Οι δημοσκοπήσεις έδειχναν αρχικά περίπατο των Συντηρητικών της Τερέζα Μέι, ωστόσο, με το πέρασμα των εβδομάδων το τοπίο θόλωνε. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις και οι αποκαλύψεις για τις παραλείψεις των Αρχών άλλαξαν το κλίμα και την ατζέντα με το χειρισμό του Brexit να μένει πίσω.
Όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης συμφωνούν σε ένα πράγμα: οι Συντηρητικοί θα είναι το πρώτο κόμμα. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό, αφού χρειάζονται 326 έδρες για την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή των Κοινοτήτων.
Άλλωστε, ένας από τους λόγους που η πρωθυπουργός ζήτησε την πρόωρη κάλπη (και μαζί της συμφώνησαν οι Εργατικοί) ήταν μια ισχυρή εντολή για να διαπραγματευτεί την έξοδο από την ΕΕ.
Το 326 είναι θεωρητικό, διότι οι έδρες που κερδίζει το Sinn Fein στην Βόρειο Ιρλανδία μένουν κενές. Tο 2015 κέρδισε τέσσερις από τις 18 έδρες της περιοχής. Επομένως, ο πήχυς της απόλυτης πλειοψηφίας πέφτει ελαφρώς χαμηλότερα.
Τι θα γίνει όμως αν προκύψει αυτό που οι Βρετανοί ονομάζουν hung parliament (Βουλή χωρίς αυτοδύναμο κόμμα);
Καταρχήν την Παρασκευή η Τερέζα Μέι θα εξακολουθήσει να είναι πρωθυπουργός. Αν το κόμμα της έρθει πρώτο, θα αναζητήσει συμμάχους για να παραμείνει πρωθυπουργός.
Είτε θα προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού (το 2010, ο Ντέιβιντ Κάμερον έκανε κυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους του Νικ Κλεγκ) είτε θα παραμείνει πρωθυπουργός σε κυβέρνηση μειοψηφίας με στήριξη από άλλα κόμματα, ανά περίπτωση. Όπως για παράδειγμα για τον λόγο της βασίλισσας –ουσιαστικά τις προγραμματικές δηλώσεις- ή τον προϋπολογισμό αργότερα.
Αυτό στην περίπτωση των Συντηρητικών δεν είναι εύκολο, δεδομένου ότι οι Φιλελεύθεροι -που δεν ήθελαν τις πρόωρες εκλογές- δεν ήθελαν ποτέ το Brexit, ιδίως το «σκληρό Brexit» που υπόσχεται η πρωθυπουργός.
Θα μπορούσαν οι Συντηρητικοί να συνεργαστούν με κάποια από τα κόμματα της Βορείου Ιρλανδίας, τα οποία στην καλύτερη περίπτωση να συγκεντρώσουν 14 έδρες.
Ένα άλλο σενάριο θέλει την ίδια την Τερέζα Μέι να φεύγει από το προσκήνιο και να αναλαμβάνει άλλος την πρωθυπουργία. Ενδεχομένως ένας πολιτικός που πιστεύει περισσότερο το Brexit από την ίδια.
Σε περίπτωση που η Τερέζα Μέι διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει στήριξη για το κόμμα της στη Βουλή των Κοινοτήτων, τότε το βάρος θα πέσει στο δεύτερο κόμμα. Οι έρευνες συμφωνούν ότι θα είναι οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν.
Ο ίδιος θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας με τη στήριξη άλλων κομμάτων. Θεωρητικά οι δεξαμενές είναι αρκετές, άλλα οι παραχωρήσεις που θα έπρεπε να κάνει στη συνέχεια θα ήταν τεράστιες.
Το SNP αναμένεται να σαρώσει στη Σκωτία (πήρε 56 από τις 59 έδρες το 2015) και δεν θα δυσκολευόταν ιδιαίτερα να συνεργαστεί μαζί του, εφόσον η Νίκολα Στέρτζεον περνούσε τη δική της ατζέντα για το πότε θα γίνει το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας.
Υπάρχουν ακόμα οι Φιλελεύθεροι (με τελείως διαφορετικές θέσεις στην οικονομία, αλλά κέρδισαν 8 έδρες το 2015 και κινούνται σε αυτά τα επίπεδα), οι Ουαλοί του Plaid Cymru (3 έδρες το 2015), ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στη Βόρειο Ιρλανδία (1 έδρα), οι Πράσινοι με επίσης 1 έδρα.
Οι Εργατικοί συγκέντρωσαν 232 έδρες το 2015 και αν βρεθούν στα επίπεδα των 247, όπως υπολογίζουν ορισμένοι, και τα παραπάνω κόμματα κρατήσουν τις δυνάμεις τους, τότε μπορεί ο Τζέρεμι Κόρμπιν να γίνει ο 14ος πρωθυπουργός της βασίλισσας Ελισάβετ Β’.
Φυσικά μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα ήταν ιδιαίτερα κεντροαριστερή, καθώς οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ όλων αυτών των κομμάτων, είναι τεράστιες. Με ό,τι αυτό σημαίνει για τη συνοχή της. Για να μην αναφερθεί κανείς στα προβλήματα και τις ανταρσίες που αντιμετωπίζει ο ίδιος ο Κόρμπιν από τους βουλευτές του.
Υπάρχει βέβαια και το σενάριο του 1974, όταν στις εκλογές του Φεβρουαρίου κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν κατάφερε να πάρει την απόλυτη πλειοψηφία.
Οι Συντηρητικοί του Έντουαρντ Χιθ πήραν περισσότερες ψήφους και 297 έδρες και οι Εργατικοί του Ουίλσον 301 έδρες, λόγω καλύτερης κατανομής εδρών.
Κανείς όμως δεν κατάφερε να βρει συμμάχους και η χώρα οδηγήθηκε σε νέες εκλογές στα τέλη του ίδιου έτους. Τότε οι Εργατικοί πήραν την απόλυτη πλειοψηφία και ο Χάρολντ Ουίλσον έγινε πρωθυπουργός.
Απόστολος Ρουμπάνης
in.gr
Όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης συμφωνούν σε ένα πράγμα: οι Συντηρητικοί θα είναι το πρώτο κόμμα. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό, αφού χρειάζονται 326 έδρες για την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή των Κοινοτήτων.
Άλλωστε, ένας από τους λόγους που η πρωθυπουργός ζήτησε την πρόωρη κάλπη (και μαζί της συμφώνησαν οι Εργατικοί) ήταν μια ισχυρή εντολή για να διαπραγματευτεί την έξοδο από την ΕΕ.
Το 326 είναι θεωρητικό, διότι οι έδρες που κερδίζει το Sinn Fein στην Βόρειο Ιρλανδία μένουν κενές. Tο 2015 κέρδισε τέσσερις από τις 18 έδρες της περιοχής. Επομένως, ο πήχυς της απόλυτης πλειοψηφίας πέφτει ελαφρώς χαμηλότερα.
Τι θα γίνει όμως αν προκύψει αυτό που οι Βρετανοί ονομάζουν hung parliament (Βουλή χωρίς αυτοδύναμο κόμμα);
Καταρχήν την Παρασκευή η Τερέζα Μέι θα εξακολουθήσει να είναι πρωθυπουργός. Αν το κόμμα της έρθει πρώτο, θα αναζητήσει συμμάχους για να παραμείνει πρωθυπουργός.
Είτε θα προσπαθήσει να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού (το 2010, ο Ντέιβιντ Κάμερον έκανε κυβέρνηση με τους Φιλελεύθερους του Νικ Κλεγκ) είτε θα παραμείνει πρωθυπουργός σε κυβέρνηση μειοψηφίας με στήριξη από άλλα κόμματα, ανά περίπτωση. Όπως για παράδειγμα για τον λόγο της βασίλισσας –ουσιαστικά τις προγραμματικές δηλώσεις- ή τον προϋπολογισμό αργότερα.
Αυτό στην περίπτωση των Συντηρητικών δεν είναι εύκολο, δεδομένου ότι οι Φιλελεύθεροι -που δεν ήθελαν τις πρόωρες εκλογές- δεν ήθελαν ποτέ το Brexit, ιδίως το «σκληρό Brexit» που υπόσχεται η πρωθυπουργός.
Θα μπορούσαν οι Συντηρητικοί να συνεργαστούν με κάποια από τα κόμματα της Βορείου Ιρλανδίας, τα οποία στην καλύτερη περίπτωση να συγκεντρώσουν 14 έδρες.
Ένα άλλο σενάριο θέλει την ίδια την Τερέζα Μέι να φεύγει από το προσκήνιο και να αναλαμβάνει άλλος την πρωθυπουργία. Ενδεχομένως ένας πολιτικός που πιστεύει περισσότερο το Brexit από την ίδια.
Σε περίπτωση που η Τερέζα Μέι διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει στήριξη για το κόμμα της στη Βουλή των Κοινοτήτων, τότε το βάρος θα πέσει στο δεύτερο κόμμα. Οι έρευνες συμφωνούν ότι θα είναι οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν.
Ο ίδιος θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας με τη στήριξη άλλων κομμάτων. Θεωρητικά οι δεξαμενές είναι αρκετές, άλλα οι παραχωρήσεις που θα έπρεπε να κάνει στη συνέχεια θα ήταν τεράστιες.
Το SNP αναμένεται να σαρώσει στη Σκωτία (πήρε 56 από τις 59 έδρες το 2015) και δεν θα δυσκολευόταν ιδιαίτερα να συνεργαστεί μαζί του, εφόσον η Νίκολα Στέρτζεον περνούσε τη δική της ατζέντα για το πότε θα γίνει το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας.
Υπάρχουν ακόμα οι Φιλελεύθεροι (με τελείως διαφορετικές θέσεις στην οικονομία, αλλά κέρδισαν 8 έδρες το 2015 και κινούνται σε αυτά τα επίπεδα), οι Ουαλοί του Plaid Cymru (3 έδρες το 2015), ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στη Βόρειο Ιρλανδία (1 έδρα), οι Πράσινοι με επίσης 1 έδρα.
Οι Εργατικοί συγκέντρωσαν 232 έδρες το 2015 και αν βρεθούν στα επίπεδα των 247, όπως υπολογίζουν ορισμένοι, και τα παραπάνω κόμματα κρατήσουν τις δυνάμεις τους, τότε μπορεί ο Τζέρεμι Κόρμπιν να γίνει ο 14ος πρωθυπουργός της βασίλισσας Ελισάβετ Β’.
Φυσικά μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα ήταν ιδιαίτερα κεντροαριστερή, καθώς οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ όλων αυτών των κομμάτων, είναι τεράστιες. Με ό,τι αυτό σημαίνει για τη συνοχή της. Για να μην αναφερθεί κανείς στα προβλήματα και τις ανταρσίες που αντιμετωπίζει ο ίδιος ο Κόρμπιν από τους βουλευτές του.
Υπάρχει βέβαια και το σενάριο του 1974, όταν στις εκλογές του Φεβρουαρίου κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα δεν κατάφερε να πάρει την απόλυτη πλειοψηφία.
Οι Συντηρητικοί του Έντουαρντ Χιθ πήραν περισσότερες ψήφους και 297 έδρες και οι Εργατικοί του Ουίλσον 301 έδρες, λόγω καλύτερης κατανομής εδρών.
Κανείς όμως δεν κατάφερε να βρει συμμάχους και η χώρα οδηγήθηκε σε νέες εκλογές στα τέλη του ίδιου έτους. Τότε οι Εργατικοί πήραν την απόλυτη πλειοψηφία και ο Χάρολντ Ουίλσον έγινε πρωθυπουργός.
Απόστολος Ρουμπάνης
in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου