Έτσι, εμείς, προσπαθούμε να δούμε ποια είναι αυτή η εταιρεία εκπρόσωπος που δρα σαν αστυνομική αρχή και τι θα μπορούσε να γίνει, αν λάβετε κάποια ειδοποίηση από αυτήν.
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πρόκειται για έρευνα και έτσι το συνεργατικό άρθρο είναι εκ' προοιμίου «αντιεμπορικό», δηλαδή μεγάλο. Κάτι που δεν μας απασχολεί, καθώς απευθύνεται σε ανθρώπους που σκέφτονται, αμφισβητούν, που θέλουν να δουν και μια άλλη πλευρά. Και δίνοντας συγχρόνως απάντηση και σε έναν φίλο που πρόσφατα σε ένα forum-thread αναρωτήθηκε, πρόκειται για «αντιπληροφόρηση» που στέκει απέναντι στην παραπληροφόρηση.
Σημαντικά στοιχεία προέρχονται από τον Αλέξανδρο Χαλκίδη και από τον νομικό Γ. Μηλιώνη ο οποίος ειδικεύεται σε θέματα τεχνολογίας, διαδικτύου, πνευματικών δικαιωμάτων.)
Μια μικρή αναδρομή:
Είναι 2001 και η Αργεντινή μαστίζεται από τις πολιτικές και οικονομικές συνέπειες της τοπικής και παγκόσμιας εξουσιαστικής ελίτ και όπως πάντα συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις κάνουν και την εμφάνισή τους τα παρασιτικά σκουλήκια, τα οποία διαμορφώνουν και ένα ευρύτερο κλίμα πολιτικών σκοπιμοτήτων. Ένα από τα «σκουλήκια» εκείνη την εποχή, ήταν και η Business Software Alliance (BSA) η οποία σε μια εκστρατεία τρόμου (στην Αργεντινή) εκτόξευε συγκαλυμμένες απειλές ότι οι άνθρωποι που διαμοιράζονταν προγράμματα / λογισμικό, θα γινόταν θύματα βίας.
Είναι η ίδια εποχή που στις ΗΠΑ καθιερώνεται ο (από το 1998 ψηφισμένος) νόμος, Digital Millennium Copyright Act (DMCA), περί ψηφιακών πνευματικών δικαιωμάτων, ο οποίος εδραιώνει την νομική βάση για να περιορίσει την ανάγνωση και τον δανεισμό των ηλεκτρονικών βιβλίων (όπως επίσης και άλλων έργων). Στην άλλη όχθη, ακριβώς την ίδια εποχή (2001), η Ευρωπαϊκή Ένωση επέβαλε παρόμοιους περιορισμούς με μια οδηγία της, περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Με αρχή από την Γαλλία, χαρακτηρίστηκε ως έγκλημα (δεν είναι μεταφορική η λέξη) η κατοχή του DeCSS που αποκρυπτογραφεί κάποιο βίντεο σε DVD. Την ίδια ακριβώς στιγμή όταν στις ΗΠΑ, ο γερουσιαστής Hollings, ο οποίος χρηματοδοτήθηκε από την Disney, πρότεινε ένα νομοσχέδιο ονόματι SSSCA, σύμφωνα με το οποίο θα απαιτείται από κάθε νέο υπολογιστή να έχει προ-εγκατεστημένες λειτουργίες οι οποίες αναγκαστικά θα περιορίζουν την αντιγραφή και τις οποίες, φυσικά, ο χρήστης δεν θα μπορεί να παρακάμψει. Αυτό δηλαδή που αρχίζουν να εφαρμόζουν οι Microsoft και Apple.
Πάντα την ίδια χρονιά, οι ΗΠΑ άρχισαν την προσπάθειά τους να χρησιμοποιήσουν την προτεινόμενη συνθήκη για Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου της Αμερικής (FTAA) ώστε να επιβάλλουν τους ίδιους κανόνες σε όλες τις χώρες του δυτικού ημισφαιρίου. Το σχέδιο ALCA είναι μία από τις λεγόμενες συμφωνίες του ελεύθερου εμπορίου, οι οποίες στην πραγματικότητα σχεδιάστηκαν για να δώσουν στις εταιρείες αυξημένη ισχύ και να μπορούν να επιβάλλονται στις δημοκρατικές κυβερνήσεις. Η όλη λογική είναι να επιβάλλουν οι εταιρείες τους νόμους που θέλουν και που τους βολεύουν. Μία από τις «τακτικές» οι οποίες αναφέρονται στην παραπάνω ιστορία, δεν είχε καν προταθεί μέχρι το 2002.
Όλοι ύποπτοι και προκαταβολική καταστολή:
Έως ότου ήρθε το FBI και η Microsoft να μας πουν ότι θα κρατάνε τους κωδικούς πρόσβασης root των υπολογιστών.
Το σχέδιο ήταν απλό˙ ο κατασκευαστής κρατά τον μυστικό κωδικό αλλά, εννοείται πως, είναι σαν να τον έχει και το FBI. Αυτό που η Microsoft κρατάει στα χέρια της, δεν είναι ένας κωδικός πρόσβασης με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Κανένας χρήστης δεν θα τον έγραφε ποτέ στο τερματικό του. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι σαν ένα είδος κλειδιού κρυπτογράφησης και υπογραφής το οποίο αντιστοιχεί σε ένα δεύτερο κλειδί το οποίο είναι αποθηκευμένο στον υπολογιστή σας. Αυτό, επιτρέπει στην Microsoft, και ενδεχομένως και σε κάθε ιστοσελίδα που συνεργάζεται με την Microsoft, να έχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω στο τι μπορεί να κάνει ο χρήστης στον υπολογιστή του.
Τα Vista, μάλιστα, έδιναν πρόσθετες εξουσίες στην Microsoft. Για παράδειγμα, η Microsoft μπορεί να εγκαταστήσει υποχρεωτικές αναβαθμίσεις και να «δώσει εντολή» σε όλα τα μηχανήματα που τρέχουν Vista να μην μπορούν να τρέξουν κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Αυτό φυσικά, εξελίχτηκε πλήρως στα Windows 10 με τα οποία πλέον κυριολεκτικά η MS, θα μπορούσε αν ήθελε να σου διαγράψει ή να σου απαγορεύει να δεις ακόμα και τοπικά αρχεία τα οποία έχεις αποθηκευμένα στους δίσκους σου.
Το θέμα φυσικά προεκτάθηκε και στις ολοένα αυξανόμενες φορητές συσκευές που ο έλεγχος είναι ευκολότερος και έτσι είχαμε, το 2014, το γνωστό «i want to break free», με την καμπάνια του EFF.
Νομοθεσίες και Διεθνείς Εμπορικές Συμφωνίες:
Τα πράματα είναι πλέον γνωστά, ασχέτως αν ακόμα δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, μα οι συνέπειες θα φανούν σύντομα. Όλα εκείνα που αρχίνησαν να συμβαίνουν πριν από 15 χρόνια και βάλε, οδηγήσανε στο σημερινό TISA/ TTP με τις κυριολεκτικά εφιαλτικές του διατάξεις.
Η νομοθεσία DMCA που υποκινήθηκε, χρηματοδοτήθηκε και ψηφίστηκε, υπό την πίεση και της MPAA, της εκπροσώπου των πολυεθνικών του θεάματος και - τέλος πάντων - αυτού που γενικότερα ονομάζουν σαν ψυχαγωγία, κατά κάποιον τρόπο συγχωνεύτηκε και με τα όσα αφορούν το λογισμικό· κάτι που σημαίνει πως αν έχεις έναν λογαριασμό οποιουδήποτε είδους, σε εταιρείες οι οποίες στηρίζουν το DMCA και το έχουν εισάγει στους όρους χρήσης τους, αν κρίνουν πως παραβιάζεται αυτό ή αν δεχτούν κάποια σχετική ειδοποίηση, έχουν το δικαίωμα - και το κάνουν - να αφαιρέσουν αυτό το περιεχόμενο από τον λογαριασμό σας και σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό να μπορεί να φτάσει μέχρι αποκλεισμό του account και ίσως ακόμα περισσότερο με δικαστήρια και φυλακίσεις. Φυσικά το υποστηρίζουν (παρά τις οικονομικές διαμάχες ανάμεσά τους), όλες οι τεχνολογικές πολυεθνικές (Microsoft, Google, Apple, Yahoo κλπ).
Αν δούμε όλες τις κινήσεις σε βάθος χρόνου την τελευταία εικοσαετία, θα παρατηρήσουμε πως μοιάζουν συντονισμένες και αυτό δεν είναι ανάγκη ούτε να ξενίζει, ούτε να οδηγήσει σε περίεργες θεωρίες συνωμοσίας. Δεν υπάρχει καμία συνωμοσία εδώ που τα λέμε, το μόνο που υπάρχει είναι το κεφάλαιο και το κέρδος και κατά συνέπεια επακόλουθο είναι να πράττουν αντίστοιχα και από κοινού οι πολυεθνικές. Δεν είναι παράξενο αυτό. Αν το σκεφτείτε, τεχνολογικά ο πλανήτης «διοικείται» από 10-12 εταιρείες.
Τούτοι οι μπάτσοι που ήρθαν τώρα:
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα που έχουν κοινό αυτές οι εταιρείες και έμμεσα εμπλέκονται και άλλες βιομηχανίες, όπως του θεάματος / μουσικής για παράδειγμα. Αυτό το κοινό, είναι μια «αστυνομία» που το όνομά της αναφέραμε στην αρχή του άρθρου. Η BSA. Επισήμως βέβαια, η BSA δεν είναι κάποια αστυνομική υπηρεσία. Ανεπίσημα, όμως, δρα σαν την αστυνομία. Χρησιμοποιώντας μεθόδους που θυμίζουν απολυταρχικά καθεστώτα άλλων εποχών, καλώντας τους ανθρώπους να ενημερώσουν τους συναδέλφους και τους φίλους τους και συγχρόνως να καταγγείλουν κάθε «παρανομία», φυσικά ανώνυμα.
Τι είναι όμως η BSA;
- Σύμφωνα με το about της:
Η Business Software Alliance είναι ένας οργανισμός που εκπροσωπεί τη βιομηχανία εμπορικού λογισμικού και δραστηριοποιείται σε 80 χώρες με στόχο την διεύρυνση της αγοράς λογισμικού και τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών για περαιτέρω ανάπτυξη και καινοτομία.Τα μέλη της BSA περιλαμβάνουν τις εταιρίες: Adobe, Altium, Apple, Asseco Poland S.A., Autodesk, Autoform, AVEVA, Bentley Systems, CNC, Corel, Dassault Systèmes SolidWorks Corporation, DBA Lab S.p.A., Mamut, Microsoft, NedGraphics, Progress Software, O&O Software, Scalable Software, Siemens, SingularLogic, Symantec, Tekla και The MathWorks.
Στην Ελλάδα η ΒSΑ δραστηριοποιείται από το 1992 με σκοπό την πληροφόρηση και την προστασία των επιχειρήσεων και του κοινού από την παράνομη χρήση λογισμικού, υποστηρίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την ανάπτυξη της ελληνικής αγοράς πληροφορικής, η οποία παρεμποδίζεται από την παράνομη αντιγραφή και διακίνηση προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Αν δεν έγινε σαφές, να ξεκαθαρίσουμε πως η BSA δεν είναι κάποια κρατική ή κοινοτική υπηρεσία, μα μια ιδιωτική εταιρεία που χρηματοδοτείται από τις προαναφερόμενες πολυεθνικές, προκειμένου να δρα για τα συμφέροντά τους. Ξεκίνησε σαν συμφωνία κορυφής ανάμεσα στην Microsoft και άλλες 3-4 μεγάλες εταιρείες του λογισμικού απλά για να μην πούνε ότι είναι το «τμήμα αντιπειρατείας Microsoft» ( Adobe ή Autodesk κλπ).
Χοντρικά, για να γίνει πιο κατανοητό, είναι κάτι αντίστοιχο με τις «εισπρακτικές» τις οποίες χρησιμοποιούν οι τράπεζες για εκφοβισμό. Πρόκειται δηλαδή για ένα «μαγαζί», όπως ακριβώς η AEΠΙ που δραστηριοποιείται στον χώρο της μουσικής, δρώντας επίσης σαν αστυνομία και δημόσια υπηρεσία, σπέρνοντας τον εκφοβισμό σε χιλιάδες επιχειρήσεις και βρίσκοντας συνεχώς τρόπους να παρακάμπτει νομοθεσίες και διατάξεις.
Η BSΑ στην Ελλάδα (της κρίσης):
- Εδώ, αξίζει να δούμε λίγο το ιστορικό της και μάλιστα όσον αφορά την Ελλάδα, ώστε να έχουμε και πιο σαφή εικόνα:
H εμφάνισή της, έγινε πιο έντονη το 2008, όταν στα τέλη εκείνης της χρονιάς, άρχισε να στέλνει συγκεκαλυμμένες απειλητικές ειδοποιήσεις (σαν αυτή) σε χιλιάδες επιχειρήσεις σε όλη την χώρα, με το πρόσχημα της ενημέρωσης «για τα πλεονεκτήματα του αδειοδοτημένου λογισμικού όπως είναι η νομιμότητα, η ασφάλεια αρχείων, η αποφυγή τεχνικών προβλημάτων καθώς και για τα οφέλη της Διαχείρισης Πόρων Λογισμικού (Software Asset Management – SAM)», καλώντας τους εκπροσώπους των εταιρειών να επιβεβαιώσουν ότι το λογισμικό που χρησιμοποιούν είναι νόμιμο. Συνήθως, αυτή η διαδικασία κινούταν ως εξής:
Πρώτα η BSA, έστελνε μια ειδοποίηση, πως θα αποστείλει στην συνέχεια μια επιστολή. Σε αυτή την επιστολή ζητούσε τα στοιχεία του υπεύθυνου μηχανογράφησης ή νόμιμου εκπροσώπου και μια υπεύθυνη δήλωση αδειοδότησης λογισμικού ότι υποτίθεται πως η εταιρεία διαθέτει νόμιμο λογισμικό.
Την ίδια χρονιά (2008) μάλιστα, σημειώθηκε ρεκόρ αποζημιώσεων σχεδόν 160.000 ευρώ για χρήση παράνομου λογισμικού που φυσικά αποδόθηκε στην BSA, με την πλειονότητα των περιπτώσεων να αφορά επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνταν στον κατασκευαστικό κλάδο (προφανώς λόγω Autocad κυρίως) στην περιοχή της Αττικής.
Δημόσιοι υπάλληλοι που δουλεύουν δωρεάν για την BSA:
Φυσικά, η BSA, όπως άλλωστε και κάθε ανάλογη ιδιωτική «πρωτοβουλία», επιθυμεί το μέγιστο κέρδος με όποιον τρόπο, και τα ελάχιστα έξοδα. Πόσο μάλλον, αν μπορεί να χρησιμοποιήσει δημόσιους πόρους, προερχόμενους από την ούτως ή άλλως σκληρή και άδικη φορολογία των πολιτών. Για τον σκοπό αυτόν λοιπόν, πίεσε και κατάφερε την σύσταση του «Τμήματος Προστασίας Διανοητικής Ιδιοκτησίας» από το ΣΔΟΕ!
Βάσει αυτού λοιπόν και πατώντας στον νόμο 3524/2007, δημόσιοι υπάλληλοι του υπουργείου οικονομικών επωμίστηκαν την αρμοδιότητα για την συλλογή, ανάλυση και αξιολόγηση στοιχείων από βάσεις δεδομένων και λοιπές πηγές πληροφοριών καθώς και για την διενέργεια επιτόπιων ελέγχων και ερευνών προς εντοπισμό, αποκάλυψη και καταπολέμηση οικονομικών εγκλημάτων που σχετίζονται με την πνευματική ιδιοκτησία, όπως η χρήση μη αδειοδοτημένων προγραμμάτων Η/Υ. Στην διαπίστωση χρήσης μη αδειοδοτημένου λογισμικού. επιβάλλεται διοικητικό πρόστιμο 1.000 ευρώ για κάθε μη αδειοδοτημένο πρόγραμμα· και φυσικά, στην περίπτωση που κάποιος Η/Υ διαθέτει περισσότερα από ένα πειρατικά προγράμματα, το πρόστιμο μπορεί να διπλασιαστεί ή ακόμα και να πενταπλασιαστεί.
Σύμφωνα πάντα με στοιχεία της BSA (μόνο) το 2010 για παράδειγμα, στην Ελλάδα, το 59% του λογισμικού ήταν πειρατικό, με την αξία του να εκτιμάται (κατά την BSA πάντα), στα 227 εκατομμύρια ευρώ!
Tα στοιχεία αυτά, τα αντλεί με μια «Παγκόσμια Μελέτη για την Πειρατεία Λογισμικού» όπως την ονομάζει και περιλαμβάνει το πειρατικό λογισμικό που τρέχει σε Η/Υ, καθώς και laptop, ultra-portable και netbooks, ενώ περιλαμβάνονται, επίσης, λειτουργικά συστήματα, συστήματα λογισμικού όπως βάσεις δεδομένων και πακέτα ασφαλείας και άλλες εφαρμογές, με νόμιμα δωρεάν προγράμματα και προγράμματα ανοιχτού κώδικα.
Η συγκεκριμένη «έρευνα», πραγματοποιήθηκε ηλεκτρονικά ή ατομικά σε 32 αγορές εμπεριέχοντας ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα γεωγραφικών περιοχών, διάφορα επίπεδα γνώσεων πληροφορικής και πολιτιστική ποικιλομορφία.
Τελικά, λίγο αργότερα, μάθαμε πως ο ένας στους δυο υπολογιστές παγκοσμίως τρέχει κάποιο «πειρατικό» λογισμικό. Με τα όσα λέγονται, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει πολύ κάποια χρόνια αργότερα (2016), μα αντιθέτως υπάρχουν αυξητικές τάσεις και ιδιαίτερα σε περιοχές που μαστίζονται οικονομικά («κρίσεις» κλπ).
Εκφοβισμός και πρόστιμα «μαμούθ»:
Με στοιχεία του 2015 από το 2011, περισσότερες από 400 ελληνικές επιχειρήσεις έχουν δαπανήσει συνολικά 2 εκατομμύρια ευρώ σε αποζημιώσεις και έξοδα για νομιμοποίηση του παράνομου λογισμικού. Το ποσόν αυτό, που αποτελεί ρεκόρ για την Ελλάδα, είναι όπως μαντέψατε, αποτέλεσμα των νομικών διαδικασιών και ενεργειών μάρκετινγκ που πραγματοποιεί η Business Software Alliance (BSA) από το 2009 και οι οποίες συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.
Γεγονός είναι επίσης και η πρόσβαση στον κυβερνητικό μηχανισμό (μιλήσαμε για το τμήμα του ΣΔΟΕ πριν), μα και οι δημόσιες παρεμβάσεις, με δηλώσεις κάπως παρόμοιες με αυτές των αστυνομικών αρχών:
Η ελληνική νομοθεσία για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας στα προϊόντα λογισμικού είναι τόσο αυστηρή που σε περίπτωση κρατικού ελέγχου και επιβολής του προβλεπόμενου διοικητικού προστίμου, μια επιχείρηση θα πρέπει να σηκώσει ένα ξαφνικό –και πιθανώς μεγάλο- οικονομικό βάρος. Επομένως, είναι σημαντικό οι εταιρείες να φροντίζουν σε κάθε περίπτωση ότι το λογισμικό που χρησιμοποιούν είναι νόμιμο και φέρει όλες τις απαραίτητες άδειες χρήσης.
όπως δήλωσε κάμποσους μήνες πριν, κάποιος Κώστας Σαμαράς, εκπρόσωπος εταιρείας μέλους της BSA στην Ελλάδα.
Lets rouf:
Δεν ξέρω αν η ρουφιανιά αποτελεί στοιχείο της ανθρώπινης φύσης μα, όσο μου επιτρέπει να γνωρίζω η παιδεία και η εμπειρία μου, πιστεύω πως όχι· όμως είναι κάτι που μπορεί να καλλιεργηθεί σε διασπασμένες κοινωνίες και κάτω από το πρίσμα του φόβου. Στις σημερινές κοινωνίες αυτός ο φόβος έχει «εκπολιτιστεί» και ονομάζεται «νομοθεσία» και, με την συμβολή των κατασταλτικών αρχών, έχει δημιουργήσει έντονα φοβικά σύνδρομα.
Τα αναρίθμητα τετραψήφια νούμερα καταγγελιών ή οι ηλεκτρονικές καταγγελίες βρίσκονται σε άνθιση, για όσα μπορείτε ή δεν μπορείτε να φανταστείτε. Μια απόδειξη δηλαδή του σύγχρονου φόβου.
Και η αλήθεια είναι πως στην εποχή του διαδικτύου, βλέπουμε σε αναρίθμητες περιπτώσεις να ενθαρρύνεται η ρουφιανιά, ντυμένη πάντα από ηθικοπλαστικά προσχήματα ή οικονομικά αποτελέσματα κοινωνικά επιζήμια. Και δεν αναφερόμαστε μόνο σε περιπτώσεις άμεσες (πχ το «DMCA»), μα ακόμα περισσότερο που αυτή (η ρουφιανιά) επιβραβεύεται και ανάγεται ως ακόμα και σε «ηρωισμό για το γενικό καλό»! Η περίπτωση του «YouTube Heroes» είναι παραπάνω από κραυγαλέα και έχει πιάσει άλλα levels.
Και την ίδια χρονική στιγμή με αυτό, εμφανίζεται ξανά στο προσκήνιο η BSA, ζητώντας:
Με απλά ελληνικά δηλαδή, ζητάει πρόθυμους ηλίθιους ρουφιάνους, να κάνουν τζάμπα δουλειά προς όφελός της και προς όφελος των ολιγοπωλιακών / μονοπωλιακών κολοσσών που εκπροσωπεί.
Ζητάει δηλαδή από εργαζόμενους σε αυτήν, πελάτες ή όποιον άλλον, να κάνει ανώνυμη καταγγελία - στην ουσία ακόμα και αν αυτός ΝΟΜΙΖΕΙ - πως η τάδε εταιρεία χρησιμοποιεί «παράνομο» λογισμικό.
Και έχει μάλιστα (πολύ καιρό πριν είναι η αλήθεια), μια έτοιμη φόρμα που καθοδηγεί στην συμπλήρωση των στοιχείων της ρουφιανιάς.
Το «εμπιστευτικά» - και όχι ανώνυμα - βέβαια, είναι κάπως σχετικό:
Και ρουφιάνος και τζάμπα;
Αυτό το δίπτυχο είναι μάλλον κάτι που δεν θα προκαλεί εντύπωση στην χώρα η οποία έχει αναθρέψει γερμανοτσολιάδες, μαυραγορίτες και στρατιωτικοποιημένα «σώματα ασφαλείας», όμως στην προκειμένη δεν είναι ανάγκη να είναι τζάμπα. Όπως εξηγεί στα faq της (κάτω από αυτήν την φόρμα) η BSA, προβλέπεται και αμοιβή:
Έχουμε μεγάλη περιέργεια για το αν κάποια στιγμή, στο απώτερο μέλλον, η BSA θα δημοσιεύσει στατιστικά στοιχεία αυτών των «εμπιστευτικών καταγγελιών».
Σε περίπτωση που η BSA σας στείλει επιστολή:
Αν λάβετε κάποιο mail από την BSA, θα πρέπει να γνωρίζετε τα εξής:
- Το mail αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί σαν spam. Με ποιο δικαίωμα σας έστειλε email η BSA; Κλικ λοιπόν, στο σχετικό κουμπάκι ώστε να το χαρακτηρίσετε σαν ανεπιθύμητο σε όλες τις σχετικές υπηρεσίες.
- Δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Αυτό το mail, η BSA, το στέλνει μαζικά σε χιλιάδες επιχειρήσεις. Μια καλή βεβαιότητα, για να είναι πιο σίγουρη αφού, όπως ίσως ορισμένοι να έχετε ακούσει, παλιότερα το έστελνε σαν επιστολή (ναι, μέσω ΕΛΤΑ) που την είχε στείλει ακόμα και σε εταιρείες οι οποίες δεν είχαν καθόλου υπολογιστές!
- Δεν συντρέχει βία για να κάνετε το audit (έλεγχο) που ζητάνε. Δηλαδή, μην αρχίσετε να μετράτε υπολογιστές και το τι περιλαμβάνει ο καθένας σύμφωνα με τις υποδείξεις της BSA. Αυτό μάλιστα μπορεί να αποβεί εις βάρος σας, καθώς σημαίνει πως με την διαδικασία αυτήν το ψάξατε και είχατε γνώση.
Να θυμάστε πως αφού οι μικρές επιχειρήσεις δεν είναι υποχρεωμένες να διαθέτουν υπεύθυνο μηχανογράφησης, μπορούν να επικαλεστούν άγνοια. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να έχει γνώση για όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες του τι θεωρεί νόμιμο και τι όχι η BSA.
- Μην μπείτε στην διαδικασία να κάνετε format, να διαγράψτε λογισμικά και να τρέξετε να αγοράσετε άλλα. Πολλές εταιρείες στο παρελθόν φοβούμενες την BSA, ξοδέψανε πολύ μεγάλα ποσά χωρίς αποτέλεσμα ή σβήσανε προγράμματα που νομίζανε πως είναι πειρατικά ενώ δεν ήταν, έχοντας επιπτώσεις στην ροή της εργασίας τους. Το πιο πιθανό και πάλι είναι να μην είσαστε «νόμιμοι» στα όσα θεωρεί η BSA.
Και να λάβετε υπόψιν σας πως με την βιαστική αντικατάσταση λογισμικού, κάτω από το κλίμα του φόβου, δεν σημαίνει πως μπορείτε να καταλάβετε και εύκολα ποια έκδοση ποιου προγράμματος είναι η σωστή για εσάς, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν και κάμποσοι εργαζόμενοι / χρήστες.
- Δεν θα εισβάλλει το ΣΔΟΕ (τουλάχιστον γι' αυτό). Η BSA για να κάνει μια καταγγελία, θα πρέπει να κάνει έρευνα που περιλαμβάνει κάμποσες παραμέτρους, και όχι μόνο ηλεκτρονικές, και να είναι απολύτως βεβαία. Υπάρχουν και περιπτώσεις που έχουν γίνει καταγγελίες από ανταγωνιστές οι οποίες και αποδείχτηκαν ψεύτικες.
Τεχνικά πάλι, δεν υπάρχει και το ανθρώπινο δυναμικό για κάτι τέτοιο και εκτός αν υπάρχουν και άλλοι λόγοι, ακόμα και στοιχεία να υπάρχουν, θα αργήσει να γίνει κάποια κίνηση (πχ έφοδος).
- Η BSA, όπως και η κάθε εταιρεία που κινείται απειλητικά με αόριστες προθέσεις, επιδιώκει προκαταβολικούς συμβιβασμούς. Σου λένε δηλαδή, κάτι του στυλ:
Κάνε εσύ αυτό και εμείς δεν θα αφήσουμε να γίνει το άλλο.
Είναι προφανές, πως δεν βασίζεται σε νομοθεσίες, μα σαν μια ιδιωτική εταιρεία, προασπίζει τα συμφέροντα άλλων και μεγαλύτερων ιδιωτικών εταιρειών (Microsoft, Adobe, Autodesk κλπ), επιδιώκοντας να εξαναγκάσει μια τρίτη ιδιωτική εταιρεία (την δική σας) να κάνει κάτι υπό το πρόσχημα τήρησης της νομιμότητας.
Όμως, είναι γνωστό πως όταν μιλάμε θέματα τήρησης της νομιμότητας, αυτά άπτονται στην αστυνομία και στις αντίστοιχες δημόσιες αρχές.
Τεχνική (audit) και νομική υποστήριξη:
1. Τεχνική:
Ευνόητο είναι πως αρκετοί θα σκεφτούνε καταρχάς να απευθυνθούν σε κάποια εταιρεία η οποία πωλεί (ή μεταπωλεί) λογισμικό. Αυτές οι εταιρείες θα προσπαθήσουν να σας μπερδέψουν σχετικά με το πόσες άδειες χρειάζονται, ποιο λογισμικό, εκδόσεις κλπ, με σκοπό φυσικά να αποκομίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα.
Ένα από τα πρώτα που θα προτείνουν, θα είναι να σας εγκαταστήσουν ένα audit software που θα σας «πει» τα πάντα σχετικά με το «παράνομο» λογισμικό που μπορεί να έχετε. Να λάβετε υπόψιν σας, πως όλα αυτά τα περίφημα και πάντα δωρεάν, εργαλεία για ελέγχους κάθε είδους - στην προκείμενη για να σαρώσουν το τι λογισμικά έχετε εγκατεστημένα στο δίκτυό σας - είναι και συνδεδεμένα με βάσεις δεδομένων μεγάλων εταιρειών λογισμικού. Θεωρείστε δηλαδή πως η BSA θα γνωρίζει επακριβώς τα πάντα.
2. Νομική:
Φυσικά και η αναζήτηση νομικής βοήθειας θα είναι μια από τις πρώτες σκέψεις, ίσως και ενέργειες. Εδώ όμως, υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα αφού η συντριπτική πλειοψηφία των δικηγόρων έχει μαύρα μεσάνυχτα από αυτό το θέμα, μα και του διαδικτύου γενικότερα. Η μελέτη που κάνουν για τέτοιες υποθέσεις είναι απολύτως επιφανειακή και σχεδόν πάντα συμφέρει την BSA. Αν και οι δικηγόροι συνήθως τηρούν την εχεμύθεια, κάτι τέτοιο δεν γίνεται πάντα από τις μεγάλες νομικές φίρμες που με αμοιβή (φυσικά), τα έχουν κάνει πλακάκια με τους αντιπάλους.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να λάβετε υπόψιν σας πως αν καταφέρετε και συμμορφωθείτε στα όσα ζητάει η BSA σήμερα, τίποτα δεν σας εξασφαλίζει πως σε έναν μήνα ή έναν χρόνο θα εξακολουθούν να σας θεωρούν νόμιμους. Θα μπείτε σε μια διαδικασία καθημερινού ελέγχου του μηχανογραφικού σας και στο ξόδεμα χρημάτων για αμφίβολη νομική ή και τεχνική εξυπηρέτηση.
Σημεία που πρέπει να γνωρίζετε:
- Συνοψίζοντας λίγο τα πιο πάνω και για απορίες που ίσως δημιουργηθούν:
Πώς μπορούν να με βρουν;
Είναι προφανές ότι υπάρχουν λογισμικά «sniffers» που ανιχνεύουν τις βάσεις δεδομένων. Αυτά μπορεί να είναι λογισμικά έλεγχου, antivirus κλπ. Μα από την άλλη, αν έχετε δηλωμένη μια εταιρεία με 50-60 υπολογιστές και μια άδεια MS-office, είναι κραυγαλέο.
Λέγεται πως σε διάφορες χώρες και της Ελλάδας συμπεριλαμβανόμενης, έχουν προσλάβει ως και ντετέκτιβ!
Θα με τρέχουν στα δικαστήρια;
Ίσως ναι, ίσως όχι. Όπως είπαμε, η BSA προτιμάει να κινείται εξωδικαστικά, τόσο λόγω κόστους, όσο και λόγω χειρισμού της δημοσιότητας που επιθυμούν να προβάλλουν ή όχι. Αν το ψάξετε άλλωστε, δεν θα βρείτε πολλές περιπτώσεις που έφτασαν στα δικαστήρια. Οι περιπτώσεις που δημοσιοποιούν είναι καθαρά για λόγους τακτικής, ώστε να φοβηθούν οι υπόλοιποι.
Η BSA κινείται κατακόρυφα. Κυνηγάει δηλαδή πρώτα τις μεγάλες εταιρείες που φυσικά τα κέρδη θα είναι και πολύ πιο μεγάλα. Ακόμα, δεν τους ενδιαφέρει οποιοδήποτε άλλο λογισμικό, πέραν αυτών που ανήκουν στις εταιρείες που εκπροσωπεί.
Σε τι ύψος μπορεί να φτάσει το πρόστιμο;
Ο εκφοβισμός, για να πετύχει, κάνει την υπερβολή επιστήμη· και, φυσικά, το ίδιο ακριβώς πράττει και η BSA. Αν, επί παραδείγματι, έχετε μια σουίτα γραφείου MS-Office, θα σας χρεώσει ξεχωριστά για το κάθε υποπροϊόν της (άλλο για το Word, άλλο για το Excel και άλλο για το Powerpoint), πολλαπλασιάζοντας την σημερινή τιμή αγοράς δυο και τρεις φορές επάνω. Και αυτό για κάθε υπολογιστή ξεχωριστά.
Και πώς μπορούν να αποδείξουν ότι είμαι «πειρατής»;
Εδώ ισχύει ο κανόνας της γενίκευσης: Κάθε εταιρεία είναι παράνομη κατά την BSA. Όσο καταφέρνουν να κάνουν με τον όποιο τρόπο, το ΣΔΟΕ να δουλεύει γι' αυτούς, έχουν προχωρήσει ακόμα και σε κατασχέσεις υπολογιστών. Και αυτό επειδή δεν κάνει δεκτά αποδεικτικά στοιχεία (κάτι που θα δούμε στην συνέχεια).
Θα πρέπει δηλαδή να ασχολούμαι καθημερινά με την μηχανογράφηση και με το αν εγκατέστησε κάποιος υπάλληλος ένα λογισμικό;
Κατά την BSA ναι· και αυτά που ζητάει είναι εξωφρενικά και μη ρεαλιστικά επίπεδα μηχανογράφησης από όλες ανεξαιρέτως τις εταιρείες. Θα χρειαζόταν δηλαδή τουλάχιστον δυο ώρες την ημέρα σε εσωτερικούς ελέγχους και διαδικασίες πιστοποίησης. Σε μια χώρα με κατεξοχήν μικρομεσαίες επιχειρήσεις χωρίς υπεύθυνους IT αυτό είναι παντελώς γελοίο.
Τι είναι αυτά που ζητάει η BSA ώστε να θεωρηθείτε «νόμιμοι»;
Εκτός από τα εξωφρενικά και μη ρεαλιστικά επίπεδα μηχανογράφησης, κάποια χαρακτηριστικά που δεν δέχεται ως στοιχεία και που σε οδηγούν στην παράνοια, είναι τα εξής:
- ΔΕΝ δέχεται τα original cd / dvd.
- ΔΕΝ δέχεται αγορές από e-shops (πχ e-bay, amazon κλπ) ή άλλες εταιρείες που πουλάνε μεταχειρισμένο λογισμικό.
Κοινώς, κατά την BSA, δεν έχετε καμία διαφορά από τον τύπο στην Κίνα που θα φτιάξει κόπιες του Microsoft Office. Ή μάλλον έχετε: εσείς δεν είσαστε Κινέζοι.
Και γιατί αυτό;
Μα επειδή το ζητούμενο είναι να γραφτείτε και να συμμετέχετε σε όποιο πρόγραμμα πιστοποίησης επιβάλλει η Microsoft ή η Adobe ή τα άλλα μέλη της.
Σημεία σταθμοί:
- Για το τέλος αφήσαμε ορισμένα στοιχεία που κραυγάζουν την γελοιότητα της BSA και της αποτυχημένης πολιτικής της.
1. Αν ρίξετε μια ματιά στον τύπο (δικτυακό, τηλεοπτικό, έντυπο) δεν θα βρείτε πολλές αναφορές για την BSA σε βάθος εικοσαετίας. Και όσες βρείτε, θα είναι στην ουσία αναδημοσίευση των δελτίων τύπου της και βέβαια με την θετική αντιμετώπισή της από τα μέσα. Ίσως και να μην ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως η BSA αποτελεί και κάποιο είδος «ταμπού».
Είναι ενδιαφέρον εδώ να δούμε ένα γράφημα του 2011, μια κομβική χρονιά που η BSA έκανε μια μεγάλη «καμπάνια»:
Με πράσινο χρώμα απεικονίζονται τα ΜΜΕ που αναπαράγουν ό,τι δελτίο τύπου τους έρθει. Με κόκκινο, τα δικτυακά μέσα που απλά αναπαράγουν ό,τι είδηση έρθει ή με ελάχιστο σχολιασμό (όλα για τα hits και το seo). Με το πορτοκαλί κλαδικά έντυπα του χώρου Πληροφορικής που γλείφουν μπας και αρπάξουν κάνα φράγκο από τις διαφημίσεις:
Και φυσικά, προκύπτει θέμα με τα στατιστικά που δίνει, μέσω των συνεργατών της IDC και Ipsos Public Affairs, βάζοντας συνήθως και στην εξίσωση κάποιο αμερικάνικο χρηματοδοτούμενο πανεπιστήμιο. Αυτά, σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν αμφισβητηθεί και καταρριφθεί (αυτή η «Παγκόσμια Μελέτη» που αναφέραμε, διεξάγεται από την BSA κάθε χρόνο) και στο πρόσφατο παρελθόν το Economist, το ZD Net ως και επιτροπή της Αυστραλιανής κυβέρνησης, συμφωνήσανε πως αυτά τα νούμερα (περί πειρατείας) είναι υπερβολικά και κατασκευασμένα προκειμένου να προωθηθούν τα συμφέροντα αυτών των εταιρειών που εκπροσωπεί η BSA.
2. Αν και υπάρχει λίστα με σχετικά συμβάντα στον πλανήτη, όπως είπαμε και πριν, θα παραμείνουμε στα της Ελλάδας. Από το 1996 και 2000 η χώρα μας ήταν στο «priority watch list» της BSA όσον αφορούσε το θέμα της «πειρατείας» λογισμικού. Μόλις όμως, έγινε εκείνη η σκανδαλώδης συμφωνία με την Microsoft προκειμένου να χρησιμοποιεί όλο το κράτος προϊόντα της, η χώρα έφυγε από αυτήν την λίστα και μπήκε στο σκέτο «watch list». Ενώ δηλαδή λίγο νωρίτερα, η Ελλάδα μαζί με τις Κίνα, Ρωσία, Αλγερία, Αργεντινή, Καναδά, Χιλή, Ινδονησία, Ισραήλ, Πακιστάν, Ταϋλάνδη και Βενεζουέλα βρίσκονταν στην λίστα των κορυφαία επικηρυγμένων για πειρατεία, η συμφωνία που έκλεισε προσωπικά ο θείος Bill, με τον αλησμόνητο υπουργό Κλοτσοσκούφη Αλογοσκούφη, την εξώθησε από εκεί (αν αναρωτιέστε για τον Καναδά, αυτό οφείλεται στο γεγονός πως εκεί επιτρέπεται η ανταλλαγή αρχείων ακόμα και με πνευματικά δικαιώματα, αρκεί αυτή να μην γίνεται με εμπορικούς σκοπούς ή μέσω p2p).
Μάλιστα, στο κείμενο που είχε αποσταλεί τότε από τα τοπικά γραφεία της BSA, παραδεχόντουσαν πως «δεν υπάρχει πρόβλημα σε κάποια συγκεκριμένη περιοχή της Ελλάδας και ότι πολλές μορφές πειρατείας έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια». Φαίνεται όμως καθαρά (στο κείμενο αυτό) η επιτυχία τους να επιφορτίσουν δημοσίους υπαλλήλους (ΣΔΟΕ), μιλώντας για εκπαίδευσή τους, ώστε να γίνουν εισπράκτορες των κερδών τους [PDF]:
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως σαν τα τεράστια οικονομικά κατεστημένα που εκπροσωπεί η BSA, ασχολείται με το lobbying κυβερνήσεων και οργανισμών, προσπαθώντας με μια μορφή πολιορκίας να εισβάλλει μόλις ανοίξουν οι πόρτες. Το ίδιο ακριβώς σύστημα που βλέπουμε και ακόμα χειρότερα βιώνουμε, να συμβαίνει στην χώρα πιο έντονα από ποτέ (δημόσια έστω) από κάθε μορφής μεγάλα ιδιωτικά. οικονομικά λόμπι.
Και είναι πραγματικά ανατριχιαστικό να βλέπεις πάντα πίσω από αυτά την Microsoft.
Επίλογος:
Ο εκφοβισμός κυριαρχεί σαν πολιτική πράξη μα και σαν κοινωνική αποδοχή. Ο σύγχρονος εκφοβισμός, δεν απέχει από αυτόν της πάλαι ποτέ «ιεράς εξέτασης» αφού και τα δυο βασίζονται στις «ανώνυμες πληροφορίες». Ντυμένος με νομοτυπίες μα και αρκετά ασαφής και ακαθόριστος προκειμένου να ισχυροποιηθεί η προκατασκευασμένη απειλή, καταφέρνει πολλά περισσότερα απ' ό,τι μυστικές αστυνομίες και άλλοι μηχανισμοί απολυταρχικών καθεστώτων. Είσαι εκ' προοιμίου ένοχος, μα σου δίνουν την δυνατότητα - έναντι τιμήματος - να μετανοήσεις και να πορευτείς στον «σωστό δρόμο». Αν όχι, η ζωή σου θα γίνει κόλαση και σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να φτάσει μέχρι και στην τελική καταστροφή σου.
Όλο αυτό που παρουσιάζεται σαν μονόδρομος, μόνο τέτοιος δεν είναι. Τα έχουμε πει δεκάδες φορές σχετικά με την πειρατεία και για τις πατέντες και τα πνευματικά δικαιώματα. Πρόκειται για κάτι εντελώς αρρωστημένο και για μια σήψη που εμποδίζει κάθε κοινωνική ευημερία και ελεύθερη ανάπτυξη των επιστημών και των τεχνών. Πρόκειται για μια παρακμασμένη βιομηχανία που συντηρείται χάρη στα πλοκάμια που έχει και στην δυναμική της να επηρεάζει μείζονες πολιτικές αποφάσεις, επιβάλλοντας τα συμφέροντά της.
Η βιομηχανία του copyright είναι μια επιχείρηση όπως οποιαδήποτε άλλη. Ανταγωνίζεται για χρήματα, βασισμένη σε αυτό που προσφέρει. Δεν έχει το δικαίωμα να διαλύει τις ατομικές ελευθερίες, ακόμη και αν δεν μπορεί να βγάλει λεφτά με άλλον τρόπο, και ίσως ειδικά αν δεν μπορεί να βγάλει λεφτά με άλλον τρόπο. Για κάποιον λόγο, η βιομηχανία του copyright έχει ξεφύγει κάνοντας ακριβώς αυτό: διαλύοντας τις ατομικές ελευθερίες. Για το copyleft έστω, ούτε κουβέντα φυσικά.
Συν τα άλλα, η κατάργηση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών πάνε χέρι-χέρι με τις πατέντες και τα πνευματικά δικαιώματα και αυτό δεν είναι κάτι που το αντιλαμβάνονται εύκολα οι άνθρωποι δυστυχώς.
Τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα είναι ακόμα πιο σκληρά και κάθε τι που απαρτίζει τον κόσμο μας, θα γίνεται εμπορεύσιμο προϊόν και ιδιοκτησία κάποιας πολυεθνικής. Το Ελεύθερο (και Ανοιχτό) Λογισμικό, μαζί με το P2P, προσφέρουν λύσεις αντίστασης και απεξάρτησης που θα μπορούσαν ακόμα να οδηγήσουν και στην αποκαθήλωση των κραταιών εταιρειών μα μέχρι να γίνει ευρεία κοινωνική συνείδηση, θα χρειαστούν πολλές γενιές και αναρίθμητες κοινωνικές αδικίες εν' τω μεταξύ. Ο συγκεντρωτισμός και τα μονοπωλιακά ολιγοπώλια δεν είναι τίποτε άλλο από άτυπες μορφές δικτατορίας. Και οι δικτατορίες επιβιώνουν μόνο με ασφυκτικό έλεγχο, εκφοβισμό και ρουφιάνους.
http://osarena.net/bsa-o-mpatsos-ton-polyethnikon-toy-logismikoy
ΠΡΕΖΑ TV
31-10-2016
1 σχόλιο:
Ένα είναι σίγουρο
Στην Ελλάδα στο τέλος θα διαρεύσει η λίστα των ρουφιάνων της BSA.
Εκει να δείτε γλέντια
Δημοσίευση σχολίου