Στο στόχαστρο της διεθνούς κριτικής βρίσκονται συχνά οι φυλακές του Βελγίου λόγω των άθλιων συνθηκών διαβίωσης για τους κρατούμενους, ενώ το θέμα έφτασε μέχρι το Συμβούλιο της Ευρώπης, όπως μετέδωσε η Deutsche Welle.
Τα προβλήματα είναι γνωστά: υπερβολικά πολλοί τρόφιμοι και ελάχιστο προσωπικό, αφού δύο φύλακες είναι υπεύθυνοι για 80 κρατούμενους. Όπως αναφέρει ο ένας, οι φυλακές είναι κατασκευασμένες μόνο για 600 άτομα. Οι τρόφιμοι σήμερα ανέρχονται στους 960.
Πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (EΔΔΑ) έχει κρίνει πάνω από μία φορά ότι τα βελγικά σωφρονιστικά ιδρύματα καταπατούν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Τον περασμένο μήνα έκθεση της Επιτροπής Πρόληψης Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης κατηγόρησε το Βέλγιο για απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στις φυλακές της χώρας.
Η επίμαχη φυλακή στα περίχωρα της Λιέγης χρησιμοποιήθηκε μάλιστα ως κατεξοχήν αρνητικό παράδειγμα. Δεν είναι τυχαίο ότι πέρσι εκεί για δύο μήνες τρόφιμοι έκαναν μακρά απεργία πείνας.
«Οι φυλακισμένοι κρατούνταν διαρκώς στα κελιά τους», ανέφερε στη DW o Βέλγος ποινικολόγος, Ματιέ Σιμονίς, ο οποίος σημείωσε ότι οι φυλακές θύμιζαν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας «υγειονομική βόμβα».
Οι τουαλέτες δεν καθαρίζονταν και κανείς δεν μάζευε τα σκουπίδια. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κατέρρευσε. Αποκορύφωμα της κρίσης ήταν η δολοφονία ενός τροφίμου από άλλον έγκλειστο των φυλακών, που αντιμετώπιζε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
Εκρηκτική κατάσταση
Ο Σιμονίς έχει κρατήσει δεκάδες επιστολές που έλαβε πέρσι από κρατούμενους στις εν λόγω φυλακές. Οι περισσότεροι περιέγραφαν την κατάσταση που βίωναν εκεί ως «κόλαση».
Αλλοιωμένο φαγητό, διαρκής φόβος για την προσωπική τους ασφάλεια και ακυρώσεις επισκέψεων είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα. Ο Βέλγος ποινικολόγος κίνησε σχετική δίκη και κέρδισε.
Το Βέλγιο καλείται τώρα να αποζημιώσει τους κρατούμενους που εκπροσώπησε δικαστικά. Στο μεταξύ ο Σιμονίς συνεχίζει να λαμβάνει επιστολές με καταγγελίες από κρατούμενους.
Όπως επισημαίνει η Ντελφίν Πασί από το Διεθνές Παρατηρητήριο Φυλακών (OIP), αντίστοιχες υποθέσεις φτάνουν συχνά τόσο στα βελγικά δικαστήρια όσο και στο ΕΔΔΑ.
«Οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι συχνό φαινόμενο στο Βέλγιο», εκτιμώντας ότι πάνω από 700 φυλακισμένοι υφίστανται εξευτελιστική μεταχείριση.
Πολλοί μένουν σε κελιά χωρίς κρεβάτια, τρεχούμενο νερό ή τουαλέτες κι άλλοι τόσοι δεν έχουν πρόσβαση σε ιατρική βοήθεια και φάρμακα.
Όπως εξηγεί η ειδικός, οι συνθήκες αυτές στις βελγικές φυλακές είναι απόρροια ενός κοινωνικού τραύματος, που σημάδεψε τη βελγική κοινωνία τις δεκαετίες του '80 και '90.
Πρόκειται για την υπόθεση του παιδεραστή Μαρκ Ντιντρού, ο οποίος απήγαγε και βίασε πέντε κορίτσια. Έπειτα φυλακίστηκε αλλά αφέθηκε πρόωρα ελεύθερος. Στη συνέχεια απήγαγε άλλα έξι κορίτσια και δολοφόνησε τέσσερα εξ αυτών.
«Είναι αδύνατο έκτοτε να μιλήσει κανείς για δικαιώματα των φυλακισμένων. Έχουν δαιμονοποιηθεί και έχουν τεθεί στο απόλυτο περιθώριο της κοινωνίας», αναφέρει η Ντελφίν Πασί.
Απουσία πολιτικής βούλησης
Σύμφωνα με την Πασί, τίποτε δεν έχει ακόμη χαθεί. «Κάποια στιγμή θα αντιληφθούμε ότι συμφέρει περισσότερο να βελτιώσουμε τις συνθήκες στις φυλακές από τα πληρώνουμε συνεχώς το κόστος ζημιών», λέει η ίδια.
Ωστόσο πίσω στις φυλακές της Λιέγης οι ελπίδες της Πασί φαίνονται μάλλον μη ρεαλιστικές. «Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει εδώ» είπε ο ένας δεσμοφύλακας.
Στο μεταξύ η βελγική κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευθεί από το 2014 ότι θα βελτιώσει τις συνθήκες στις φυλακές, ωστόσο έκτοτε δεν έχει γίνει τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση.
Μετά την απεργία πείνας πέρσι, η κυβέρνηση προέβει σε νέες εξαγγελίες, αλλά και πάλι η κατάσταση παραμένει στάσιμη. Ο Ιβ Λατιέ που δουλεύει όλη του ζωή ως φύλακας δεν πιστεύει τίποτα.
«Μόνο με θαύμα μπορούν να αλλάξουν εδώ οι συνθήκες», λέει χαρακτηριστικά.
Πηγή: Deutsche Welle
Τα προβλήματα είναι γνωστά: υπερβολικά πολλοί τρόφιμοι και ελάχιστο προσωπικό, αφού δύο φύλακες είναι υπεύθυνοι για 80 κρατούμενους. Όπως αναφέρει ο ένας, οι φυλακές είναι κατασκευασμένες μόνο για 600 άτομα. Οι τρόφιμοι σήμερα ανέρχονται στους 960.
Πρόσφατα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (EΔΔΑ) έχει κρίνει πάνω από μία φορά ότι τα βελγικά σωφρονιστικά ιδρύματα καταπατούν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Τον περασμένο μήνα έκθεση της Επιτροπής Πρόληψης Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης κατηγόρησε το Βέλγιο για απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στις φυλακές της χώρας.
Η επίμαχη φυλακή στα περίχωρα της Λιέγης χρησιμοποιήθηκε μάλιστα ως κατεξοχήν αρνητικό παράδειγμα. Δεν είναι τυχαίο ότι πέρσι εκεί για δύο μήνες τρόφιμοι έκαναν μακρά απεργία πείνας.
«Οι φυλακισμένοι κρατούνταν διαρκώς στα κελιά τους», ανέφερε στη DW o Βέλγος ποινικολόγος, Ματιέ Σιμονίς, ο οποίος σημείωσε ότι οι φυλακές θύμιζαν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας «υγειονομική βόμβα».
Οι τουαλέτες δεν καθαρίζονταν και κανείς δεν μάζευε τα σκουπίδια. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κατέρρευσε. Αποκορύφωμα της κρίσης ήταν η δολοφονία ενός τροφίμου από άλλον έγκλειστο των φυλακών, που αντιμετώπιζε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα.
Εκρηκτική κατάσταση
Ο Σιμονίς έχει κρατήσει δεκάδες επιστολές που έλαβε πέρσι από κρατούμενους στις εν λόγω φυλακές. Οι περισσότεροι περιέγραφαν την κατάσταση που βίωναν εκεί ως «κόλαση».
Αλλοιωμένο φαγητό, διαρκής φόβος για την προσωπική τους ασφάλεια και ακυρώσεις επισκέψεων είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα. Ο Βέλγος ποινικολόγος κίνησε σχετική δίκη και κέρδισε.
Το Βέλγιο καλείται τώρα να αποζημιώσει τους κρατούμενους που εκπροσώπησε δικαστικά. Στο μεταξύ ο Σιμονίς συνεχίζει να λαμβάνει επιστολές με καταγγελίες από κρατούμενους.
Όπως επισημαίνει η Ντελφίν Πασί από το Διεθνές Παρατηρητήριο Φυλακών (OIP), αντίστοιχες υποθέσεις φτάνουν συχνά τόσο στα βελγικά δικαστήρια όσο και στο ΕΔΔΑ.
«Οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι συχνό φαινόμενο στο Βέλγιο», εκτιμώντας ότι πάνω από 700 φυλακισμένοι υφίστανται εξευτελιστική μεταχείριση.
Πολλοί μένουν σε κελιά χωρίς κρεβάτια, τρεχούμενο νερό ή τουαλέτες κι άλλοι τόσοι δεν έχουν πρόσβαση σε ιατρική βοήθεια και φάρμακα.
Όπως εξηγεί η ειδικός, οι συνθήκες αυτές στις βελγικές φυλακές είναι απόρροια ενός κοινωνικού τραύματος, που σημάδεψε τη βελγική κοινωνία τις δεκαετίες του '80 και '90.
Πρόκειται για την υπόθεση του παιδεραστή Μαρκ Ντιντρού, ο οποίος απήγαγε και βίασε πέντε κορίτσια. Έπειτα φυλακίστηκε αλλά αφέθηκε πρόωρα ελεύθερος. Στη συνέχεια απήγαγε άλλα έξι κορίτσια και δολοφόνησε τέσσερα εξ αυτών.
«Είναι αδύνατο έκτοτε να μιλήσει κανείς για δικαιώματα των φυλακισμένων. Έχουν δαιμονοποιηθεί και έχουν τεθεί στο απόλυτο περιθώριο της κοινωνίας», αναφέρει η Ντελφίν Πασί.
Απουσία πολιτικής βούλησης
Σύμφωνα με την Πασί, τίποτε δεν έχει ακόμη χαθεί. «Κάποια στιγμή θα αντιληφθούμε ότι συμφέρει περισσότερο να βελτιώσουμε τις συνθήκες στις φυλακές από τα πληρώνουμε συνεχώς το κόστος ζημιών», λέει η ίδια.
Ωστόσο πίσω στις φυλακές της Λιέγης οι ελπίδες της Πασί φαίνονται μάλλον μη ρεαλιστικές. «Τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει εδώ» είπε ο ένας δεσμοφύλακας.
Στο μεταξύ η βελγική κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευθεί από το 2014 ότι θα βελτιώσει τις συνθήκες στις φυλακές, ωστόσο έκτοτε δεν έχει γίνει τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση.
Μετά την απεργία πείνας πέρσι, η κυβέρνηση προέβει σε νέες εξαγγελίες, αλλά και πάλι η κατάσταση παραμένει στάσιμη. Ο Ιβ Λατιέ που δουλεύει όλη του ζωή ως φύλακας δεν πιστεύει τίποτα.
«Μόνο με θαύμα μπορούν να αλλάξουν εδώ οι συνθήκες», λέει χαρακτηριστικά.
Πηγή: Deutsche Welle
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου