«Στήνουμε κράτος κοινωνικής προστασίας που αφορά όλους τους πολίτες (...) Οσο θα βγαίνουμε από τα μνημόνια θα μειώνονται τα βάρη και οι φόροι για τους πολίτες».
Αυτή η φράση ανήκει στην αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας, Θεανώ Φωτίου, πριν από μερικές μέρες, όταν ανέλυε σε τηλεοπτική εκπομπή την «κοινωνική πολιτική» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και μπορεί οι όροι «κοινωνική πολιτική», «κράτος κοινωνικής προστασίας» από μόνοι τους να ακούγονται σαν μια κακόγουστη φάρσα προς τα εκατομμύρια εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων, επαγγελματιών, φτωχών αγροτών, ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, βρίσκονται στην προμετωπίδα της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Ας δούμε μερικά από τα βασικά βήματα που η ίδια η κυβέρνηση θεωρεί απόδειξη ότι κάνει «κοινωνική πολιτική».
-- Το Νοέμβρη, ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε διάγγελμά του ανακοίνωσε την παροχή του λεγόμενου κοινωνικού μερίσματος.
-- Λίγες βδομάδες αργότερα, η υπουργός Εργασίας ανακοίνωσε το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης σε άνεργους νέους.
-- Το ίδιο διάστημα η κυβέρνηση ανακοινώνει μείωση του τιμολογίου του ρεύματος για κάποιες ελάχιστες κατηγορίες και φέρνει τροπολογία που προβλέπει ότι σε λίγα νοικοκυριά θα επανασυνδέσει το ρεύμα για τις γιορτές και μετά θα το ...ξανακόψει.
-- Την περασμένη Πέμπτη η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας συναντήθηκε με 203 δημάρχους για να συζητήσει το θέμα της λειτουργίας 366 νέων παιδικών σταθμών.
Ολα τα παραπάνω, καθώς και πολλά ακόμα που εμφανίζονται κατά καιρούς ως παροχές και επιδοτήσεις για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, συνοδεύονται από μια επιχειρηματολογία που συνδέει την όποια δυνατότητα παροχής κάποιων ψίχουλων στους πλέον εξαθλιωμένους με το γεγονός ότι «η οικονομία καταγράφει θετικές επιδόσεις», ότι «η ανεργία αποκλιμακώνεται», ότι «η απόδοση στο δημοσιονομικό σκέλος ξεπερνά και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις», ότι «γίνεται εξορθολογισμός των δαπανών», ότι «πιάνουν τόπο οι θυσίες» και, σε τελική ανάλυση, ότι «αυτές οι παροχές είναι ο προάγγελος των δυνατοτήτων για όσα μπορούν να δοθούν όταν βγούμε από τα μνημόνια»...
Μοιράζει τη δυστυχία...
Eurokinissi
Ας δούμε μέσα σε ποια πραγματικότητα δίνει αυτά τα ψίχουλα και, ακόμα χειρότερα, πώς συνδέει αυτήν την πραγματικότητα με τη δυνατότητα να δίνει κάποια ψίχουλα.
Τι κάνει η κυβέρνηση λοιπόν;
-- Λέει: Για να δώσω το πενιχρό «κοινωνικό μέρισμα» σε κάποιους, πρέπει να υπάρχουν τα πρωτογενή πλεονάσματα, δηλαδή οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά νοικοκυριά να «ματώνουν» με μισθούς πείνας, με φοροληστεία, με περικοπές προνοιακών και κοινωνικών επιδομάτων. Την ίδια στιγμή, ο προϋπολογισμός για το 2018 προβλέπει επιπλέον φορολογικά βάρη για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, που ξεπερνούν τα 1,8 δισ. ευρώ! Η συνολική επιβάρυνση της λαϊκής οικογένειας θα οδηγήσει σε πρωτογενές πλεόνασμα για το 2018, το οποίο η κυβέρνηση εκτιμά ότι θα ανέλθει στο 3,57%, οριακά πάνω από το στόχο που θέτει το μνημόνιο. Οι στόχοι για πρωτογενή πλεονάσματα ισχύουν ανεξάρτητα από το εάν υπάρχουν ή όχι μνημόνια, και ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
-- Λέει: Για να δώσω το «έκτακτο επίδομα νεανικής αλληλεγγύης» ως εφάπαξ ενίσχυση, πρέπει να υπάρχουν οι περικοπές των επιδομάτων ανεργίας και να παραμένουν οι 9 στους 10 ανέργους χωρίς επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ.
-- Λέει: Για να κάνω έκπτωση στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος σε κάποιες κατηγορίες, πρέπει να μειώσω τον αριθμό των δικαιούχων Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου, να καταργήσω πλήρως το ενιαίο πολυτεκνικό τιμολόγιο ηλεκτρικού ρεύματος και να βάλω αυστηρά εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια στους πολύτεκνους, για να αποκλειστούν κάποιες περιπτώσεις. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση «τρέχει» με αμείωτους ρυθμούς την «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, που σημαίνει τρελά και εγγυημένα κέρδη για τα μονοπώλια της Ενέργειας και ενεργειακή φτώχεια για το λαό, όπως δείχνουν οι πάνω από 200.000 διακοπές ρεύματος το τελευταίο 8μηνο!
-- Λέει: Για να βάλω περισσότερα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς και να λειτουργήσουν νέοι παιδικοί σταθμοί, πρέπει να κόψω το ποσό που αναλογεί σε κάθε voucher για παιδί και άρα να μειωθούν οι υπηρεσίες που παρέχονται σε όλα τα παιδιά, ακόμα και στο φαγητό ή στα υλικά που αφορούν το εκπαιδευτικό περιεχόμενο. Την ίδια στιγμή, έχουν μείνει εκτός παιδικών σταθμών πάνω από 35.000 παιδιά, κάτι που αναμένεται να γίνει και την επόμενη χρονιά.
Μπορεί όλα τα παραπάνω να φαίνονται ένα «κόψε - ράψε» και αυτό είναι στην πραγματικότητα. Μόνο που αυτό το «κόψε - ράψε» είναι η περιβόητη «κοινωνική πολιτική», για την οποία μιλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Το μέγεθος της απάτης με όλο το πλαίσιο παροχών και επιδομάτων, το ότι η κυβέρνηση παίρνει 10 και δίνει πίσω στα λαϊκά στρώματα 1, ο «Ριζοσπάστης» το έχει αποκαλύψει από την πρώτη στιγμή και για όλες τις εξαγγελίες που εμφανίζονται. Το γνωρίζουν πρώτοι και καλύτεροι όσοι το βιώνουν. Και είναι τέτοια η έκταση και βάθος της αντιλαϊκής - αντεργατικής επίθεσης που, παρ' όλα αυτά, πολλοί εργαζόμενοι την ίδια στιγμή που μπορεί το σπίτι τους να βγαίνει στον πλειστηριασμό, δεν αποκλείεται να περιμένουν ακόμα και αυτήν την κοροϊδία για να καλύψουν μία από τις δέκα ανάγκες που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν. Το γνωρίζουν καλά, όπως καλά γνωρίζουν και όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια, είτε έχουν ψηφιστεί στο 3ο μνημόνιο είτε πρόκειται να ψηφιστούν το επόμενο διάστημα για να κλείσει η επόμενη «αξιολόγηση».
Οι στρατηγικοί τους στόχοι
Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο έχει ιδιαίτερη σημασία να αποκαλυφθεί το μέγεθος της αθλιότητας της κυβερνητικής προπαγάνδας.
-- Ενας από τους στόχους της κυβέρνησης είναι να διαμορφώσει ένα στάνταρ χαμηλών απαιτήσεων στα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Να θεωρούν ότι πλέον δεν υπάρχει επιστροφή και ότι όσα έχασαν τα χρόνια της κρίσης δεν πρόκειται να γυρίσουν πίσω. Πολύ περισσότερο που κάνει σαφές ότι καμία ανάκτηση απωλειών δεν πρόκειται να φέρει ούτε η έξοδος από τα μνημόνια. Μόλις την περασμένη Τρίτη, ο πρωθυπουργός ήταν ξεκάθαρος και σαφής. Είπε: «Δεν οραματίζομαι το 2018 ως μία επιστροφή στα χρόνια του 2008 - 2009, λίγο πριν την κρίση (...) Αυτή λοιπόν την περιπέτεια, αυτήν την τραγωδία, πρέπει να την έχουμε ως μάθημα για να δούμε, το πάθημα δηλαδή να γίνει μάθημα, υπό την έννοια του ότι δεν πρέπει να αφήσουμε ποτέ ξανά τη δυνατότητα ή την προοπτική η χώρα να ξαναμπεί σε μία τέτοια περιπέτεια». Επίσης, να θεωρούν οι φτωχότεροι ότι όρος για την επιβίωσή τους είναι να κόβονται παροχές σε λιγότερο φτωχούς και έτσι οι έννοιες δικαιοσύνη και αλληλεγγύη να παίρνουν το νόημα του επιμερισμού της φτώχειας.
-- Ενας ακόμα στόχος της κυβέρνησης είναι να διαμορφώσει παράλληλα και τους όρους απόλυτης εξάρτησης του λαού, ακόμα και της ίδιας του της ζωής, από ένα κρατικό σύστημα αυτών των έστω πενιχρών παροχών και επιδοτήσεων. Να εξαρτάται δηλαδή από αυτό για να μπορεί να ζήσει καλύπτοντας ένα ελάχιστο μέρος κάποιων αναγκών. Να εξαρτάται η διατροφή του από το κοινωνικό παντοπωλείο του τάδε δήμου, να εξαρτάται η φαρμακευτική του αγωγή από το κοινωνικό φαρμακείο ή κάποια αντίστοιχη δομή, να εξαρτάται το εάν θα μπορεί να έχει ρεύμα στο σπίτι του τα Χριστούγεννα από την εκάστοτε κυβέρνηση, να εξαρτάται το εάν το παιδί του μπορεί να φάει ένα γεύμα στο σχολείο από κάποια υπουργική απόφαση, να εξαρτάται το εάν θα μπορεί να πάρει λίγο κρέας παραπάνω ή ένα ρούχο από τη λοταρία που διοργανώνει το υπουργείο Οικονομικών. Με άλλα λόγια, να δένεται η ζωή εκείνων των κατηγοριών πληθυσμού που βρίσκονται στη μακροχρόνια ανεργία, σε συνθήκες ακραίας φτώχειας με νήματα που κρατούν διάφορες δομές, του κράτους, της Τοπικής Διοίκησης αλλά και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, διαμορφώνοντας μια Οδύσσεια επιβίωσης που θα περνά μέσα από ένα διαρκές κυνήγι όρων και προϋποθέσεων για εξασφάλιση ορισμένων ελάχιστων παροχών, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με θεμελιωμένα δικαιώματα προστασίας.
Πάλη και αλληλεγγύη
Οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στην προσπάθεια της κυβέρνησης να κάνει το μαύρο άσπρο και να πείσει ότι το συμφέρον τους βρίσκεται στο συμβιβασμό με τη φτώχεια, την εξαθλίωση και την ανέχεια και όποτε τους πετά ένα ψίχουλο να λένε κι ευχαριστώ. Πρέπει να αντισταθούν συνολικά στη στρατηγική του κεφαλαίου, που προωθεί η κυβέρνηση, παλεύοντας για την υπογραφή ΣΣΕ, αυξήσεις στους μισθούς και κάλυψη των απωλειών, μεταφορά των φορολογικών βαρών στο μεγάλο κεφάλαιο, ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων, σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και των πλειστηριασμών. Ταυτόχρονα, η ταξική αλληλεγγύη πρέπει να συνεχιστεί και να δυναμώσει ώστε να μη νιώθει κανένας εργάτης έρμαιο στα χέρια του αστικού κράτους και των μηχανισμών του.
Κ. Πασ.
https://www.rizospastis.gr/
Αυτή η φράση ανήκει στην αναπληρώτρια υπουργό Εργασίας, Θεανώ Φωτίου, πριν από μερικές μέρες, όταν ανέλυε σε τηλεοπτική εκπομπή την «κοινωνική πολιτική» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Και μπορεί οι όροι «κοινωνική πολιτική», «κράτος κοινωνικής προστασίας» από μόνοι τους να ακούγονται σαν μια κακόγουστη φάρσα προς τα εκατομμύρια εργαζομένων, ανέργων, συνταξιούχων, επαγγελματιών, φτωχών αγροτών, ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, βρίσκονται στην προμετωπίδα της κυβερνητικής προπαγάνδας.
Ας δούμε μερικά από τα βασικά βήματα που η ίδια η κυβέρνηση θεωρεί απόδειξη ότι κάνει «κοινωνική πολιτική».
-- Το Νοέμβρη, ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε διάγγελμά του ανακοίνωσε την παροχή του λεγόμενου κοινωνικού μερίσματος.
-- Λίγες βδομάδες αργότερα, η υπουργός Εργασίας ανακοίνωσε το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης σε άνεργους νέους.
-- Το ίδιο διάστημα η κυβέρνηση ανακοινώνει μείωση του τιμολογίου του ρεύματος για κάποιες ελάχιστες κατηγορίες και φέρνει τροπολογία που προβλέπει ότι σε λίγα νοικοκυριά θα επανασυνδέσει το ρεύμα για τις γιορτές και μετά θα το ...ξανακόψει.
-- Την περασμένη Πέμπτη η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας συναντήθηκε με 203 δημάρχους για να συζητήσει το θέμα της λειτουργίας 366 νέων παιδικών σταθμών.
Ολα τα παραπάνω, καθώς και πολλά ακόμα που εμφανίζονται κατά καιρούς ως παροχές και επιδοτήσεις για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, συνοδεύονται από μια επιχειρηματολογία που συνδέει την όποια δυνατότητα παροχής κάποιων ψίχουλων στους πλέον εξαθλιωμένους με το γεγονός ότι «η οικονομία καταγράφει θετικές επιδόσεις», ότι «η ανεργία αποκλιμακώνεται», ότι «η απόδοση στο δημοσιονομικό σκέλος ξεπερνά και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις», ότι «γίνεται εξορθολογισμός των δαπανών», ότι «πιάνουν τόπο οι θυσίες» και, σε τελική ανάλυση, ότι «αυτές οι παροχές είναι ο προάγγελος των δυνατοτήτων για όσα μπορούν να δοθούν όταν βγούμε από τα μνημόνια»...
Μοιράζει τη δυστυχία...
Eurokinissi
Ας δούμε μέσα σε ποια πραγματικότητα δίνει αυτά τα ψίχουλα και, ακόμα χειρότερα, πώς συνδέει αυτήν την πραγματικότητα με τη δυνατότητα να δίνει κάποια ψίχουλα.
Τι κάνει η κυβέρνηση λοιπόν;
-- Λέει: Για να δώσω το πενιχρό «κοινωνικό μέρισμα» σε κάποιους, πρέπει να υπάρχουν τα πρωτογενή πλεονάσματα, δηλαδή οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά νοικοκυριά να «ματώνουν» με μισθούς πείνας, με φοροληστεία, με περικοπές προνοιακών και κοινωνικών επιδομάτων. Την ίδια στιγμή, ο προϋπολογισμός για το 2018 προβλέπει επιπλέον φορολογικά βάρη για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, που ξεπερνούν τα 1,8 δισ. ευρώ! Η συνολική επιβάρυνση της λαϊκής οικογένειας θα οδηγήσει σε πρωτογενές πλεόνασμα για το 2018, το οποίο η κυβέρνηση εκτιμά ότι θα ανέλθει στο 3,57%, οριακά πάνω από το στόχο που θέτει το μνημόνιο. Οι στόχοι για πρωτογενή πλεονάσματα ισχύουν ανεξάρτητα από το εάν υπάρχουν ή όχι μνημόνια, και ισχύουν σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
-- Λέει: Για να δώσω το «έκτακτο επίδομα νεανικής αλληλεγγύης» ως εφάπαξ ενίσχυση, πρέπει να υπάρχουν οι περικοπές των επιδομάτων ανεργίας και να παραμένουν οι 9 στους 10 ανέργους χωρίς επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ.
-- Λέει: Για να κάνω έκπτωση στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος σε κάποιες κατηγορίες, πρέπει να μειώσω τον αριθμό των δικαιούχων Κοινωνικού Οικιακού Τιμολογίου, να καταργήσω πλήρως το ενιαίο πολυτεκνικό τιμολόγιο ηλεκτρικού ρεύματος και να βάλω αυστηρά εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια στους πολύτεκνους, για να αποκλειστούν κάποιες περιπτώσεις. Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση «τρέχει» με αμείωτους ρυθμούς την «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, που σημαίνει τρελά και εγγυημένα κέρδη για τα μονοπώλια της Ενέργειας και ενεργειακή φτώχεια για το λαό, όπως δείχνουν οι πάνω από 200.000 διακοπές ρεύματος το τελευταίο 8μηνο!
-- Λέει: Για να βάλω περισσότερα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς και να λειτουργήσουν νέοι παιδικοί σταθμοί, πρέπει να κόψω το ποσό που αναλογεί σε κάθε voucher για παιδί και άρα να μειωθούν οι υπηρεσίες που παρέχονται σε όλα τα παιδιά, ακόμα και στο φαγητό ή στα υλικά που αφορούν το εκπαιδευτικό περιεχόμενο. Την ίδια στιγμή, έχουν μείνει εκτός παιδικών σταθμών πάνω από 35.000 παιδιά, κάτι που αναμένεται να γίνει και την επόμενη χρονιά.
Μπορεί όλα τα παραπάνω να φαίνονται ένα «κόψε - ράψε» και αυτό είναι στην πραγματικότητα. Μόνο που αυτό το «κόψε - ράψε» είναι η περιβόητη «κοινωνική πολιτική», για την οποία μιλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Το μέγεθος της απάτης με όλο το πλαίσιο παροχών και επιδομάτων, το ότι η κυβέρνηση παίρνει 10 και δίνει πίσω στα λαϊκά στρώματα 1, ο «Ριζοσπάστης» το έχει αποκαλύψει από την πρώτη στιγμή και για όλες τις εξαγγελίες που εμφανίζονται. Το γνωρίζουν πρώτοι και καλύτεροι όσοι το βιώνουν. Και είναι τέτοια η έκταση και βάθος της αντιλαϊκής - αντεργατικής επίθεσης που, παρ' όλα αυτά, πολλοί εργαζόμενοι την ίδια στιγμή που μπορεί το σπίτι τους να βγαίνει στον πλειστηριασμό, δεν αποκλείεται να περιμένουν ακόμα και αυτήν την κοροϊδία για να καλύψουν μία από τις δέκα ανάγκες που δεν μπορούν να ικανοποιήσουν. Το γνωρίζουν καλά, όπως καλά γνωρίζουν και όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια, είτε έχουν ψηφιστεί στο 3ο μνημόνιο είτε πρόκειται να ψηφιστούν το επόμενο διάστημα για να κλείσει η επόμενη «αξιολόγηση».
Οι στρατηγικοί τους στόχοι
Ακριβώς γι' αυτόν το λόγο έχει ιδιαίτερη σημασία να αποκαλυφθεί το μέγεθος της αθλιότητας της κυβερνητικής προπαγάνδας.
-- Ενας από τους στόχους της κυβέρνησης είναι να διαμορφώσει ένα στάνταρ χαμηλών απαιτήσεων στα εργατικά - λαϊκά στρώματα. Να θεωρούν ότι πλέον δεν υπάρχει επιστροφή και ότι όσα έχασαν τα χρόνια της κρίσης δεν πρόκειται να γυρίσουν πίσω. Πολύ περισσότερο που κάνει σαφές ότι καμία ανάκτηση απωλειών δεν πρόκειται να φέρει ούτε η έξοδος από τα μνημόνια. Μόλις την περασμένη Τρίτη, ο πρωθυπουργός ήταν ξεκάθαρος και σαφής. Είπε: «Δεν οραματίζομαι το 2018 ως μία επιστροφή στα χρόνια του 2008 - 2009, λίγο πριν την κρίση (...) Αυτή λοιπόν την περιπέτεια, αυτήν την τραγωδία, πρέπει να την έχουμε ως μάθημα για να δούμε, το πάθημα δηλαδή να γίνει μάθημα, υπό την έννοια του ότι δεν πρέπει να αφήσουμε ποτέ ξανά τη δυνατότητα ή την προοπτική η χώρα να ξαναμπεί σε μία τέτοια περιπέτεια». Επίσης, να θεωρούν οι φτωχότεροι ότι όρος για την επιβίωσή τους είναι να κόβονται παροχές σε λιγότερο φτωχούς και έτσι οι έννοιες δικαιοσύνη και αλληλεγγύη να παίρνουν το νόημα του επιμερισμού της φτώχειας.
-- Ενας ακόμα στόχος της κυβέρνησης είναι να διαμορφώσει παράλληλα και τους όρους απόλυτης εξάρτησης του λαού, ακόμα και της ίδιας του της ζωής, από ένα κρατικό σύστημα αυτών των έστω πενιχρών παροχών και επιδοτήσεων. Να εξαρτάται δηλαδή από αυτό για να μπορεί να ζήσει καλύπτοντας ένα ελάχιστο μέρος κάποιων αναγκών. Να εξαρτάται η διατροφή του από το κοινωνικό παντοπωλείο του τάδε δήμου, να εξαρτάται η φαρμακευτική του αγωγή από το κοινωνικό φαρμακείο ή κάποια αντίστοιχη δομή, να εξαρτάται το εάν θα μπορεί να έχει ρεύμα στο σπίτι του τα Χριστούγεννα από την εκάστοτε κυβέρνηση, να εξαρτάται το εάν το παιδί του μπορεί να φάει ένα γεύμα στο σχολείο από κάποια υπουργική απόφαση, να εξαρτάται το εάν θα μπορεί να πάρει λίγο κρέας παραπάνω ή ένα ρούχο από τη λοταρία που διοργανώνει το υπουργείο Οικονομικών. Με άλλα λόγια, να δένεται η ζωή εκείνων των κατηγοριών πληθυσμού που βρίσκονται στη μακροχρόνια ανεργία, σε συνθήκες ακραίας φτώχειας με νήματα που κρατούν διάφορες δομές, του κράτους, της Τοπικής Διοίκησης αλλά και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, διαμορφώνοντας μια Οδύσσεια επιβίωσης που θα περνά μέσα από ένα διαρκές κυνήγι όρων και προϋποθέσεων για εξασφάλιση ορισμένων ελάχιστων παροχών, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με θεμελιωμένα δικαιώματα προστασίας.
Πάλη και αλληλεγγύη
Οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη στην προσπάθεια της κυβέρνησης να κάνει το μαύρο άσπρο και να πείσει ότι το συμφέρον τους βρίσκεται στο συμβιβασμό με τη φτώχεια, την εξαθλίωση και την ανέχεια και όποτε τους πετά ένα ψίχουλο να λένε κι ευχαριστώ. Πρέπει να αντισταθούν συνολικά στη στρατηγική του κεφαλαίου, που προωθεί η κυβέρνηση, παλεύοντας για την υπογραφή ΣΣΕ, αυξήσεις στους μισθούς και κάλυψη των απωλειών, μεταφορά των φορολογικών βαρών στο μεγάλο κεφάλαιο, ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων, σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και των πλειστηριασμών. Ταυτόχρονα, η ταξική αλληλεγγύη πρέπει να συνεχιστεί και να δυναμώσει ώστε να μη νιώθει κανένας εργάτης έρμαιο στα χέρια του αστικού κράτους και των μηχανισμών του.
Κ. Πασ.
https://www.rizospastis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου