίοι μιλούν κολακευτικά για το λαό, σαν να είναι άγιος ο λαός, σαν να είναι κάτι ενιαίο, ομοιογενές, προοδευτικό και πάντα στο σωστό δρόμο. Κι όμως, χωρίς τη συναίνεση και τη συνδρομή μεγάλου μέρους αυτών των λαών δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν αυτά τα μαζικά εγκλήματα, οι σφαγές και οι γενοκτονίες.
Και δεν είναι μόνο στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που ο γερμανικός λαός, ο ιταλικός λαός, ο ιαπωνικός λαός, και ουκ ολίγοι άλλοι λαοί, υποστήριξαν στην πλειονότητά τους τις φασιστικές κυβερνήσεις τους σε όλα τα τεράστια εγκλήματα που διαπράχτηκαν στο όνομά τους. Στις μέρες μας, η πλειονότητα των Αμερικάνων, από ολιγάρχες μέχρι μεροκαματιάρηδες εργάτες, στήριξε τις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Το ίδιο και στην Ευρώπη. Και εν πάση περιπτώσει, καμία κυβέρνηση δεν έπεσε, κανένας πολιτικός, πρωθυπουργός ή βουλευτής, δεν λογοδότησε για κανέναν πόλεμο, για καμία ανατροπή καθεστώτος, για καμία ισοπέδωση χώρας και για καμία γενοκτονία στη Μέση Ανατολή ή την Αφρική.
Το βλέπουμε αυτό και έναντι των προσφύγων. Σε χώρες, όπως η Αυστρία, η Αγγλία, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Ουγγαρία και η Γαλλία, γεμάτες πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες, όπερες, μουσεία και εκκλησίες, ο ρατσισμός και ο φασισμός αναδύονται άθικτοι από τη φρίκη του πρόσφατου παρελθόντος. Με μίσος εναντίον των προσφύγων που δημιουργούνται από τις πολιτικές των κυβερνήσεων που ψηφίζουν. Προσφύγων που δεν μπορούν πια να μείνουν σε χώρες που έχουν μετατραπεί σε ερείπια από τους βομβαρδισμούς των Δυτικών.
Θα αναρωτηθεί κανείς, πώς γίνεται αυτοί οι λαοί, σε τόσο πολιτισμένο περιβάλλον, να κάνουν τέτοιες επιλογές; Είναι μόνο η πλύση εγκεφάλου από τους πολιτικούς, τα ΜΜΕ και τα οργανωμένα συμφέροντα; Όχι, βέβαια. Είναι και κάτι εξίσου πολύ σημαντικό, και πολύ ιδιοτελές, που καθιστά συνυπεύθυνους για τους πολέμους και τις καταστροφές τους λαούς που συναινούν ή αποδέχονται παθητικά τις εγκληματικές πολιτικές των αρχουσών τάξεων. Κι αυτό το κάτι είναι ότι έχουν συνδέσει την ευημερία τους μ’ αυτές τις πολιτικές. Έχουν πειστεί, ή έχουν σιωπηρά αποδεχτεί, ότι για να έχουν όλες τις ανέσεις (που η πλειονότητα των ανθρώπων σε όλη τη γη στερείται), δεν αρκεί η εργασία τους, δεν αρκεί η τεχνολογική πρόοδος, δεν αρκούν τα γράμματα και οι τέχνες. Χρειάζονται και οι σταυροφορίες, οι πόλεμοι, τα πραξικοπήματα και οι γενοκτονίες για να διατηρείται και να βελτιώνεται το βιοτικό επίπεδο των Αμερικάνων και των Ευρωπαίων. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σκοτώνουν, να ακρωτηριάζουν και να ρημάζουν όλους τους άλλους λαούς του κόσμου. 15 πόλεμοι βρίσκονται σε εξέλιξη με πρωτοβουλία ή με συνδρομή των Αμερικάνων και των Ευρωπαίων. Και οι πολίτες της Αμερικής και της Ευρώπης ή δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι κάνουν οι ηγεσίες τους ή συναινούν θεωρώντας όλους τους άλλους κατώτερους, ζώα, που μπορείς να τα σφάζεις και να τα λεηλατείς κατά βούληση, προκειμένου να ζεις εσύ σε ωραίες πολιτείες κι ας ζουν αυτοί σε ερείπια, σε τρύπες και αντίσκηνα.
Για να ζουν οι Δυτικοί πολυτελώς, αρπάζουν τζάμπα ή σε εξευτελιστικές τιμές τις πρώτες ύλες των άλλων, το πετρέλαιο, το ουράνιο και το χρυσό. Δυτικές και γιαπωνέζικες εταιρίες έχουν εξαφανίσει τα δάση στην Ινδονησία και τη Βραζιλία, που δίνουν οξυγόνο στη γη και είναι η κατοικία εκατομμυρίων ιθαγενών, για να πουλάνε φτηνά ξύλινα έπιπλα τα ΙΚΕΑ. Και όλοι πια ξέρουν ότι οι τσάντες Γκούτσι και Αρμάνι, και όλα σχεδόν τα είδη πολυτελείας, κατασκευάζονται σε εργοστάσια με δούλους, με παιδιά εργάτες από δέκα ετών. Κανένας Δυτικός δεν έχει τύψεις για όλη αυτή τη βαρβαρότητα . Και κανένας δεν θέλει να του θυμίζουν ότι όλοι αυτοί οι πόλεμοι και οι επεμβάσεις γίνονται προκειμένου να τοποθετούνται σε κάθε χώρα κυβερνήσεις-μαριονέτες που θα εκτελούν τις οδηγίες των Δυτικών.
Εάν τους νοιάζει τόσο πολύ η Δημοκρατία, γιατί δεν εξαπέλυσαν πόλεμο εναντίον της Σαουδικής Αραβίας, που έχει ίσως την πιο φασιστική εξουσία στον κόσμο και είναι ο βασικός τοπικός παράγοντας πολέμων και καταστροφών; Ή μήπως είναι δημοκρατίες το Κατάρ, το Ομάν, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ιορδανία, η Αίγυπτος και το Μπαχρέιν; Είναι δημοκρατία το Ισραήλ που έχει κατ’ επανάληψη ρημάξει τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και το Λίβανο και καταπιέζει σαν πολίτες τρίτης κατηγορίας το 20% των κατοίκων του που είναι αραβικής καταγωγής;
Οι ζωές των άλλων
Tα παπαγαλάκια στα κανάλια λένε ότι οι δυτικές χώρες δέχονται επιθέσεις γιατί οι άλλοι, οι ανατολίτες, οι καθυστερημένοι, ζηλεύουν τον πολιτισμό, τις ελευθερίες και τον πλούτο της Δύσης. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα ή μεγαλύτερη πλάνη απ’ αυτό. Οι λαοί θέλουν να ζήσουν ήσυχα, να αφεθούν να ρυθμίσουν την τύχη τους και να λύσουν μόνοι τους τα εσωτερικά τους προβλήματα. Γιατί οι δυτικές, χώρες δεν δέχονταν επιθέσεις στις δεκαετίες του ’80 και του ’90; Τότε δεν τους ζήλευαν οι Αραβες; Άρχισαν να τους ζηλεύουν ξαφνικά μετά το 2001; Κι αυτό δεν έχει σχέση με την επιδρομή της Δύσης στις αραβικές και αφρικανικές χώρες με όλα τα καταστροφικά επακόλουθα που γνωρίζουμε; Αυτό είναι ένα ωραίο, εύληπτο ψέμα, που σερβίρεται από τα καθεστώτα, τους πολιτικούς και τους διανοούμενους που έχουν πλήρως ενσωματωθεί στο σύστημα και δικαιολογούν τους πολέμους και τις γενοκτονίες. Για να κατευνάσουν τους πολίτες τους, να διατηρήσουν τη νάρκωσή τους, για να συνεχίσουν την κυριαρχία τους και τις δολοφονικές πολιτικές τους.
Έστω, όμως, ότι τους τη δίνει ο τρόπος ζωής των Ευρωπαίων. Δεν ξέρω πώς νιώθει ένας άνθρωπος που του έχουν ξεκληρίσει την οικογένεια και του έχουν αφανίσει την πατρίδα, με αμερικάνικες και γαλλικές βόμβες τρομακτικής ισχύος, ενώ οι καλοθρεμμένοι και μορφωμένοι Γάλλοι διασκεδάζουν αμέριμνοι στα γήπεδα, τα θέατρα και τα εστιατόρια, την ώρα που τα γαλλικά αεροπλάνα ισοπεδώνουν τις πατρίδες των άλλων, την ώρα που οι ζωντανοί, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι, παλεύουν για επιβίωση μέσα σε ερείπια, λασπωμένους δρόμους και τρικυμισμένες θάλασσες. Μπορεί κανείς να σκεφτεί πώς θα ένιωθε ένας Έλληνας που αγαπάει την πατρίδα του, εάν ζούσε στο Παρίσι, βλέποντας κάθε μέρα στις ειδήσεις την Αθήνα, τη Χαλκίδα, τη Θεσσαλονίκη, το Άργος, τα Χανιά και την Καβάλα, τα σπίτια των οικείων του, να γίνονται ερείπια από τους βομβαρδισμούς των Γάλλων επειδή θα αρνούμασταν να τους παραχωρήσουμε τζάμπα τα πετρέλαια του Αιγαίου;
Και ένα άλλο εύληπτο ψέμα είναι ότι φταίει η θρησκεία των θυμάτων. Και ποιοι το λένε; Οι καθολικοί και οι προτεστάντες που πάντα ευλογούσαν τα όπλα, τις επιδρομές της αποικιοκρατίας και του φασισμού! Από τις λεηλασίες και τις σφαγές των σταυροφόρων, στο όνομα του θεού, στις γενοκτονίες των Ινδιάνων στην Αμερική και τη δουλεία των μαύρων από την Αφρική! Από την ευγενική παράδοση της Ιεράς Εξέτασης και της Κου Κλουξ Κλαν μέχρι το ναζισμό! Πάντα με το σταυρό στο χέρι!
Αναμφίβολα, η θρησκεία παίζει ρόλο. Αλλά οι Ισλαμιστές δεν επιτέθηκαν μέχρι να αρχίσουν οι επιδρομές των Δυτικών στις αραβικές χώρες. Και όλοι πια ξέρουν ότι ο φονταμενταλισμός χρησιμοποιείται από τους Αμερικανούς και τους Σαουδάραβες, για την ανατροπή των κοσμικών καθεστώτων, αλλά και των θρησκευτικών καθεστώτων που δεν είναι αρεστά στους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους.
Καλοί και κακοί φόνοι
Στη Γαλλία, η φρικαλέα εκτέλεση των σκιτσογράφων του Charlie Hebdo ήταν ένα σήμα κινδύνου για μια κοινωνία που δεν αντιδρούσε ή συναινούσε για τις πολεμικές επιχειρήσεις. Αντί, όμως, η κυβέρνηση και η κοινωνία να αλλάξουν την πολιτική που προκάλεσε αυτή τη σφαγή, η επίθεσή τους εναντίον των Αράβων και των Αφρικανών συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση, μεγεθύνοντας την καταστροφή και πολλαπλασιάζοντας τον αριθμό των θυμάτων.
Λένε ότι κατέβηκαν στους δρόμους τρία εκατομμύρια άνθρωποι στη Γαλλία μετά την εκτέλεση των σκιτσογράφων, αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Γιατί η διαμαρτυρία τους ήταν να μην σκοτώνονται Γάλλοι. Οι φωνές για να μην σκοτώνονται και Άραβες και Αφρικανοί από τους Γάλλους καταπνίγηκαν. Έτσι, οι βομβαρδισμοί στη Συρία, κι αλλού, συνεχίστηκαν αδιάκοπα.
Ούτε οι εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που αναζητούν ένα ειρηνικό καταφύγιο δεν συγκίνησαν τους πολιτισμένους Ευρωπαίους, πέρα από μερικές ευαίσθητες μειοψηφίες. Οι πιο πολλοί έδειξαν ενεργητική ή παθητική δυσφορία.
Ένας νεαρός Γάλλος που άναβε ένα κερί στον τόπο των δολοφονιών, έλεγε ότι είναι φοβερό να πηγαίνεις σε μία καφετέρια για να πιεις ένα καφέ και να σε σκοτώνουν με σφαίρες και βόμβες. Ο δημοσιογράφος της Deutsche Welle, βέβαια, δεν ρώτησε το νεαρό εάν άναψε ένα κεράκι όταν τα συμμαχικά αεροπλάνα βομβάρδισαν και διαμέλισαν δεκάδες ανθρώπους που συμμετείχαν σε ένα γάμο στο Αφγανιστάν ή πριν από μερικές βδομάδες βομβάρδισαν ένα ιατρείο των Γιατρών χωρίς Σύνορα στο Ιράκ, κάνοντας σκόνη 22 ανθρώπους, ασθενείς, νοσοκόμες και γιατρούς μαζί. Ούτε του είπε ότι οι Γάλλοι στρατηγοί όλους τους άμαχους νεκρούς, ανεξαρτήτως εθνικότητας, τους θεωρούν «παράπλευρες απώλειες».
Τι περιμένουν, λοιπόν, οι Ευρωπαίοι, όταν τα κράτη τους σπέρνουν τον όλεθρο σε τόσες χώρες; Περιμένουν την ευγνωμοσύνη των θυμάτων τους; Ή την συγχώρεση των συγγενών, των φίλων και των συμπατριωτών των εκατομμυρίων νεκρών, ακρωτηριασμένων και ξεριζωμένων που δεν έχουν ούτε σπίτι ούτε πατρίδα; Αυτά τα εκατομμύρια θύματα δεν ήταν άνθρωποι; Δεν έχουν μάνες, αδέρφια, παιδιά που τους κλαίνε; Κι αυτοί, που επιζούν, με τόσες απώλειες, με τόση συντριβή, δεν θα έχουν οργή για τους δολοφόνους τους;
Δυστυχώς, στην Ευρώπη έχουν τυφλωθεί. Και είναι πολύ καχεκτική ή συμβιβασμένη η Αριστερά για να αντιδράσει. Κι έτσι, δεν υπάρχουν δυνατές φωνές, διαμαρτυρίες, καταγγελίες και αποκαλύψεις που θα αφυπνίσουν τους πολίτες, που θα αλλάξουν τους συσχετισμούς μέσα στις χώρες τους, για να απαιτήσουν το σταμάτημα των πολέμων και να επιβάλλουν την ειρήνη, που αποτελεί τη μοναδική διέξοδο από τη σημερινή κρίση και τη μοναδική σωτηρία για όλους τους πολίτες και όλους τους λαούς ανεξαρτήτως εθνότητας, φυλής, χρώματος και θρησκείας.
Αλλά, μήπως κι αυτό είναι ουτοπικό ; Ότι μπορεί να υπάρχει διαρκής ειρήνη όσο κυριαρχεί ο άπληστος καπιταλισμός;
Πηγή: Στέλιος Ελληνιάδης – «Δρόμος της Αριστεράς»
ΠΡΕΖΑ TV
23-11-2015
Είναι άγνωστος ο αριθμός των νεκρών και των ακρωτηριασμένων από τους βομβαρδισμούς των γαλλικών Μιράζ, επί χρόνια, χωρίς καμία απειλή σε βάρος των Γάλλων και της Γαλλίας από τους Μεσανατολίτες, τους Ασιάτες και τους Αφρικανούς, που πολλοί απ’ αυτούς μπορεί να μην ήξεραν ούτε πού βρίσκεται η Γαλλία.
Οι Γάλλοι βομβαρδίζουν, σκοτώνουν και ακρωτηριάζουν αδιακρίτως σε χώρες που τις έχουν μεταβάλλει σε ανθρωποσφαγεία χωρίς καμιά νομιμοποίηση. Μόνοι τους αποφασίζουν, μαζί με τους Αμερικανούς και τους Άγγλους, να καταστρέφουν μια χώρα, να ανατρέψουν το καθεστώς μιας άλλης κρατικής οντότητας, αδιαφορώντας πλήρως για τις ανθρώπινες απώλειες.
Εάν αθροίσει κανείς τους νεκρούς, τους τραυματίες, τους ακρωτηριασμένους, τους φυλακισμένους και τους πρόσφυγες από τις επεμβάσεις της σατανικής συμμαχίας Αμερικής-Αγγλίας-Γαλλίας, με τη συνδρομή κυρίως της Σαουδικής Αραβίας, του Ισραήλ και ντόπιων συμμοριών, θα χάσει το μυαλό του. Γιατί αθροίζονται σε δεκάδες εκατομμύρια! Μόνο στη Συρία υπάρχουν 11 εκατομμύρια πρόσφυγες, ο μισός πληθυσμός της χώρας! Κι άλλα πέντε εκατομμύρια στο Ιράκ! Οι νεκροί και τραυματίες σ’ αυτές τις δύο χώρες ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο!
Δηλαδή, στο Ιράκ και τη Συρία, τα θύματα, χωρίς να υπολογίσουμε αυτούς που παραμένουν, αλλά έχουν καταστραφεί οι περιουσίες τους, ξεπερνούν τα 17 εκατομμύρια. Εάν προσθέσουμε τους νεκρούς, τραυματίες και πρόσφυγες από Λίβανο, Αφγανιστάν, Κουρδιστάν, Πακιστάν, Υεμένη, Λιβύη, Τσαντ, Μάλι, Σουδάν, Σομαλία, όλες τις χώρες που βομβαρδίζονται ανεξέλεγκτα από Αμερικανούς, Γάλλους, Άγγλους, Καναδούς, Σαουδάραβες, Ισραηλινούς, Δανούς, Νορβηγούς και Αυστραλούς, μιλάμε για ένα σύνολο πάνω από 25 εκατομμύρια ανθρώπους, νεκρούς, ακρωτηριασμένους ή ξεριζωμένους. Κι αν προσθέσουμε τους κατοίκους αυτών των χωρών που ζουν σε συνθήκες πολέμου, που υφίστανται τις συνέπειες των επεμβάσεων των Δυτικών, τότε το σύνολο υπολογίζεται σε πολλές δεκάδες εκατομμύρια.
Αυτοί, λοιπόν, σαν τον Ολάντ, και τον προκάτοχό του, τον Σαρκοζί, έχουν το θράσος του ψυχρού δολοφόνου που δεν έχει τύψεις για τα εγκλήματά του. Και με την υποστήριξη των ολιγαρχών, την κάλυψη των ΜΜΕ και τη σιωπή των διανοουμένων, με θράσος και κυνισμό, επιρρίπτουν τις ευθύνες στους αυτόχειρες του Παρισιού που είναι παράγωγα της δικής τους πολιτικής. Γιατί ο Σαρκοζί, ο Ολάντ, ο Κάμερον, ο Μπους και ο Ομπάμα, οπλίζουν τα χέρια των δολοφόνων. Οι δυτικοί άρχοντες παρακινούν και εξοπλίζουν τους καμικάζι με όπλα made in FTance και made in USA.
Κάτω από το λούστρο
Αλλά δεν θα μπορούσαν να τα κάνουν αυτά, οι Ομπάμες, οι Σαρκοζίδες και οι Ολάντες, εάν δεν είχαν διασφαλίσει τη συναίνεση μεγάλων τμημάτων των κοινωνιών τους. Κι αυτή η συναίνεση, ενώ αποτελεί σημαντική συνδρομή στη διάπραξη των μεγάλων εγκλημάτων, περνάει ασχολίαστη, γιατί αυτοί οι πολίτες είναι πελάτες των ΜΜΕ και πελάτες των πολιτικών. Κανένας δεν τους θίγει, κανένας δεν τους κριτικάρει, κανένας δεν τους αποδοκιμάζει. Ούτε οι πολιτικοί της Αριστερός, οι οποίοι μιλούν κολακευτικά για το λαό, σαν να είναι άγιος ο λαός, σαν να είναι κάτι ενιαίο, ομοιογενές, προοδευτικό και πάντα στο σωστό δρόμο. Κι όμως, χωρίς τη συναίνεση και τη συνδρομή μεγάλου μέρους αυτών των λαών δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν αυτά τα μαζικά εγκλήματα, οι σφαγές και οι γενοκτονίες.
Και δεν είναι μόνο στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που ο γερμανικός λαός, ο ιταλικός λαός, ο ιαπωνικός λαός, και ουκ ολίγοι άλλοι λαοί, υποστήριξαν στην πλειονότητά τους τις φασιστικές κυβερνήσεις τους σε όλα τα τεράστια εγκλήματα που διαπράχτηκαν στο όνομά τους. Στις μέρες μας, η πλειονότητα των Αμερικάνων, από ολιγάρχες μέχρι μεροκαματιάρηδες εργάτες, στήριξε τις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Το ίδιο και στην Ευρώπη. Και εν πάση περιπτώσει, καμία κυβέρνηση δεν έπεσε, κανένας πολιτικός, πρωθυπουργός ή βουλευτής, δεν λογοδότησε για κανέναν πόλεμο, για καμία ανατροπή καθεστώτος, για καμία ισοπέδωση χώρας και για καμία γενοκτονία στη Μέση Ανατολή ή την Αφρική.
Το βλέπουμε αυτό και έναντι των προσφύγων. Σε χώρες, όπως η Αυστρία, η Αγγλία, η Γερμανία, η Ολλανδία, η Ουγγαρία και η Γαλλία, γεμάτες πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες, όπερες, μουσεία και εκκλησίες, ο ρατσισμός και ο φασισμός αναδύονται άθικτοι από τη φρίκη του πρόσφατου παρελθόντος. Με μίσος εναντίον των προσφύγων που δημιουργούνται από τις πολιτικές των κυβερνήσεων που ψηφίζουν. Προσφύγων που δεν μπορούν πια να μείνουν σε χώρες που έχουν μετατραπεί σε ερείπια από τους βομβαρδισμούς των Δυτικών.
Θα αναρωτηθεί κανείς, πώς γίνεται αυτοί οι λαοί, σε τόσο πολιτισμένο περιβάλλον, να κάνουν τέτοιες επιλογές; Είναι μόνο η πλύση εγκεφάλου από τους πολιτικούς, τα ΜΜΕ και τα οργανωμένα συμφέροντα; Όχι, βέβαια. Είναι και κάτι εξίσου πολύ σημαντικό, και πολύ ιδιοτελές, που καθιστά συνυπεύθυνους για τους πολέμους και τις καταστροφές τους λαούς που συναινούν ή αποδέχονται παθητικά τις εγκληματικές πολιτικές των αρχουσών τάξεων. Κι αυτό το κάτι είναι ότι έχουν συνδέσει την ευημερία τους μ’ αυτές τις πολιτικές. Έχουν πειστεί, ή έχουν σιωπηρά αποδεχτεί, ότι για να έχουν όλες τις ανέσεις (που η πλειονότητα των ανθρώπων σε όλη τη γη στερείται), δεν αρκεί η εργασία τους, δεν αρκεί η τεχνολογική πρόοδος, δεν αρκούν τα γράμματα και οι τέχνες. Χρειάζονται και οι σταυροφορίες, οι πόλεμοι, τα πραξικοπήματα και οι γενοκτονίες για να διατηρείται και να βελτιώνεται το βιοτικό επίπεδο των Αμερικάνων και των Ευρωπαίων. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να σκοτώνουν, να ακρωτηριάζουν και να ρημάζουν όλους τους άλλους λαούς του κόσμου. 15 πόλεμοι βρίσκονται σε εξέλιξη με πρωτοβουλία ή με συνδρομή των Αμερικάνων και των Ευρωπαίων. Και οι πολίτες της Αμερικής και της Ευρώπης ή δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι κάνουν οι ηγεσίες τους ή συναινούν θεωρώντας όλους τους άλλους κατώτερους, ζώα, που μπορείς να τα σφάζεις και να τα λεηλατείς κατά βούληση, προκειμένου να ζεις εσύ σε ωραίες πολιτείες κι ας ζουν αυτοί σε ερείπια, σε τρύπες και αντίσκηνα.
Για να ζουν οι Δυτικοί πολυτελώς, αρπάζουν τζάμπα ή σε εξευτελιστικές τιμές τις πρώτες ύλες των άλλων, το πετρέλαιο, το ουράνιο και το χρυσό. Δυτικές και γιαπωνέζικες εταιρίες έχουν εξαφανίσει τα δάση στην Ινδονησία και τη Βραζιλία, που δίνουν οξυγόνο στη γη και είναι η κατοικία εκατομμυρίων ιθαγενών, για να πουλάνε φτηνά ξύλινα έπιπλα τα ΙΚΕΑ. Και όλοι πια ξέρουν ότι οι τσάντες Γκούτσι και Αρμάνι, και όλα σχεδόν τα είδη πολυτελείας, κατασκευάζονται σε εργοστάσια με δούλους, με παιδιά εργάτες από δέκα ετών. Κανένας Δυτικός δεν έχει τύψεις για όλη αυτή τη βαρβαρότητα . Και κανένας δεν θέλει να του θυμίζουν ότι όλοι αυτοί οι πόλεμοι και οι επεμβάσεις γίνονται προκειμένου να τοποθετούνται σε κάθε χώρα κυβερνήσεις-μαριονέτες που θα εκτελούν τις οδηγίες των Δυτικών.
Εάν τους νοιάζει τόσο πολύ η Δημοκρατία, γιατί δεν εξαπέλυσαν πόλεμο εναντίον της Σαουδικής Αραβίας, που έχει ίσως την πιο φασιστική εξουσία στον κόσμο και είναι ο βασικός τοπικός παράγοντας πολέμων και καταστροφών; Ή μήπως είναι δημοκρατίες το Κατάρ, το Ομάν, τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Ιορδανία, η Αίγυπτος και το Μπαχρέιν; Είναι δημοκρατία το Ισραήλ που έχει κατ’ επανάληψη ρημάξει τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και το Λίβανο και καταπιέζει σαν πολίτες τρίτης κατηγορίας το 20% των κατοίκων του που είναι αραβικής καταγωγής;
Οι ζωές των άλλων
Tα παπαγαλάκια στα κανάλια λένε ότι οι δυτικές χώρες δέχονται επιθέσεις γιατί οι άλλοι, οι ανατολίτες, οι καθυστερημένοι, ζηλεύουν τον πολιτισμό, τις ελευθερίες και τον πλούτο της Δύσης. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα ή μεγαλύτερη πλάνη απ’ αυτό. Οι λαοί θέλουν να ζήσουν ήσυχα, να αφεθούν να ρυθμίσουν την τύχη τους και να λύσουν μόνοι τους τα εσωτερικά τους προβλήματα. Γιατί οι δυτικές, χώρες δεν δέχονταν επιθέσεις στις δεκαετίες του ’80 και του ’90; Τότε δεν τους ζήλευαν οι Αραβες; Άρχισαν να τους ζηλεύουν ξαφνικά μετά το 2001; Κι αυτό δεν έχει σχέση με την επιδρομή της Δύσης στις αραβικές και αφρικανικές χώρες με όλα τα καταστροφικά επακόλουθα που γνωρίζουμε; Αυτό είναι ένα ωραίο, εύληπτο ψέμα, που σερβίρεται από τα καθεστώτα, τους πολιτικούς και τους διανοούμενους που έχουν πλήρως ενσωματωθεί στο σύστημα και δικαιολογούν τους πολέμους και τις γενοκτονίες. Για να κατευνάσουν τους πολίτες τους, να διατηρήσουν τη νάρκωσή τους, για να συνεχίσουν την κυριαρχία τους και τις δολοφονικές πολιτικές τους.
Έστω, όμως, ότι τους τη δίνει ο τρόπος ζωής των Ευρωπαίων. Δεν ξέρω πώς νιώθει ένας άνθρωπος που του έχουν ξεκληρίσει την οικογένεια και του έχουν αφανίσει την πατρίδα, με αμερικάνικες και γαλλικές βόμβες τρομακτικής ισχύος, ενώ οι καλοθρεμμένοι και μορφωμένοι Γάλλοι διασκεδάζουν αμέριμνοι στα γήπεδα, τα θέατρα και τα εστιατόρια, την ώρα που τα γαλλικά αεροπλάνα ισοπεδώνουν τις πατρίδες των άλλων, την ώρα που οι ζωντανοί, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι, παλεύουν για επιβίωση μέσα σε ερείπια, λασπωμένους δρόμους και τρικυμισμένες θάλασσες. Μπορεί κανείς να σκεφτεί πώς θα ένιωθε ένας Έλληνας που αγαπάει την πατρίδα του, εάν ζούσε στο Παρίσι, βλέποντας κάθε μέρα στις ειδήσεις την Αθήνα, τη Χαλκίδα, τη Θεσσαλονίκη, το Άργος, τα Χανιά και την Καβάλα, τα σπίτια των οικείων του, να γίνονται ερείπια από τους βομβαρδισμούς των Γάλλων επειδή θα αρνούμασταν να τους παραχωρήσουμε τζάμπα τα πετρέλαια του Αιγαίου;
Και ένα άλλο εύληπτο ψέμα είναι ότι φταίει η θρησκεία των θυμάτων. Και ποιοι το λένε; Οι καθολικοί και οι προτεστάντες που πάντα ευλογούσαν τα όπλα, τις επιδρομές της αποικιοκρατίας και του φασισμού! Από τις λεηλασίες και τις σφαγές των σταυροφόρων, στο όνομα του θεού, στις γενοκτονίες των Ινδιάνων στην Αμερική και τη δουλεία των μαύρων από την Αφρική! Από την ευγενική παράδοση της Ιεράς Εξέτασης και της Κου Κλουξ Κλαν μέχρι το ναζισμό! Πάντα με το σταυρό στο χέρι!
Αναμφίβολα, η θρησκεία παίζει ρόλο. Αλλά οι Ισλαμιστές δεν επιτέθηκαν μέχρι να αρχίσουν οι επιδρομές των Δυτικών στις αραβικές χώρες. Και όλοι πια ξέρουν ότι ο φονταμενταλισμός χρησιμοποιείται από τους Αμερικανούς και τους Σαουδάραβες, για την ανατροπή των κοσμικών καθεστώτων, αλλά και των θρησκευτικών καθεστώτων που δεν είναι αρεστά στους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους.
Καλοί και κακοί φόνοι
Στη Γαλλία, η φρικαλέα εκτέλεση των σκιτσογράφων του Charlie Hebdo ήταν ένα σήμα κινδύνου για μια κοινωνία που δεν αντιδρούσε ή συναινούσε για τις πολεμικές επιχειρήσεις. Αντί, όμως, η κυβέρνηση και η κοινωνία να αλλάξουν την πολιτική που προκάλεσε αυτή τη σφαγή, η επίθεσή τους εναντίον των Αράβων και των Αφρικανών συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση, μεγεθύνοντας την καταστροφή και πολλαπλασιάζοντας τον αριθμό των θυμάτων.
Λένε ότι κατέβηκαν στους δρόμους τρία εκατομμύρια άνθρωποι στη Γαλλία μετά την εκτέλεση των σκιτσογράφων, αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Γιατί η διαμαρτυρία τους ήταν να μην σκοτώνονται Γάλλοι. Οι φωνές για να μην σκοτώνονται και Άραβες και Αφρικανοί από τους Γάλλους καταπνίγηκαν. Έτσι, οι βομβαρδισμοί στη Συρία, κι αλλού, συνεχίστηκαν αδιάκοπα.
Ούτε οι εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες που αναζητούν ένα ειρηνικό καταφύγιο δεν συγκίνησαν τους πολιτισμένους Ευρωπαίους, πέρα από μερικές ευαίσθητες μειοψηφίες. Οι πιο πολλοί έδειξαν ενεργητική ή παθητική δυσφορία.
Ένας νεαρός Γάλλος που άναβε ένα κερί στον τόπο των δολοφονιών, έλεγε ότι είναι φοβερό να πηγαίνεις σε μία καφετέρια για να πιεις ένα καφέ και να σε σκοτώνουν με σφαίρες και βόμβες. Ο δημοσιογράφος της Deutsche Welle, βέβαια, δεν ρώτησε το νεαρό εάν άναψε ένα κεράκι όταν τα συμμαχικά αεροπλάνα βομβάρδισαν και διαμέλισαν δεκάδες ανθρώπους που συμμετείχαν σε ένα γάμο στο Αφγανιστάν ή πριν από μερικές βδομάδες βομβάρδισαν ένα ιατρείο των Γιατρών χωρίς Σύνορα στο Ιράκ, κάνοντας σκόνη 22 ανθρώπους, ασθενείς, νοσοκόμες και γιατρούς μαζί. Ούτε του είπε ότι οι Γάλλοι στρατηγοί όλους τους άμαχους νεκρούς, ανεξαρτήτως εθνικότητας, τους θεωρούν «παράπλευρες απώλειες».
Τι περιμένουν, λοιπόν, οι Ευρωπαίοι, όταν τα κράτη τους σπέρνουν τον όλεθρο σε τόσες χώρες; Περιμένουν την ευγνωμοσύνη των θυμάτων τους; Ή την συγχώρεση των συγγενών, των φίλων και των συμπατριωτών των εκατομμυρίων νεκρών, ακρωτηριασμένων και ξεριζωμένων που δεν έχουν ούτε σπίτι ούτε πατρίδα; Αυτά τα εκατομμύρια θύματα δεν ήταν άνθρωποι; Δεν έχουν μάνες, αδέρφια, παιδιά που τους κλαίνε; Κι αυτοί, που επιζούν, με τόσες απώλειες, με τόση συντριβή, δεν θα έχουν οργή για τους δολοφόνους τους;
Δυστυχώς, στην Ευρώπη έχουν τυφλωθεί. Και είναι πολύ καχεκτική ή συμβιβασμένη η Αριστερά για να αντιδράσει. Κι έτσι, δεν υπάρχουν δυνατές φωνές, διαμαρτυρίες, καταγγελίες και αποκαλύψεις που θα αφυπνίσουν τους πολίτες, που θα αλλάξουν τους συσχετισμούς μέσα στις χώρες τους, για να απαιτήσουν το σταμάτημα των πολέμων και να επιβάλλουν την ειρήνη, που αποτελεί τη μοναδική διέξοδο από τη σημερινή κρίση και τη μοναδική σωτηρία για όλους τους πολίτες και όλους τους λαούς ανεξαρτήτως εθνότητας, φυλής, χρώματος και θρησκείας.
Αλλά, μήπως κι αυτό είναι ουτοπικό ; Ότι μπορεί να υπάρχει διαρκής ειρήνη όσο κυριαρχεί ο άπληστος καπιταλισμός;
Πηγή: Στέλιος Ελληνιάδης – «Δρόμος της Αριστεράς»
ΠΡΕΖΑ TV
23-11-2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου