Τον Νοέμβριο του 2014 το πρώτο βήμα της τραπεζικής ενοποίησης ήταν γεγονός και αφορούσε την εποπτεία των τραπεζών της ευρωζώνης.
Υπό την ευθύνη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός (SSM), σε συνεργασία με τις εθνικές εποπτικές αρχές, θα φρόντιζε, για την ακρίβεια θα επέβαλε, την εφαρμογή των νέων κανόνων τραπεζικής λειτουργίας, οι οποίοι ήταν σε ισχύ από τον Ιανουάριο του 2014.
Αυτοί οι κοινοί κανόνες αφορούν την αδειοδότηση των τραπεζών, την εποπτεία τους, το ρυθμιστικό πλαίσιο, την επάρκεια κεφαλαίων κ.λπ. Μέχρι εδώ όλα καλά, σε θεωρητικό επίπεδο όμως.
Ο SSM πολύ γρήγορα απέκτησε ισχύ που κατά πολλούς βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τον θεσμικό του ρόλο -τον οποίο δεν τηρεί με θρησκευτική ευλάβεια, όπως λένε οι κακές γλώσσες- και η επικεφαλής του, η Γαλλίδα Ντανιέλ Νουί, έγινε ο «φόβος και ο τρόμος» των Eυρωπαίων τραπεζιτών που κάνει τον Μάριο Ντράγκι να μοιάζει με αγγελούδι.
Ο SSM λοιπόν έδειξε ιδιαίτερο ζήλο σε ό,τι αφορούσε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Σήκωσε τη ρομφαία της κάθαρσης, του σπασίματος της διαπλοκής και εμφανίστηκε αποφασισμένος να κόψει τον ομφάλιο λώρο με το αμαρτωλό παρελθόν.
Στα ελάχιστα κριτήρια του νόμου για την επιλογή των μελών στα Δ.Σ. των τραπεζών που επέβαλαν οι θεσμοί κατά τη διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της... κάθαρσης, προστέθηκαν οι κανόνες του SSM (fit and proper) και αυτό που τελικά προσπαθεί είναι να επιβάλει τη βούλησή του χωρίς να… προσμετρά το νομικό πλαίσιο που ισχύει σε κάθε κράτος-μέλος.
Για την τήρηση της νομιμότητας στην Ελλάδα υπεύθυνο είναι το ΤΧΣ, αλλά ο Μηχανισμός αρέσκεται στην αποστολή επιστολών και μηνυμάτων για να έχει τελικά τον τελευταίο λόγο.
Ετσι κάτι τα κριτήρια των θεσμών, κάτι του SSM είχαν ως συνέπεια να τεθούν εκτός τραπεζών πολλά έμπειρα και ικανά υψηλόβαθμα στελέχη.
O Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός θέλει λοιπόν να διασφαλίσει ότι τα κακώς κείμενα του παρελθόντος που ταλανίζουν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και τη χώρα θα εκλείψουν. Και πολύ καλά κάνει. Θεωρητικώς.
Διότι στην πράξη τα όσα έχουν συμβεί το 2016, και ιδιαίτερα τους τελευταίους τρεις μήνες, καταδεικνύουν ότι κάτι δεν πάει καλά στη Φρανκφούρτη.
Οι ενέργειες των στελεχών του SSM χαρακτηρίστηκαν, όχι άδικα, πραξικοπηματικές, αντιθεσμικές κ.λπ. ουδόλως κολακευτικά για τον Μηχανισμό της σιδηράς κυρίας Ν. Νουί.
Ο SSM παρενέβη με τον πλέον άκομψο τρόπο στην Εθνική και στην Πειραιώς με πρακτικές που δεν συνάδουν με κανέναν κανόνα χρηστής εταιρικής διακυβέρνησης, κόντρα στη ρητορική που ανέπτυξε περί κάθαρσης και συνέβαλε καθοριστικά στο να διατηρηθεί -επί του παρόντος τουλάχιστον- το status quo πολλών ετών, το οποίο επισήμως καταγγέλλει.
Ο SSM προφανώς δεν περιορίζεται στον θεσμοθετημένο ρόλο του -την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος-, αλλά θέλει να έχει το πάνω χέρι, να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος.
Δεν είναι άλλωστε λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι με πρόσχημα την εποπτεία ο SSM επηρεάζει και επιχειρηματικές αποφάσεις των τραπεζών επιβάλλοντας τη δική του ατζέντα ή των στελεχών του.
Οταν λοιπόν η Attica Bank αντιμετώπισε προβλήματα ρευστότητας, οι τέσσερις ελληνικές τράπεζες αποφάσισαν, όπως αναφέρουν πηγές, να της χορηγήσουν πιστωτική γραμμή με πολύ καλές αποδόσεις.
Το συμβούλιο της EKT είχε συμφωνήσει προς αυτή την κατεύθυνση με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, όμως ο SSM «μπλόκαρε» την απόφαση επικαλούμενος μεγάλο ρίσκο, που όλοι οι υπόλοιποι δεν είδαν, δεν αντιλήφθηκαν!
Οι φήμες πάντως λένε ότι η συνεργασία μεταξύ των στελεχών του SSM κάθε άλλο παρά αγαστή χαρακτηρίζεται.
Η αριστερή τραπεζίτισσα
H 63χρονη Ιταλίδα Lucrezia Reichlin είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Eurobank και επικεφαλής στις Επιτροπές Αποδοχών και Υποψηφιοτήτων.
Ο SSM, ωστόσο, είχε διατυπώσει σοβαρές επιφυλάξεις για το αν πληροί τα κριτήρια, αν είναι κατάλληλη για τη θέση του μη εκτελεστικού ανεξάρτητου συμβούλου στο Δ.Σ της τράπεζας.
Προφανώς η θητεία της στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ως γενική διευθύντρια έρευνας την περίοδο 2005-2008 (η διάρκεια της θητείας είναι συγκεκριμένη), δεν ήταν αρκετή.
Είναι καθηγήτρια Οικονομικών στο London Business School, μη εκτελεστικό μέλος του UniCredit Banking Group και του AGEAS Insurance Group.
Ο πατέρας της Alfredo ήταν αντιπρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος της Αριστεράς (PDS) και του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCI). Η μητέρα της Luciana Castellina, δημοσιογράφος και συγγραφέας, ήταν μέλος του ιταλικού Κοινοβουλίου.
Η Πειραιώς, ο Πόλσον και οι επιστολές!
Η πλέον πονεμένη ιστορία είναι αυτή της αναζήτησης διευθύνοντος συμβούλου στην Τράπεζα Πειραιώς. Ο «εμφύλιος» Σάλλα - Πόλσον ξεκίνησε στο παρασκήνιο στα τέλη του 2015 και επισημοποιήθηκε τους πρώτους μήνες του 2016 με την… παραίτηση -για προσωπικούς λόγους- του διευθύνοντος συμβούλου Ανθιμου Θωμόπουλου.
Και ενώ όλοι πίστευαν ότι εν μέσω θέρους η τράπεζα θα αποκτούσε νέο CEO, τον Χρήστο Παπαδόπουλο, καθώς είχε την έγκριση του SSM και του ΤΧΣ, στο «παρά ένα» του διορισμού του ο SSM ήρε την ψήφο εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Κύπριου τραπεζίτη διότι έλαβε μια ανώνυμη καταγγελία σε βάρος του. Η τραπεζική αγορά βοά ότι ήταν δάκτυλος Πόλσον.
Ο Χρ. Παπαδόπουλος διεμήνυσε ότι θα κινηθεί νομικά, στον SSM θορυβήθηκαν και στα τέλη Οκτωβρίου του 2016, με παρέμβαση του Ευρωπαίου κεντρικού τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι, ο SSM ζήτησε συγγνώμη από τον Κύπριο τραπεζίτη για το λάθος.
Και φτάσαμε στα τέλη Δεκεμβρίου, όταν το ίδιο έργο… επαναλήφθηκε. Υποψήφιοι για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου ήταν ο Ανθιμος Θωμόπουλος, με τις ευλογίες του Πόλσον (έχει το 9% των μετοχών) και παρά την αντίθεση του ΤΧΣ, που είναι ο βασικός μέτοχος της τράπεζας με 26% και πρότεινε εκ νέου τον Χρ.Παπαδόπουλο.
Κι ως εκ θαύματος, λίγα λεπτά μετά την έναρξη της συνεδρίασης του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας που θα... διόριζε τον νέο διευθύνοντα σύμβουλο, καταφτάνει μια επιστολή, και πάλι από τον SSM, που ζητάει να «παγώσει» η διαδικασία με τα ίδια έωλα επιχειρήματα του καλοκαιριού σε ό,τι αφορά τον Χρ. Παπαδόπουλου και με ενστάσεις για τον Αν.Θωμόπουλο.
To καταπληκτικό είναι ότι τα ίδια στελέχη έστειλαν την πρώτη επιστολή, ζήτησαν συγγνώμη και έστειλαν ξανά τη δεύτερη επιστολή (Κουιντάνα, Κλουγκ).
Το «κλου» της ιστορίας πάντως είναι ότι όταν ο Χρ. Παπαδόπουλος πέρασε στην αντεπίθεση και έστειλε επιστολή στην επικεφαλής του SSM ζητώντας εξηγήσεις, η Ντανιέλ Νουί απάντησε άμεσα και εγγράφως.
Η κεντρική ιδέα της απαντητικής επιστολής ήταν ότι ο SSM δεν ζήτησε να «παγώσει» η διαδικασία διορισμού του και ότι ο περαιτέρω έλεγχος δεν «κόβει» τη διαδικασία διορισμού CEO.
H επιστολή όμως που είχαν στείλει οι υφιστάμενοι της Ντ. Νουί «μπλοκάροντας» τη διαδικασία έλεγε άλλα πράγματα:
«Θα θέλαμε το διοικητικό συμβούλιο της Πειραιώς να διακόψει προσωρινά τη διαδικασία διορισμού του οποιουδήποτε από αυτούς τους υποψηφίους για την ώρα, τουλάχιστον έως ότου οι αβεβαιότητες που περιβάλλουν και τα δύο ονόματα διευκρινιστούν δεόντως…»
Ετσι προσωρινός CEO της Πειραιώς σχεδόν ένα χρόνο είναι ο Γ. Πουλόπουλος και το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας υπόσχεται ότι μέχρι τον Φεβρουάριο θα βρει νέους υποψηφίους. Για το αν και πότε η τράπεζα θα έχει νέο CEO κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Διότι άγνωσται αι βουλαί του SSM και του Πόλσον, που ως κάτοχος του 9% θέλει να ελέγξει το υπόλοιπο 91%...
Η Εθνική, ο πρόεδρος και η… ευστάθεια του συστήματος
«Κοιμηθήκαμε με Τσιτσιράγκο, ξυπνήσαμε με Παναγιώτη Θωμόπουλο». Κάπως έτσι περιγράφονται τα όσα συνέβησαν στις αρχές Νοεμβρίου στη μεταμεσονύχτια συνεδρίαση του δ.σ. της Εθνικής Τράπεζας που θα εξέλεγε τα νέα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, ένα εκ των οποίων θα διαδεχόταν στην προεδρία τη Λούκα Κατσέλη που έπρεπε να αποχωρήσει γιατί ήταν πρόεδρος της Κοινωνικής Συμφωνίας.
Το πώς προέκυψε πρόεδρος ο 80χρονος Παναγιώτης -Τάκης για τους φίλους- Θωμόπουλος είναι λίγο πολύ γνωστό.
Το διοικητικό συμβούλιο της Εθνικής πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την εισήγηση του βασικού μετόχου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (40,4%), που ήταν ο 50χρονος Δημήτρης Τσιτσιράγκος, αντιπρόεδρος του Διεθνούς Οργανισμού Χρηματοδότησης (International Finance Corporation -IFC), επενδυτικού βραχίονα της Παγκόσμιας Τράπεζας και ουδεμία σχέση είχε με το «παλιό, φθαρμένο ελληνικό τραπεζικό κατεστημένο».
Το ΤΧΣ, που διαχειρίζεται τις μετοχές του Ελληνικού Δημοσίου -οι φορολογούμενοι έχουν συνεισφέρει με 50 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος-, προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του εκδήλωσε τη σαφή πρόθεση του για σύγκληση έκτακτης γενικής συνέλευσης.
Και τότε ο SSM παρενέβη και για το καλό του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και της ευστάθειάς του ζήτησε από το ΤΧΣ να μη συγκαλέσει έκτακτη γενική συνέλευση, αφαιρώντας το δικαίωμα που έχει οποιοσδήποτε μέτοχος κατέχει ποσοστό άνω του 5%.
Το πώς επέβαλε ο SSM την προτροπή του είναι μάλλον εύκολο να το υποθέσει κάποιος, αν λάβει υπόψη του ότι η χώρα είναι υπερχρεωμένη και οι δανειστές έχουν πάντα τον… τρόπο τους.
Αυτό που αδυνατεί ωστόσο να κατανοήσει κάθε εχέφρων άνθρωπος -δεν χρειάζεται ιδιαίτερες τραπεζικές γνώσεις- είναι από πότε η υπεράσπιση της περιουσίας σε μια καπιταλιστική οικονομία θέτει εν κινδύνω το οικοδόμημα.
Και είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι ο SSM δεν διαβλέπει κανέναν κίνδυνο από το γεγονός ότι έχουν διαρραγεί οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ διοίκησης και βασικού μετόχου, ο οποίος τυγχάνει να είναι το ΤΧΣ που έχει οριστεί από τους δανειστές μας ως θεματοφύλακας της σταθερότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Στην ερώτηση που έθεσε η «Εφ.Συν.» σε στελέχη της τραπεζικής αγοράς αλλά και του επιχειρηματικού κόσμου, τι θα συνέβαινε αν όλα αυτά είχαν συμβεί σε βάρος ενός ιδιώτη μεγαλομετόχου, η απάντηση είναι απλή: «Θα είχε ξηλωθεί την ίδια στιγμή όλο το Δ.Σ.».
Στη δεύτερη ερώτηση, αν ο SSM θα είχε «μπλοκάρει» έκτακτη γενική συνέλευση στην περίπτωση που, αντί για το ΤΧΣ, βασικός μέτοχος ήταν κάποιος μεγαλοεπιχειρηματίας, η απάντηση ήταν μονολεκτική: «Αστειεύεστε!»
Προς το παρόν, και μέχρι νεωτέρας, υπάρχει ανακωχή μεταξύ διοίκησης Εθνικής Τράπεζας και ΤΧΣ.
Αρτεμις Σπηλιώτη
http://www.efsyn.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
8-1-2017
Υπό την ευθύνη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός (SSM), σε συνεργασία με τις εθνικές εποπτικές αρχές, θα φρόντιζε, για την ακρίβεια θα επέβαλε, την εφαρμογή των νέων κανόνων τραπεζικής λειτουργίας, οι οποίοι ήταν σε ισχύ από τον Ιανουάριο του 2014.
Αυτοί οι κοινοί κανόνες αφορούν την αδειοδότηση των τραπεζών, την εποπτεία τους, το ρυθμιστικό πλαίσιο, την επάρκεια κεφαλαίων κ.λπ. Μέχρι εδώ όλα καλά, σε θεωρητικό επίπεδο όμως.
Ο SSM πολύ γρήγορα απέκτησε ισχύ που κατά πολλούς βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τον θεσμικό του ρόλο -τον οποίο δεν τηρεί με θρησκευτική ευλάβεια, όπως λένε οι κακές γλώσσες- και η επικεφαλής του, η Γαλλίδα Ντανιέλ Νουί, έγινε ο «φόβος και ο τρόμος» των Eυρωπαίων τραπεζιτών που κάνει τον Μάριο Ντράγκι να μοιάζει με αγγελούδι.
Ο SSM λοιπόν έδειξε ιδιαίτερο ζήλο σε ό,τι αφορούσε το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Σήκωσε τη ρομφαία της κάθαρσης, του σπασίματος της διαπλοκής και εμφανίστηκε αποφασισμένος να κόψει τον ομφάλιο λώρο με το αμαρτωλό παρελθόν.
Στα ελάχιστα κριτήρια του νόμου για την επιλογή των μελών στα Δ.Σ. των τραπεζών που επέβαλαν οι θεσμοί κατά τη διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της... κάθαρσης, προστέθηκαν οι κανόνες του SSM (fit and proper) και αυτό που τελικά προσπαθεί είναι να επιβάλει τη βούλησή του χωρίς να… προσμετρά το νομικό πλαίσιο που ισχύει σε κάθε κράτος-μέλος.
Για την τήρηση της νομιμότητας στην Ελλάδα υπεύθυνο είναι το ΤΧΣ, αλλά ο Μηχανισμός αρέσκεται στην αποστολή επιστολών και μηνυμάτων για να έχει τελικά τον τελευταίο λόγο.
Ετσι κάτι τα κριτήρια των θεσμών, κάτι του SSM είχαν ως συνέπεια να τεθούν εκτός τραπεζών πολλά έμπειρα και ικανά υψηλόβαθμα στελέχη.
O Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός θέλει λοιπόν να διασφαλίσει ότι τα κακώς κείμενα του παρελθόντος που ταλανίζουν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και τη χώρα θα εκλείψουν. Και πολύ καλά κάνει. Θεωρητικώς.
Διότι στην πράξη τα όσα έχουν συμβεί το 2016, και ιδιαίτερα τους τελευταίους τρεις μήνες, καταδεικνύουν ότι κάτι δεν πάει καλά στη Φρανκφούρτη.
Οι ενέργειες των στελεχών του SSM χαρακτηρίστηκαν, όχι άδικα, πραξικοπηματικές, αντιθεσμικές κ.λπ. ουδόλως κολακευτικά για τον Μηχανισμό της σιδηράς κυρίας Ν. Νουί.
Ο SSM παρενέβη με τον πλέον άκομψο τρόπο στην Εθνική και στην Πειραιώς με πρακτικές που δεν συνάδουν με κανέναν κανόνα χρηστής εταιρικής διακυβέρνησης, κόντρα στη ρητορική που ανέπτυξε περί κάθαρσης και συνέβαλε καθοριστικά στο να διατηρηθεί -επί του παρόντος τουλάχιστον- το status quo πολλών ετών, το οποίο επισήμως καταγγέλλει.
Ο SSM προφανώς δεν περιορίζεται στον θεσμοθετημένο ρόλο του -την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος-, αλλά θέλει να έχει το πάνω χέρι, να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος.
Δεν είναι άλλωστε λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι με πρόσχημα την εποπτεία ο SSM επηρεάζει και επιχειρηματικές αποφάσεις των τραπεζών επιβάλλοντας τη δική του ατζέντα ή των στελεχών του.
Οταν λοιπόν η Attica Bank αντιμετώπισε προβλήματα ρευστότητας, οι τέσσερις ελληνικές τράπεζες αποφάσισαν, όπως αναφέρουν πηγές, να της χορηγήσουν πιστωτική γραμμή με πολύ καλές αποδόσεις.
Το συμβούλιο της EKT είχε συμφωνήσει προς αυτή την κατεύθυνση με τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, όμως ο SSM «μπλόκαρε» την απόφαση επικαλούμενος μεγάλο ρίσκο, που όλοι οι υπόλοιποι δεν είδαν, δεν αντιλήφθηκαν!
Οι φήμες πάντως λένε ότι η συνεργασία μεταξύ των στελεχών του SSM κάθε άλλο παρά αγαστή χαρακτηρίζεται.
Η αριστερή τραπεζίτισσα
H 63χρονη Ιταλίδα Lucrezia Reichlin είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Eurobank και επικεφαλής στις Επιτροπές Αποδοχών και Υποψηφιοτήτων.
Ο SSM, ωστόσο, είχε διατυπώσει σοβαρές επιφυλάξεις για το αν πληροί τα κριτήρια, αν είναι κατάλληλη για τη θέση του μη εκτελεστικού ανεξάρτητου συμβούλου στο Δ.Σ της τράπεζας.
Προφανώς η θητεία της στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ως γενική διευθύντρια έρευνας την περίοδο 2005-2008 (η διάρκεια της θητείας είναι συγκεκριμένη), δεν ήταν αρκετή.
Είναι καθηγήτρια Οικονομικών στο London Business School, μη εκτελεστικό μέλος του UniCredit Banking Group και του AGEAS Insurance Group.
Ο πατέρας της Alfredo ήταν αντιπρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος της Αριστεράς (PDS) και του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCI). Η μητέρα της Luciana Castellina, δημοσιογράφος και συγγραφέας, ήταν μέλος του ιταλικού Κοινοβουλίου.
Η Πειραιώς, ο Πόλσον και οι επιστολές!
Η πλέον πονεμένη ιστορία είναι αυτή της αναζήτησης διευθύνοντος συμβούλου στην Τράπεζα Πειραιώς. Ο «εμφύλιος» Σάλλα - Πόλσον ξεκίνησε στο παρασκήνιο στα τέλη του 2015 και επισημοποιήθηκε τους πρώτους μήνες του 2016 με την… παραίτηση -για προσωπικούς λόγους- του διευθύνοντος συμβούλου Ανθιμου Θωμόπουλου.
Και ενώ όλοι πίστευαν ότι εν μέσω θέρους η τράπεζα θα αποκτούσε νέο CEO, τον Χρήστο Παπαδόπουλο, καθώς είχε την έγκριση του SSM και του ΤΧΣ, στο «παρά ένα» του διορισμού του ο SSM ήρε την ψήφο εμπιστοσύνης στο πρόσωπο του Κύπριου τραπεζίτη διότι έλαβε μια ανώνυμη καταγγελία σε βάρος του. Η τραπεζική αγορά βοά ότι ήταν δάκτυλος Πόλσον.
Ο Χρ. Παπαδόπουλος διεμήνυσε ότι θα κινηθεί νομικά, στον SSM θορυβήθηκαν και στα τέλη Οκτωβρίου του 2016, με παρέμβαση του Ευρωπαίου κεντρικού τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι, ο SSM ζήτησε συγγνώμη από τον Κύπριο τραπεζίτη για το λάθος.
Και φτάσαμε στα τέλη Δεκεμβρίου, όταν το ίδιο έργο… επαναλήφθηκε. Υποψήφιοι για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου ήταν ο Ανθιμος Θωμόπουλος, με τις ευλογίες του Πόλσον (έχει το 9% των μετοχών) και παρά την αντίθεση του ΤΧΣ, που είναι ο βασικός μέτοχος της τράπεζας με 26% και πρότεινε εκ νέου τον Χρ.Παπαδόπουλο.
Κι ως εκ θαύματος, λίγα λεπτά μετά την έναρξη της συνεδρίασης του διοικητικού συμβουλίου της τράπεζας που θα... διόριζε τον νέο διευθύνοντα σύμβουλο, καταφτάνει μια επιστολή, και πάλι από τον SSM, που ζητάει να «παγώσει» η διαδικασία με τα ίδια έωλα επιχειρήματα του καλοκαιριού σε ό,τι αφορά τον Χρ. Παπαδόπουλου και με ενστάσεις για τον Αν.Θωμόπουλο.
To καταπληκτικό είναι ότι τα ίδια στελέχη έστειλαν την πρώτη επιστολή, ζήτησαν συγγνώμη και έστειλαν ξανά τη δεύτερη επιστολή (Κουιντάνα, Κλουγκ).
Το «κλου» της ιστορίας πάντως είναι ότι όταν ο Χρ. Παπαδόπουλος πέρασε στην αντεπίθεση και έστειλε επιστολή στην επικεφαλής του SSM ζητώντας εξηγήσεις, η Ντανιέλ Νουί απάντησε άμεσα και εγγράφως.
Η κεντρική ιδέα της απαντητικής επιστολής ήταν ότι ο SSM δεν ζήτησε να «παγώσει» η διαδικασία διορισμού του και ότι ο περαιτέρω έλεγχος δεν «κόβει» τη διαδικασία διορισμού CEO.
H επιστολή όμως που είχαν στείλει οι υφιστάμενοι της Ντ. Νουί «μπλοκάροντας» τη διαδικασία έλεγε άλλα πράγματα:
«Θα θέλαμε το διοικητικό συμβούλιο της Πειραιώς να διακόψει προσωρινά τη διαδικασία διορισμού του οποιουδήποτε από αυτούς τους υποψηφίους για την ώρα, τουλάχιστον έως ότου οι αβεβαιότητες που περιβάλλουν και τα δύο ονόματα διευκρινιστούν δεόντως…»
Ετσι προσωρινός CEO της Πειραιώς σχεδόν ένα χρόνο είναι ο Γ. Πουλόπουλος και το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας υπόσχεται ότι μέχρι τον Φεβρουάριο θα βρει νέους υποψηφίους. Για το αν και πότε η τράπεζα θα έχει νέο CEO κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Διότι άγνωσται αι βουλαί του SSM και του Πόλσον, που ως κάτοχος του 9% θέλει να ελέγξει το υπόλοιπο 91%...
Η Εθνική, ο πρόεδρος και η… ευστάθεια του συστήματος
«Κοιμηθήκαμε με Τσιτσιράγκο, ξυπνήσαμε με Παναγιώτη Θωμόπουλο». Κάπως έτσι περιγράφονται τα όσα συνέβησαν στις αρχές Νοεμβρίου στη μεταμεσονύχτια συνεδρίαση του δ.σ. της Εθνικής Τράπεζας που θα εξέλεγε τα νέα μέλη του διοικητικού συμβουλίου, ένα εκ των οποίων θα διαδεχόταν στην προεδρία τη Λούκα Κατσέλη που έπρεπε να αποχωρήσει γιατί ήταν πρόεδρος της Κοινωνικής Συμφωνίας.
Το πώς προέκυψε πρόεδρος ο 80χρονος Παναγιώτης -Τάκης για τους φίλους- Θωμόπουλος είναι λίγο πολύ γνωστό.
Το διοικητικό συμβούλιο της Εθνικής πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων την εισήγηση του βασικού μετόχου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (40,4%), που ήταν ο 50χρονος Δημήτρης Τσιτσιράγκος, αντιπρόεδρος του Διεθνούς Οργανισμού Χρηματοδότησης (International Finance Corporation -IFC), επενδυτικού βραχίονα της Παγκόσμιας Τράπεζας και ουδεμία σχέση είχε με το «παλιό, φθαρμένο ελληνικό τραπεζικό κατεστημένο».
Το ΤΧΣ, που διαχειρίζεται τις μετοχές του Ελληνικού Δημοσίου -οι φορολογούμενοι έχουν συνεισφέρει με 50 δισ. ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος-, προκειμένου να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του εκδήλωσε τη σαφή πρόθεση του για σύγκληση έκτακτης γενικής συνέλευσης.
Και τότε ο SSM παρενέβη και για το καλό του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και της ευστάθειάς του ζήτησε από το ΤΧΣ να μη συγκαλέσει έκτακτη γενική συνέλευση, αφαιρώντας το δικαίωμα που έχει οποιοσδήποτε μέτοχος κατέχει ποσοστό άνω του 5%.
Το πώς επέβαλε ο SSM την προτροπή του είναι μάλλον εύκολο να το υποθέσει κάποιος, αν λάβει υπόψη του ότι η χώρα είναι υπερχρεωμένη και οι δανειστές έχουν πάντα τον… τρόπο τους.
Αυτό που αδυνατεί ωστόσο να κατανοήσει κάθε εχέφρων άνθρωπος -δεν χρειάζεται ιδιαίτερες τραπεζικές γνώσεις- είναι από πότε η υπεράσπιση της περιουσίας σε μια καπιταλιστική οικονομία θέτει εν κινδύνω το οικοδόμημα.
Και είναι πραγματικά εντυπωσιακό ότι ο SSM δεν διαβλέπει κανέναν κίνδυνο από το γεγονός ότι έχουν διαρραγεί οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ διοίκησης και βασικού μετόχου, ο οποίος τυγχάνει να είναι το ΤΧΣ που έχει οριστεί από τους δανειστές μας ως θεματοφύλακας της σταθερότητας του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.
Στην ερώτηση που έθεσε η «Εφ.Συν.» σε στελέχη της τραπεζικής αγοράς αλλά και του επιχειρηματικού κόσμου, τι θα συνέβαινε αν όλα αυτά είχαν συμβεί σε βάρος ενός ιδιώτη μεγαλομετόχου, η απάντηση είναι απλή: «Θα είχε ξηλωθεί την ίδια στιγμή όλο το Δ.Σ.».
Στη δεύτερη ερώτηση, αν ο SSM θα είχε «μπλοκάρει» έκτακτη γενική συνέλευση στην περίπτωση που, αντί για το ΤΧΣ, βασικός μέτοχος ήταν κάποιος μεγαλοεπιχειρηματίας, η απάντηση ήταν μονολεκτική: «Αστειεύεστε!»
Προς το παρόν, και μέχρι νεωτέρας, υπάρχει ανακωχή μεταξύ διοίκησης Εθνικής Τράπεζας και ΤΧΣ.
Αρτεμις Σπηλιώτη
http://www.efsyn.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
8-1-2017
1 σχόλιο:
Ο ΧΙΤΛΕΡ ΕΙΧΕ ΤΑ SS, ΤΗ ΓΚΕΣΤΑΠΟ, ΤΗ ΒΕΡΜΑΧΤ, TON ΓΚΑΙΜΠΕΛΣ ΚΤΛ.
Η "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ" ΕΥΡΩΠΗ ΕΧΕΙ ΤΟΝ SSM, ΤΟ ΔΝΤ, ΤΗΝ ΕΚΤ, ΤΟΝ ΣΟΙΜΠΛΕ ΚΤΛ.
ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΟΧΙΚΟ ΕΤΟΣ 2017.
Δημοσίευση σχολίου