Παρότι ούτε η προσωπική τηλεμαχία ανάμεσα στους κυρίους Καραμανλή και Παπανδρέου ανέδειξε εμφανείς νικητές και ηττημένους, πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι το πρώτο ντιμπέιτ ανάμεσα στους δύο πολιτικούς αρχηγούς άνοιξε το δρόμο για ένα νέο είδος διαλόγου στην Ελλάδα.
Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί για ακόμα μία φορά επανέλαβαν τις πάγιες θέσεις τους: Ο μεν κύριος Καραμανλής τα περί νωπής λαϊκής εντολής, ο δε κ. Παπανδρέου τα περί πελατειακών αντιλήψεων, διλημμάτων και της ανάγκης να υπάρξει νοικοκύρεμα του τόπου.
Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της τηλεμαχίας ο πρωθυπουργός πρότεινε στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να γίνει και δεύτερη τηλεοπτική αναμέτρηση, υποστηρίζοντας ότι είναι ανεύθυνο μία πολιτική δύναμη να διεκδικεί την εξουσία, μοιράζοντας ακάλυπτες επιταγές. Ακόμα σημείωσε ότι ο κ. Παπανδρέου απέφυγε να πάρει θέση σε οποιοδήποτε θέμα και τόνισε με νόημα ότι «υπάρχουν δύο δρόμοι, ο ανηφορικός που οδηγεί στο ξέφωτο και αυτός που είναι γεμάτος υποσχέσεις και ο οποίος καταλήγει σε δυσβάστακτα μέτρα».
Ψήφο στο ΠΑΣΟΚ για να σταματήσει η πολιτική της παρακμής, της αδιαφάνειας και των πελατειακών συμφερόντων ζήτησε ο Γιώργος Παπανδρέου. Δήλωσε ότι θα εφαρμόσει ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο για να δοθεί ελπίδα στον τόπο, ενώ δεσμεύτηκε για μία άλλη πορεία, η οποία -όπως είπε- «δε θα είναι εύκολη, αλλά εφικτή».
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟΙ ΑΛΛΑ ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΝΙΑ ΧΤΕΝΙΖΟΝΤΑΙ.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ DEBATE ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΚΑΙ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ.
ΠΡΕΖΑ TV
23-9-2009
Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί για ακόμα μία φορά επανέλαβαν τις πάγιες θέσεις τους: Ο μεν κύριος Καραμανλής τα περί νωπής λαϊκής εντολής, ο δε κ. Παπανδρέου τα περί πελατειακών αντιλήψεων, διλημμάτων και της ανάγκης να υπάρξει νοικοκύρεμα του τόπου.
Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της τηλεμαχίας ο πρωθυπουργός πρότεινε στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ να γίνει και δεύτερη τηλεοπτική αναμέτρηση, υποστηρίζοντας ότι είναι ανεύθυνο μία πολιτική δύναμη να διεκδικεί την εξουσία, μοιράζοντας ακάλυπτες επιταγές. Ακόμα σημείωσε ότι ο κ. Παπανδρέου απέφυγε να πάρει θέση σε οποιοδήποτε θέμα και τόνισε με νόημα ότι «υπάρχουν δύο δρόμοι, ο ανηφορικός που οδηγεί στο ξέφωτο και αυτός που είναι γεμάτος υποσχέσεις και ο οποίος καταλήγει σε δυσβάστακτα μέτρα».
Ψήφο στο ΠΑΣΟΚ για να σταματήσει η πολιτική της παρακμής, της αδιαφάνειας και των πελατειακών συμφερόντων ζήτησε ο Γιώργος Παπανδρέου. Δήλωσε ότι θα εφαρμόσει ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο για να δοθεί ελπίδα στον τόπο, ενώ δεσμεύτηκε για μία άλλη πορεία, η οποία -όπως είπε- «δε θα είναι εύκολη, αλλά εφικτή».
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΔΥΣΑΡΕΣΤΟΙ ΑΛΛΑ ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΟΥΝΙΑ ΧΤΕΝΙΖΟΝΤΑΙ.
ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ DEBATE ΜΕΤΑΞΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΚΑΙ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ.
ΠΡΕΖΑ TV
23-9-2009
1 σχόλιο:
Η λέξη «Δημοκρατία» είναι ίσως η πιο καπηλευμένη έννοια της ελληνικής γλώσσας!
Όπως δεν μπορεί μια γυναίκα να είναι «ολίγον έγκυος» και «ολίγον παρθένα», έτσι κι ένα πολίτευμα δεν μπορεί να είναι «ολίγον δημοκρατικό» και «ολίγον κάτι άλλο»! Επομένως, είναι ανεπίτρεπτο να αυτοαποκαλούνται ως δημοκρατικά, πολιτεύματα που δεν εφαρμόζουν τις Αρχές της Δημοκρατίας!
Ο Κοινοβουλευτισμός, όσο κι αν αρέσκεται να αυτοαποκαλείται δημοκρατικό πολίτευμα, διαφέρει σημαντικά από τη Δημοκρατία.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σκοπίμως ψευδή αίσθηση που έχει περάσει στο ευρύ κοινό, ότι οι Εκλογές για την ανάδειξη αρχόντων - κορυφαία διαδικασία του Κοινοβουλευτισμού- αποτελούν τάχα, δημοκρατική διαδικασία! Δυστυχώς αυτό είναι μία μεγάλη απάτη! Ας αναλύσουμε, όμως, το γιατί:
Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι «…Η κλήρωση θεωρείται δημοκρατικός τρόπος ανάδειξης των αρχόντων, ενώ η εκλογή θεωρείται ολιγαρχικός τρόπος ανάδειξης των αρχών…» (Αριστοτέλης, Πολιτικά Δ, 1294β 8-9).
Ο καθηγητής Αλέξανδρος Κόντος, τεκμηριωμένα αναφέρει ότι: «Στη δημοκρατία τα κληρωτά αξιώματα είναι συντριπτικά πολυαριθμότερα από τα αιρετά. Στην αρχαία Αθήνα η αναλογία είναι: 99,14% κληρωτά αξιώματα, 0,75% αιρετά αξιώματα και 0,09% με διορισμό»! ( «ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ» τεύχ, 38/2004, σελ. 141-151).
Επομένως, γίνεται φανερό ότι οι εκλογές είναι εργαλείο της ολιγαρχίας, η οποία στην περίπτωση της Ελλάδας, παίρνει σε μεγάλη έκταση τη μορφή της οικογενειοκρατίας! Σκεφτείτε μόνο πόσοι βουλευτές, αλλά και διορισμένοι ανώτατοι δημόσιοι λειτουργοί, είναι μεταξύ τους, πατεράδες και γιοί, θείοι και ανεψιοί, πεθεροί και γαμπροί, αδέρφια, ξαδέρφια, κουμπάροι, μπατζανάκια, συμπέθεροι, κτλ.! Έτσι καταργείται βάναυσα η βασική αρχή της Δημοκρατίας, η οποία προβλέπει ότι όλοι οι πολίτες με τη σειρά τους δικαιούνται να αναλαμβάνουν όλα τα πολιτικά αξιώματα. Με αυτόν τον τρόπο, στις σύγχρονες «Δημοκρατίες», η άσκηση της εξουσίας καταντάει μία επαγγελματική, μόνιμη απασχόληση για «κάποιους», και παρά το γεγονός ότι πολύ συχνά αποδεικνύονται ανίκανοι να κυβερνήσουν, ώ του θαύματος, το «σύστημα» καταφέρνει, σχεδόν πάντα να τους επανεκλέξει!
Μία άλλη βασική αρχή της Δημοκρατίας είναι η διάκριση των εξουσιών σε νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική και η ανεξάρτητη λειτουργία τους. Ούτε αυτή η αρχή τηρείται από τον Κοινοβουλευτισμό, καθώς η νομοθετική εξουσία, εκλέγει την κυβέρνηση, και η κυβέρνηση διορίζει την ηγεσία της δικαστικής εξουσίας. Δηλαδή η ανεξαρτησία των τριών εξουσιών πάει περίπατο! Επίσης η δικαστική εξουσία, αντί να αποτελείται από κληρωτούς δικαστές με βραχύβια θητεία, στον Κοινοβουλευτισμό συνίσταται από επαγγελματίες δικαστές, που η μονιμότητα της θέσης τους, τους καθιστά ευάλωτους, αν όχι επιρρεπείς στο χρηματισμό.
Η επόμενη βασική αρχή της Δημοκρατίας, που δεν τηρείται επαρκώς στον Κοινοβουλευτισμό, είναι η αρχή της λογοδοσίας. Στη Δημοκρατία όσο πιο ισχυρή εξουσία απέρρεε από ένα αξίωμα, τόσο πιο βραχύβιο ήταν. Και σε κάθε περίπτωση, η λογοδοσία των αρχόντων ήταν όχι μόνο απαραίτητη, αλλά και αυστηρή! Αντίθετα στον κοινοβουλευτισμό οι θητείες των αρχόντων είναι μακροχρόνιες και με διάφορα τεχνάσματα για αρκετούς γίνονται σχεδόν ισόβιες. Η λογοδοσία είναι σχεδόν ανύπαρκτη, και όταν γίνεται για κάποια αξιώματα, είναι ελλιπής και η αξιοπιστία της διάτρητη. Το εφεύρημα της βουλευτικής ασυλίας, δήθεν για τη διασφάλιση της ελεύθερης πολιτικής δράσης των βουλευτών, στην πράξη τους απαλλάσσει, ακόμα και από εγκλήματα του κοινού ποινικού Δικαίου! Η αίσθηση της ατιμωρησίας των αρχόντων είναι διάχυτη στους πολίτες.
Θα μπορούσα να αναφερθώ και σε πολλές άλλες διαφοροποιήσεις της Δημοκρατίας από τον Κοινοβουλευτισμό, αλλά φοβάμαι ότι θα κάνω κατάχρηση αυτού του φιλόξενου χώρου.
Φιλοδοξία μου είναι οι πολίτες να αρχίσουν να σκέπτονται προς την κατεύθυνση του τι πρέπει να αλλάξει και πώς μπορούν να δράσουν οι ίδιοι για να επιστρέψει, επιτέλους, η πραγματική Δημοκρατία στον τόπο που τη γέννησε! Η συγκυρία για τέτοιου είδους προβληματισμούς κρίνεται ως η πλέον ώριμη, καθώς η ανάγκη για πραγματική Δημοκρατία είναι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε!
Δημοσίευση σχολίου