Αδιαμφισβήτητα, η σκληρότερη αιχµή στη ρητορική της Μαρίν Λεπέν -τουλάχιστον όσον αφορά την Ευρώπη- είναι η απειλή της να θέσει σε δηµοψήφισµα το περίφηµο Frexit, δηλαδή την έξοδο της Γαλλίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η δηµοσιότητα, βέβαια, που απολαµβάνουν τέτοιες διακηρύξεις δεν σηµαίνει πως ανταποκρίνονται στις προτιµήσεις του εκλογικού σώµατος. Ερευνες έχουν δείξει πως σε γενικές γραµµές η πλειοψηφία των Γάλλων ψηφοφόρων θεωρεί «θετική» την παραµονή της χώρας τους στην Ε.Ε. Ισως αυτό εξηγεί και τις παλινδροµήσεις στη ρητορική της Λεπέν, η οποία σε κάποιες συνεντεύξεις και οµιλίες της έχει εµφανιστεί πιο διαλλακτική, µιλώντας όχι για αποχώρηση από την Ε.Ε., αλλά για κάποιου είδους νοµισµατική συνεργασία που θα αντικαθιστούσε την ευρωζώνη, παρόµοια µε το πάλαι ποτέ ECU.
Σε κάθε περίπτωση, ακόµη και αν η πρόθεση της Λεπέν να θέσει σε δηµοψήφισµα την αποχώρηση της Γαλλίας από την Ε.Ε., πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο; Η απάντηση είναι… καθόλου.
Η συµµετοχή της Γαλλίας στην Ε.Ε. είναι συνταγµατικά κατοχυρωµένη, µε το άρθρο 88 του Γαλλικού Συντάγµατος. Αυτό σηµαίνει πως η αποχώρησή της απαιτεί συνταγµατική αναθεώρηση. Σύµφωνα µε το άρθρο 89 του Συντάγµατος, ο Πρόεδρος της Γαλλικής ∆ηµοκρατίας µπορεί να κινήσει διαδικασίες συνταγµατικής αναθεώρησης -µέσω του πρωθυπουργού του- υποβάλλοντας το σχετικό νοµοσχέδιο στην Εθνοσυνέλευση και τη Γερουσία. Το νοµοσχέδιο πρέπει, κατ’ αρχάς, να εγκριθεί και από τα δύο σώµατα. Μόνον τότε µπορεί ο Πρόεδρος να το θέσει σε δηµοψήφισµα – και, αν το εγκρίνουν οι ψηφοφόροι, να τεθεί σε ισχύ. Εναλλακτικά, ο Πρόεδρος µπορεί να µην το θέσει σε δηµοψήφισµα, αλλά να ζητήσει την ψήφισή του σε κοινή συνεδρίαση των δύο σωµάτων (Congrès du Parlement Français). Σε αυτή την περίπτωση, η συνταγµατική αναθεώρηση για να ισχύσει πρέπει να ψηφιστεί από τα τρία πέµπτα των βουλευτών και των γερουσιαστών. Το πρόβληµα για τη Μαρίν Λεπέν ξεκινάει από το ότι το κόµµα της είναι κοινοβουλευτικά ανύπαρκτο. Μπορεί το γαλλικό πολιτικό σύστηµα να της δίνει τη δυνατότητα να διεκδικήσει την Προεδρία, όµως, ακόµη κι αν εκλεγεί Πρόεδρος, για να µπορέσει να περάσει µια συνταγµατική αναθεώρηση -και µάλιστα τόσο θεµελιώδη- θα χρειαστεί να περιµένει αρχικά τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου και εκεί να εξασφαλίσει 289 από τις 577 έδρες. Αυτή τη στιγµή έχει δύο. Στη δε Γερουσία, η οποία αποτελείται από 348 έδρες, δεν έχει καµία. Οι επόµενες εκλογές για τη Γερουσία -για τις µισές έδρες- είναι τον Σεπτέµβριο.
Οπως αντιλαµβάνεται κανείς, είναι απίθανο για το Εθνικό Μέτωπο να εξασφαλίσει τέτοιου είδους πλειοψηφία που να του επιτρέπει τη συνταγµατική αναθεώρηση – και σίγουρα τέτοιες διαδικασίες δεν ολοκληρώνονται µε την ταχύτητα και την ευκολία που υπονοείται σε µια προεκλογική εκστρατεία. Από την άλλη, υπάρχει ένα «παραθυράκι» που αναφέρεται σε σχετικές συζητήσεις. Πρόκειται για το άρθρο 11 του Γαλλικού Συντάγµατος, το οποίο επιτρέπει στον Πρόεδρο να θέσει ένα νοµοσχέδιο απευθείας στην κρίση του λαού µε δηµοψήφισµα. Αυτό ήταν το άρθρο που επέτρεψε στον Σαρλ ντε Γκωλ, το 1962, να θέσει σε δηµοψήφισµα την απευθείας εκλογή του Προέδρου από τον λαό. Είχε τότε ευρύτατα επικριθεί, καθότι θεωρήθηκε πως το άρθρο 89 υπερβαίνει ως ειδικότερο το άρθρο 11, άρα δεν µπορούσε να χρησιµοποιηθεί το άρθρο 11 για ζήτηµα αναθεώρησης του Συντάγµατος, όπως σαφέστατα ήταν η Προεδρική εκλογή. Μολονότι ο Ντε Γκωλ είχε κερδίσει το δηµοψήφισµα, η γενική αίσθηση παρέµεινε πως ήταν αντισυνταγµατικό και η Γαλλία αντιµετώπισε βαθιά πολιτική κρίση, µε τη Βουλή να ψηφίζει πρόταση µοµφής κατά της κυβέρνησης. Παρά τη γενική παραδοχή -πλην των γκωλικών, φυσικά- για την αντισυνταγµατικότητα του δηµοψηφίσµατος, µετά την επικράτηση της µεταρρύθµισης του Ντε Γκωλ, το Συνταγµατικό Συµβούλιο, στο οποίο παρέπεµψε το ζήτηµα ο πρόεδρος της Γερουσίας, αποφάνθηκε πως δεν µπορούσε να καταργήσει ένα µέτρο που, έστω και µε αντισυνταγµατική µεθόδευση του Προέδρου, είχε εδραιωθεί µε τη λαϊκή ψήφο. Το αν η Μαρίν Λεπέν θα αποπειραθεί κάτι παρόµοιο, σε περίπτωση που εκλεγεί Πρόεδρος, µόνον ο χρόνος θα το δείξει.
https://ipropaganda.gr/%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%B7%C2%B5%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%C2%B5/
ΠΡΕΖΑ TV
23-4-2017
Σε κάθε περίπτωση, ακόµη και αν η πρόθεση της Λεπέν να θέσει σε δηµοψήφισµα την αποχώρηση της Γαλλίας από την Ε.Ε., πόσο εύκολο είναι κάτι τέτοιο; Η απάντηση είναι… καθόλου.
Η συµµετοχή της Γαλλίας στην Ε.Ε. είναι συνταγµατικά κατοχυρωµένη, µε το άρθρο 88 του Γαλλικού Συντάγµατος. Αυτό σηµαίνει πως η αποχώρησή της απαιτεί συνταγµατική αναθεώρηση. Σύµφωνα µε το άρθρο 89 του Συντάγµατος, ο Πρόεδρος της Γαλλικής ∆ηµοκρατίας µπορεί να κινήσει διαδικασίες συνταγµατικής αναθεώρησης -µέσω του πρωθυπουργού του- υποβάλλοντας το σχετικό νοµοσχέδιο στην Εθνοσυνέλευση και τη Γερουσία. Το νοµοσχέδιο πρέπει, κατ’ αρχάς, να εγκριθεί και από τα δύο σώµατα. Μόνον τότε µπορεί ο Πρόεδρος να το θέσει σε δηµοψήφισµα – και, αν το εγκρίνουν οι ψηφοφόροι, να τεθεί σε ισχύ. Εναλλακτικά, ο Πρόεδρος µπορεί να µην το θέσει σε δηµοψήφισµα, αλλά να ζητήσει την ψήφισή του σε κοινή συνεδρίαση των δύο σωµάτων (Congrès du Parlement Français). Σε αυτή την περίπτωση, η συνταγµατική αναθεώρηση για να ισχύσει πρέπει να ψηφιστεί από τα τρία πέµπτα των βουλευτών και των γερουσιαστών. Το πρόβληµα για τη Μαρίν Λεπέν ξεκινάει από το ότι το κόµµα της είναι κοινοβουλευτικά ανύπαρκτο. Μπορεί το γαλλικό πολιτικό σύστηµα να της δίνει τη δυνατότητα να διεκδικήσει την Προεδρία, όµως, ακόµη κι αν εκλεγεί Πρόεδρος, για να µπορέσει να περάσει µια συνταγµατική αναθεώρηση -και µάλιστα τόσο θεµελιώδη- θα χρειαστεί να περιµένει αρχικά τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου και εκεί να εξασφαλίσει 289 από τις 577 έδρες. Αυτή τη στιγµή έχει δύο. Στη δε Γερουσία, η οποία αποτελείται από 348 έδρες, δεν έχει καµία. Οι επόµενες εκλογές για τη Γερουσία -για τις µισές έδρες- είναι τον Σεπτέµβριο.
Οπως αντιλαµβάνεται κανείς, είναι απίθανο για το Εθνικό Μέτωπο να εξασφαλίσει τέτοιου είδους πλειοψηφία που να του επιτρέπει τη συνταγµατική αναθεώρηση – και σίγουρα τέτοιες διαδικασίες δεν ολοκληρώνονται µε την ταχύτητα και την ευκολία που υπονοείται σε µια προεκλογική εκστρατεία. Από την άλλη, υπάρχει ένα «παραθυράκι» που αναφέρεται σε σχετικές συζητήσεις. Πρόκειται για το άρθρο 11 του Γαλλικού Συντάγµατος, το οποίο επιτρέπει στον Πρόεδρο να θέσει ένα νοµοσχέδιο απευθείας στην κρίση του λαού µε δηµοψήφισµα. Αυτό ήταν το άρθρο που επέτρεψε στον Σαρλ ντε Γκωλ, το 1962, να θέσει σε δηµοψήφισµα την απευθείας εκλογή του Προέδρου από τον λαό. Είχε τότε ευρύτατα επικριθεί, καθότι θεωρήθηκε πως το άρθρο 89 υπερβαίνει ως ειδικότερο το άρθρο 11, άρα δεν µπορούσε να χρησιµοποιηθεί το άρθρο 11 για ζήτηµα αναθεώρησης του Συντάγµατος, όπως σαφέστατα ήταν η Προεδρική εκλογή. Μολονότι ο Ντε Γκωλ είχε κερδίσει το δηµοψήφισµα, η γενική αίσθηση παρέµεινε πως ήταν αντισυνταγµατικό και η Γαλλία αντιµετώπισε βαθιά πολιτική κρίση, µε τη Βουλή να ψηφίζει πρόταση µοµφής κατά της κυβέρνησης. Παρά τη γενική παραδοχή -πλην των γκωλικών, φυσικά- για την αντισυνταγµατικότητα του δηµοψηφίσµατος, µετά την επικράτηση της µεταρρύθµισης του Ντε Γκωλ, το Συνταγµατικό Συµβούλιο, στο οποίο παρέπεµψε το ζήτηµα ο πρόεδρος της Γερουσίας, αποφάνθηκε πως δεν µπορούσε να καταργήσει ένα µέτρο που, έστω και µε αντισυνταγµατική µεθόδευση του Προέδρου, είχε εδραιωθεί µε τη λαϊκή ψήφο. Το αν η Μαρίν Λεπέν θα αποπειραθεί κάτι παρόµοιο, σε περίπτωση που εκλεγεί Πρόεδρος, µόνον ο χρόνος θα το δείξει.
https://ipropaganda.gr/%CF%80%CF%8C%CF%83%CE%BF-%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%BF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CE%B7%C2%B5%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%C2%B5/
ΠΡΕΖΑ TV
23-4-2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου