Λογική δύο ταχυτήτων φαίνεται να ακολουθείται από τις εταιρείες ταχυδρομικών υπηρεσιών ως προς τη διακίνηση επιστολών και δεμάτων, αφού όσα αντικείμενα προορίζονται για το εξωτερικό περνούν από ελέγχους στο αεροδρόμιο της Αθήνας, ενώ όσα διακινούνται εντός της χώρας απλώς... μεταφέρονται χωρίς κανέναν έλεγχο.
Η προσέγγιση αυτή αποτυπώνεται και στον Χάρτη Υποχρεώσεων των ΕΛΤΑ. Αναφορικά με τα δέματα εξωτερικού, αναφέρεται ρητώς πως αυτά κατατίθενται ανοιχτά για τον έλεγχο του περιεχομένου τους και πως στην περίπτωση που ο αποστολέας θα τα προσκομίσει κλειστά, τότε ανοίγονται απ' αυτόν».
Από εκεί και μετά, το αντικείμενο προωθείται στο Κέντρο Διαλογής των ΕΛΤΑ στο αεροδρόμιο της Αθήνας για τα περαιτέρω και στη «διαδρομή» του ως το κύτος του αεροσκάφους περνά από διαδοχικούς ελέγχους. Σύμφωνα με πηγές του «Ελευθέριος Βενιζέλος» δεν υπάρχει περίπτωση αντικείμενο να φτάσει ώς ένα αεροπλάνο χωρίς να έχει πρώτα περάσει από ελέγχους. Για προφανείς λόγους, τόσο οι ακριβείς δυνατότητες του εξοπλισμού όσο και οι ακριβείς προδιαγραφές των μηχανημάτων ελέγχου θεωρούνται διαβαθμισμένη πληροφορία και δεν δημοσιοποιούνται. Πάντως, αν κρίνει κανείς εκ του αποτελέσματος ο μηχανισμός λειτουργεί αποτελεσματικά στα 9 χρόνια λειτουργίας του αεροδρομίου, καθώς σε όσες περιπτώσεις ένα αντικείμενο αξιολογήθηκε ως δυνητικά επικίνδυνο εξετάστηκε από τις υπηρεσίες της ΕΛΑΣ, για να διαπιστωθεί πως επρόκειτο για εσφαλμένους συναγερμούς. Σημειώνεται πως οι διαδικασίες ελέγχου του «Ελευθέριος Βενιζέλος» βασίζονται στις οδηγίες διεθνών οργανισμών, ισχύουν στο σύνολο των αεροδρομίων της Ευρώπης και φυσικά η εφαρμογή τους αφορά και τις εταιρείες ταχυμεταφορών.
Αναζητώντας το θέμα από την πλευρά της Ε.Ε. διαπιστώνεται πως οδηγία του 2008 σχετικά με την οργάνωση του ταχυδρομικού τομέα, ορίζει με σαφήνεια πως κάθε κράτος-μέλος μπορεί να λάβει κατά τη διακίνηση της αλληλογραφίας μέτρα «τα οποία αφορούν μεταξύ άλλων τη δημόσια ηθική, τη δημόσια ασφάλεια, συμπεριλαμβανομένων των ερευνών για εγκλήματα, και τη δημόσια τάξη». Παρόμοια φρασεολογία συναντάμε και σε ελληνικό νόμο του 1998 για τη λειτουργία της ταχυδρομικής αγοράς, όπου αναφέρεται ρητώς πως το κράτος μπορεί να λαμβάνει μέτρα «σύμφωνα με τις απαιτήσεις του δημόσιου συμφέροντος».
Ωστόσο, όπως φαίνεται, πέρα από τις προβλέψεις των νόμων, των κοινοτικών οδηγιών και των εσωτερικών κανονισμών η εγκατάσταση μηχανισμών ελέγχου παραμένει σε επίπεδο θεωρίας, κυρίως λόγω του αυξημένου κόστους εγκατάστασης, λειτουργίας και συντήρησης.
Οσον αφορά τα δέματα, φαίνεται πως ο ρόλος των ΕΛΤΑ είναι σχετικά περιορισμένος. Σχετική έρευνα της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων (ΕΕΤΤ) για το 2008 επεσήμαινε πως τα ΕΛΤΑ διακινούν το 94% των επιστολών αλλά μόλις το 13% των δεμάτων. Σημειώνεται πως για τη συγκεκριμένη χρονιά η ΕΕΤΤ είχε διαπιστώσει πως είχαν διακινηθεί από τα ΕΛΤΑ και τις ιδιωτικές εταιρείες ταχυμεταφορών 777 εκατ. αντικείμενα, από τα οποία μόλις το 2% (15,5 εκατ.) είχε βάρος μεγαλύτερο των 2 κιλών.
ΝΙΚΟΣ ΜΟΥΜΟΥΡΗΣ
ΠΡΕΖΑ TV
26-6-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου