Με οδηγό το αντιλαϊκό 3ο μνημόνιο πορεύεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και στα Εργασιακά, σε μια προσπάθεια να νομοθετήσει για τις ανάγκες της μεγαλοεργοδοσίας και να ενσωματώσει ταυτόχρονα τις λαϊκές αντιδράσεις.
Οπως χαρακτηριστικά είπε χτες ο αρμόδιος υπουργός, «υπάρχουν τα κείμενα που ορίζουν το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης» για τα Εργασιακά! Αυτά, βέβαια, δεν περιορίζονται στο μνημόνιο, αλλά επεκτείνονται σε όλα τα κείμενα στρατηγικής της ΕΕ, όπου περιγράφονται οι κατευθύνσεις των ανατροπών, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Σε σχετική ενημέρωση, ο Γ. Κατρούγκαλος σημείωσε ότι η διαπραγμάτευση με τους δανειστές που θα γίνει τον ερχόμενο Σεπτέμβρη θα αφορά τρεις άξονες: Τις αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο 1264/1982, το νόμο για τις ομαδικές απολύσεις και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Παράλληλα με την ατζέντα της διαπραγμάτευσης η κυβέρνηση διαμορφώνει και την προπαγανδιστική της τακτική. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, ο υπουργός Εργασίας αποδίδει κατά βάση στο ΔΝΤ τους σχεδιασμούς για παραπέρα μείωση των μισθών και νέες ανατροπές σε Συλλογικές Συμβάσεις και ομαδικές απολύσεις, λέγοντας ότι «το ΔΝΤ θέλει αίμα» (!)
Οταν, όμως, ρωτήθηκε χτες για το τι ακριβώς ζητάει το Ταμείο, απάντησε ότι «δεν έχουμε συγκεκριμένο κατάλογο, ξέρουμε από το παρελθόν ότι υποστηρίζει την περαιτέρω απορρύθμιση», προσθέτοντας πως «δεν έχει τεθεί με ρητό τρόπο η μείωση μισθών». Είναι φανερό ότι ο υπουργός Εργασίας προσπαθεί να θολώσει τα νερά και να κατευθύνει τις λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στο ΔΝΤ, για να μείνει στο απυρόβλητο το κεφάλαιο και η ίδια η κυβέρνηση, που ετοιμάζεται να νομοθετήσει προς όφελός του.
Αδειανό πουκάμισο...
Κατά τ' άλλα, ο υπουργός Εργασίας απέφυγε να διευκρινίσει ακόμα και τι εννοεί η κυβέρνηση με τη γενική διατύπωση περί «επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων», που είναι το βασικό προπαγανδιστικό της χαρτί. Πρόκειται, βέβαια, για «αδειανό πουκάμισο», με δεδομένο ότι στο μνημόνιο προβλέπεται ρητά πως «οι αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο της αγοράς εργασίας δεν θα πρέπει να περιλαμβάνουν επιστροφή σε ρυθμίσεις του παρελθόντος που δεν συμβαδίζουν με το στόχο προώθησης βιώσιμης ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς».
Γι' αυτό, άλλωστε, η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει μέχρι σήμερα στην παραμικρή αλλαγή προς όφελος των εργαζομένων. Γι' αυτό δεν έχει θίξει ούτε στο ελάχιστο το νομικό αντεργατικό πλαίσιο, ενώ σε επίπεδο καθημερινής διαχείρισης το υπουργείο Εργασίας παρατηρεί ως «επιτήδειος ουδέτερος» τη σφαγή των εργατικών δικαιωμάτων στους χώρους εργασίας (απολύσεις, απληρωσιά, λουκέτα, εργοδοτική τρομοκρατία).
Προαναγγέλλει εφαρμογή του 4172/2013
Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο η κυβέρνηση ελίσσεται και στην περίπτωση του κατώτερου μισθού και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Ο υπουργός Εργασίας από τη μια εμφανίζεται να επιδιώκει την «επαναφορά» στους εργοδότες και στη ΓΣΕΕ της αρμοδιότητας για τη σύναψη της ΕΓΣΣΕ και του καθορισμού των κατώτερων μισθών και από την άλλη δεσμεύεται για την εφαρμογή του νόμου που συνέταξε η προηγούμενη κυβέρνηση, αν οι διαβουλεύσεις δεν αποδώσουν.
Οπως προέκυψε από τα λεγόμενά του, σε περίπτωση που από τη διαπραγμάτευση του Σεπτέμβρη δεν προκύψει επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων για την ΕΓΣΣΕ, τότε θα εφαρμοστεί ο νόμος 4172/2013 (ο καθορισμός του κατώτερου μισθού είναι στην αρμοδιότητα της κυβέρνησης). Για να χρυσώσει όμως το χάπι, ο Γ. Κατρούγκαλος είπε ότι αυτό θα γίνει μετά το τέλος των «προγραμμάτων», δηλαδή στο τέλος του 2018, αντί του 2017 που όριζε ο συγκεκριμένος νόμος!
Δηλαδή, ζητάει να του πουν και «μπράβο» οι εργαζόμενοι για το γεγονός ότι από το 2012 μέχρι και το 2018, για μια ολόκληρη επταετία, ο κατώτερος μισθός θα παραμείνει καθηλωμένος στα 586 και 511 ευρώ μεικτά, κάτω ακόμα και από τα όρια της φτώχειας, ενώ παραμένει άγνωστο σε ποια επίπεδα θα διαμορφωθεί μετά την έναρξη της εφαρμογής του νόμου.
Στο στόχαστρο η απεργία
Ενδεικτική για το τι πραγματικά επιδιώκει η κυβέρνηση, είναι και η στάση της στο ζήτημα της κήρυξης της απεργίας, για την οποία ο υπουργός διατύπωσε τη θέση ότι τάσσεται υπέρ της λήψης αποφάσεων «με τον πλέον δημοκρατικό τρόπο». Το πρόβλημα, βέβαια, για την κυβέρνηση δεν είναι η έκταση της «δημοκρατικότητας» με την οποία οι εργαζόμενοι αποφασίζουν συλλογικά την κήρυξη μιας απεργίας, αλλά αυτό καθ' αυτό το δικαίωμα στην απεργία, που ενοχλεί τους εργοδότες, και γι' αυτό θέλει να το περιστείλει με νέους περιορισμούς.
Αλλωστε, είναι προκλητικό να μιλάει για δημοκρατία ο εκπρόσωπος μιας κυβέρνησης στη θητεία της οποίας συνεχίζεται η «παράδοση» 9 στις 10 απεργίες να κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές από τα δικαστήρια.
Μέρος της ίδιας τακτικής είναι και η φιλολογία του ίδιου του υπουργού περί «κρατικής» χρηματοδότησης των συνδικάτων, όταν είναι γνωστό ότι η χρηματοδότηση είναι οι εισφορές των εργαζομένων, στις οποίες ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας έχει τον τελευταίο λόγο. Το πραγματικό πρόβλημα και εδώ δεν είναι η «κρατική» χρηματοδότηση, αλλά η απροκάλυπτη κρατική παρέμβαση στη λειτουργία των συνδικάτων, με την πολύμορφη στήριξη του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Τέλος, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που έδωσε ο υπουργός Εργασίας, η επόμενη επίσκεψη της «Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων» στη χώρα μας θα γίνει στις 18 έως 20 Ιούλη, ενώ σκοπεύει στις αρχές Σεπτέμβρη να διοργανώσει για το ζήτημα των Εργασιακών διεθνές συνέδριο, με τη συμμετοχή και της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ). Θα φέρουν, δηλαδή, το μακρύ χέρι της Κομισιόν και της μεγαλοεργοδοσίας να ...υπερασπιστεί τα δικαιώματα των εργαζομένων!
http://www.rizospastis.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
24-6-2016
Οπως χαρακτηριστικά είπε χτες ο αρμόδιος υπουργός, «υπάρχουν τα κείμενα που ορίζουν το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης» για τα Εργασιακά! Αυτά, βέβαια, δεν περιορίζονται στο μνημόνιο, αλλά επεκτείνονται σε όλα τα κείμενα στρατηγικής της ΕΕ, όπου περιγράφονται οι κατευθύνσεις των ανατροπών, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Σε σχετική ενημέρωση, ο Γ. Κατρούγκαλος σημείωσε ότι η διαπραγμάτευση με τους δανειστές που θα γίνει τον ερχόμενο Σεπτέμβρη θα αφορά τρεις άξονες: Τις αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο 1264/1982, το νόμο για τις ομαδικές απολύσεις και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.
Παράλληλα με την ατζέντα της διαπραγμάτευσης η κυβέρνηση διαμορφώνει και την προπαγανδιστική της τακτική. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, ο υπουργός Εργασίας αποδίδει κατά βάση στο ΔΝΤ τους σχεδιασμούς για παραπέρα μείωση των μισθών και νέες ανατροπές σε Συλλογικές Συμβάσεις και ομαδικές απολύσεις, λέγοντας ότι «το ΔΝΤ θέλει αίμα» (!)
Οταν, όμως, ρωτήθηκε χτες για το τι ακριβώς ζητάει το Ταμείο, απάντησε ότι «δεν έχουμε συγκεκριμένο κατάλογο, ξέρουμε από το παρελθόν ότι υποστηρίζει την περαιτέρω απορρύθμιση», προσθέτοντας πως «δεν έχει τεθεί με ρητό τρόπο η μείωση μισθών». Είναι φανερό ότι ο υπουργός Εργασίας προσπαθεί να θολώσει τα νερά και να κατευθύνει τις λαϊκές αντιδράσεις ενάντια στο ΔΝΤ, για να μείνει στο απυρόβλητο το κεφάλαιο και η ίδια η κυβέρνηση, που ετοιμάζεται να νομοθετήσει προς όφελός του.
Αδειανό πουκάμισο...
Κατά τ' άλλα, ο υπουργός Εργασίας απέφυγε να διευκρινίσει ακόμα και τι εννοεί η κυβέρνηση με τη γενική διατύπωση περί «επαναφοράς των συλλογικών διαπραγματεύσεων», που είναι το βασικό προπαγανδιστικό της χαρτί. Πρόκειται, βέβαια, για «αδειανό πουκάμισο», με δεδομένο ότι στο μνημόνιο προβλέπεται ρητά πως «οι αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο της αγοράς εργασίας δεν θα πρέπει να περιλαμβάνουν επιστροφή σε ρυθμίσεις του παρελθόντος που δεν συμβαδίζουν με το στόχο προώθησης βιώσιμης ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς».
Γι' αυτό, άλλωστε, η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει μέχρι σήμερα στην παραμικρή αλλαγή προς όφελος των εργαζομένων. Γι' αυτό δεν έχει θίξει ούτε στο ελάχιστο το νομικό αντεργατικό πλαίσιο, ενώ σε επίπεδο καθημερινής διαχείρισης το υπουργείο Εργασίας παρατηρεί ως «επιτήδειος ουδέτερος» τη σφαγή των εργατικών δικαιωμάτων στους χώρους εργασίας (απολύσεις, απληρωσιά, λουκέτα, εργοδοτική τρομοκρατία).
Προαναγγέλλει εφαρμογή του 4172/2013
Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο η κυβέρνηση ελίσσεται και στην περίπτωση του κατώτερου μισθού και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Ο υπουργός Εργασίας από τη μια εμφανίζεται να επιδιώκει την «επαναφορά» στους εργοδότες και στη ΓΣΕΕ της αρμοδιότητας για τη σύναψη της ΕΓΣΣΕ και του καθορισμού των κατώτερων μισθών και από την άλλη δεσμεύεται για την εφαρμογή του νόμου που συνέταξε η προηγούμενη κυβέρνηση, αν οι διαβουλεύσεις δεν αποδώσουν.
Οπως προέκυψε από τα λεγόμενά του, σε περίπτωση που από τη διαπραγμάτευση του Σεπτέμβρη δεν προκύψει επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων για την ΕΓΣΣΕ, τότε θα εφαρμοστεί ο νόμος 4172/2013 (ο καθορισμός του κατώτερου μισθού είναι στην αρμοδιότητα της κυβέρνησης). Για να χρυσώσει όμως το χάπι, ο Γ. Κατρούγκαλος είπε ότι αυτό θα γίνει μετά το τέλος των «προγραμμάτων», δηλαδή στο τέλος του 2018, αντί του 2017 που όριζε ο συγκεκριμένος νόμος!
Δηλαδή, ζητάει να του πουν και «μπράβο» οι εργαζόμενοι για το γεγονός ότι από το 2012 μέχρι και το 2018, για μια ολόκληρη επταετία, ο κατώτερος μισθός θα παραμείνει καθηλωμένος στα 586 και 511 ευρώ μεικτά, κάτω ακόμα και από τα όρια της φτώχειας, ενώ παραμένει άγνωστο σε ποια επίπεδα θα διαμορφωθεί μετά την έναρξη της εφαρμογής του νόμου.
Στο στόχαστρο η απεργία
Ενδεικτική για το τι πραγματικά επιδιώκει η κυβέρνηση, είναι και η στάση της στο ζήτημα της κήρυξης της απεργίας, για την οποία ο υπουργός διατύπωσε τη θέση ότι τάσσεται υπέρ της λήψης αποφάσεων «με τον πλέον δημοκρατικό τρόπο». Το πρόβλημα, βέβαια, για την κυβέρνηση δεν είναι η έκταση της «δημοκρατικότητας» με την οποία οι εργαζόμενοι αποφασίζουν συλλογικά την κήρυξη μιας απεργίας, αλλά αυτό καθ' αυτό το δικαίωμα στην απεργία, που ενοχλεί τους εργοδότες, και γι' αυτό θέλει να το περιστείλει με νέους περιορισμούς.
Αλλωστε, είναι προκλητικό να μιλάει για δημοκρατία ο εκπρόσωπος μιας κυβέρνησης στη θητεία της οποίας συνεχίζεται η «παράδοση» 9 στις 10 απεργίες να κρίνονται παράνομες και καταχρηστικές από τα δικαστήρια.
Μέρος της ίδιας τακτικής είναι και η φιλολογία του ίδιου του υπουργού περί «κρατικής» χρηματοδότησης των συνδικάτων, όταν είναι γνωστό ότι η χρηματοδότηση είναι οι εισφορές των εργαζομένων, στις οποίες ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας έχει τον τελευταίο λόγο. Το πραγματικό πρόβλημα και εδώ δεν είναι η «κρατική» χρηματοδότηση, αλλά η απροκάλυπτη κρατική παρέμβαση στη λειτουργία των συνδικάτων, με την πολύμορφη στήριξη του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Τέλος, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που έδωσε ο υπουργός Εργασίας, η επόμενη επίσκεψη της «Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων» στη χώρα μας θα γίνει στις 18 έως 20 Ιούλη, ενώ σκοπεύει στις αρχές Σεπτέμβρη να διοργανώσει για το ζήτημα των Εργασιακών διεθνές συνέδριο, με τη συμμετοχή και της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ). Θα φέρουν, δηλαδή, το μακρύ χέρι της Κομισιόν και της μεγαλοεργοδοσίας να ...υπερασπιστεί τα δικαιώματα των εργαζομένων!
http://www.rizospastis.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
24-6-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου