Η χώρα για άλλη μια φορά βρέθηκε στις πρώτες σελίδες των διεθνών Μέσων Ενημέρωσης. Η πρώτη φορά ήταν με το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Το ενδεχόμενο της ονομασίας να είναι Nova Macedonia είναι ανεπιθύμητο για την συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης. Η δεύτερη φορά είναι με τις καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων για την Novartis.
Σ’ αυτή την περίπτωση δεν είχαμε συλλαλητήριο. Υπό μια έννοια μπορεί να πει κανείς ότι έχουμε δύο διαφορετικής υφής… Σκάνδαλα. Το ένα έχει σχέση με το χρήμα και το άλλο με την ιστορία. Και τα δύο διχάζουν, πολώνουν, εν τέλει δημιουργούν συνθήκες που κάθε άλλο παρά συνάδουν με το ήπιο πολιτικό κλίμα που χρειάζεται η χώρα. Προφανώς αυτό που αφορά τη Novartis εξάπτει τη φαντασία, εν αντιθέσει με τη Μακεδονία που εξάπτει το εθνικό συναίσθημα. Εκείνο, όμως, της πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας έχει όλα τα χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε τριτοκοσμική χώρα. Εν προκειμένω σε… υποκοσμική δημοκρατία. Τρεις μάρτυρες αγνώστων στοιχείων καταθέτουν κατά γνωστών πολιτικών. Έχουν στοιχεία; Δεν χρειάζονται αφού έχουν πληροφορίες. Μπορούν να τις αποδείξουν; Δεν είναι απαραίτητο αφού αρκεί ο εισαγγελέας να εμπιστεύεται τις εκτιμήσεις τους.
Στην προκειμένη περίπτωση το τελευταίο που έχει σημασία είναι η πρόθεση του μάρτυρα. Προφανώς για κάθε σοβαρά σκεπτόμενο, κάθε πολίτη που θεωρεί ότι ο πολιτικός δεν είναι ένοχος μέχρι να αποδείξει την αθωότητα του, ο κυβερνητικός χειρισμός εγείρει πολλά ερωτηματικά. Το γεγονός ότι σε διάστημα τριών εβδομάδων βρέθηκαν… οι ένοχοι, αξιολογήθηκαν τα στοιχεία σε βάρος τους, αλλά και κάποιοι στην κυβέρνηση «γνώριζαν» περισσότερα επί της υπόθεσης από τους ανακριτές, δημιουργεί δυσάρεστους συνειρμούς. Δεν θα μπω στην ουσία της υπόθεσης γιατί δεν γνωρίζω τίποτα περισσότερο από αυτά που διάβασα στις καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων. Αναρωτιέμαι ωστόσο πόσο προστατευμένοι είναι οι θεσμοί με τέτοιου χαρακτήρα «προστατευόμενες» καταθέσεις.
Όταν τρεις καλυπτόμενοι μάρτυρες προβαίνουν σε υποθέσεις, προχωρούν σε «λογικά» συμπεράσματα, σχολιάζουν και εικάζουν, κανείς δεν πρέπει να θεωρεί ότι λειτουργεί η δημοκρατία. Γιατί όταν τρεις ένοχοι ενοχοποιούν πολιτικούς και κάνουν κυριολεκτικά άνω κάτω το πολιτικό σύστημα, προκαλώντας με τις καταθέσεις τους τον διασυρμό προσώπων και κομμάτων, πρωτίστως της Νέας Δημοκρατίας που προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είναι λογικό να σκεφθεί κανείς ότι υπήρξε μεθόδευση. Δυστυχώς ο λόγος των προστατευόμενων μαρτύρων είναι υπέρτερος του λόγου των πολιτικών. Αυτό και μόνο φανερώνει πόσο απροστάτευτη είναι η δημοκρατία. Και επιπλέον την κατάντια του δημοσίου βίου.
Ανεξάρτητα με την έκβαση που θα έχει η υπόθεση, η απάντηση του Μαξίμου στις δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιβεβαιώνει την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ένα σκάνδαλο, που σύμφωνα με τις έρευνες των αμερικανικών αρχών από το 2016 αφορά μεγάλο αριθμό γιατρών και υπηρεσιακών παραγόντων, προκειμένου να το κρατήσει ανοιχτό μέχρι τις εκλογές.
* Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.
http://news247.gr/
Σ’ αυτή την περίπτωση δεν είχαμε συλλαλητήριο. Υπό μια έννοια μπορεί να πει κανείς ότι έχουμε δύο διαφορετικής υφής… Σκάνδαλα. Το ένα έχει σχέση με το χρήμα και το άλλο με την ιστορία. Και τα δύο διχάζουν, πολώνουν, εν τέλει δημιουργούν συνθήκες που κάθε άλλο παρά συνάδουν με το ήπιο πολιτικό κλίμα που χρειάζεται η χώρα. Προφανώς αυτό που αφορά τη Novartis εξάπτει τη φαντασία, εν αντιθέσει με τη Μακεδονία που εξάπτει το εθνικό συναίσθημα. Εκείνο, όμως, της πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας έχει όλα τα χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε τριτοκοσμική χώρα. Εν προκειμένω σε… υποκοσμική δημοκρατία. Τρεις μάρτυρες αγνώστων στοιχείων καταθέτουν κατά γνωστών πολιτικών. Έχουν στοιχεία; Δεν χρειάζονται αφού έχουν πληροφορίες. Μπορούν να τις αποδείξουν; Δεν είναι απαραίτητο αφού αρκεί ο εισαγγελέας να εμπιστεύεται τις εκτιμήσεις τους.
Στην προκειμένη περίπτωση το τελευταίο που έχει σημασία είναι η πρόθεση του μάρτυρα. Προφανώς για κάθε σοβαρά σκεπτόμενο, κάθε πολίτη που θεωρεί ότι ο πολιτικός δεν είναι ένοχος μέχρι να αποδείξει την αθωότητα του, ο κυβερνητικός χειρισμός εγείρει πολλά ερωτηματικά. Το γεγονός ότι σε διάστημα τριών εβδομάδων βρέθηκαν… οι ένοχοι, αξιολογήθηκαν τα στοιχεία σε βάρος τους, αλλά και κάποιοι στην κυβέρνηση «γνώριζαν» περισσότερα επί της υπόθεσης από τους ανακριτές, δημιουργεί δυσάρεστους συνειρμούς. Δεν θα μπω στην ουσία της υπόθεσης γιατί δεν γνωρίζω τίποτα περισσότερο από αυτά που διάβασα στις καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων. Αναρωτιέμαι ωστόσο πόσο προστατευμένοι είναι οι θεσμοί με τέτοιου χαρακτήρα «προστατευόμενες» καταθέσεις.
Όταν τρεις καλυπτόμενοι μάρτυρες προβαίνουν σε υποθέσεις, προχωρούν σε «λογικά» συμπεράσματα, σχολιάζουν και εικάζουν, κανείς δεν πρέπει να θεωρεί ότι λειτουργεί η δημοκρατία. Γιατί όταν τρεις ένοχοι ενοχοποιούν πολιτικούς και κάνουν κυριολεκτικά άνω κάτω το πολιτικό σύστημα, προκαλώντας με τις καταθέσεις τους τον διασυρμό προσώπων και κομμάτων, πρωτίστως της Νέας Δημοκρατίας που προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είναι λογικό να σκεφθεί κανείς ότι υπήρξε μεθόδευση. Δυστυχώς ο λόγος των προστατευόμενων μαρτύρων είναι υπέρτερος του λόγου των πολιτικών. Αυτό και μόνο φανερώνει πόσο απροστάτευτη είναι η δημοκρατία. Και επιπλέον την κατάντια του δημοσίου βίου.
Ανεξάρτητα με την έκβαση που θα έχει η υπόθεση, η απάντηση του Μαξίμου στις δηλώσεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης επιβεβαιώνει την εκτίμηση ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ένα σκάνδαλο, που σύμφωνα με τις έρευνες των αμερικανικών αρχών από το 2016 αφορά μεγάλο αριθμό γιατρών και υπηρεσιακών παραγόντων, προκειμένου να το κρατήσει ανοιχτό μέχρι τις εκλογές.
* Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.
http://news247.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου