«Ηρθα στην Αθήνα πριν από 12 χρόνια. Επιασα δουλειά στα Μέγαρα, σε θερμοκήπιο με λουλούδια. Μετά σε πτηνοτροφείο. Επειτα έκανα κι άλλες αγροτικές δουλειές στα περιβόλια. Μάζευα ελιές.
Μετά έκανα οικοδομικές εργασίες σε μια εγκατάσταση στον Σκαραμαγκά. Μετά ήρθα στην Αθήνα και δούλεψα 2 χρόνια ως οικιακός βοηθός».
OΑχμεν Μανίρ Σιντού, μετανάστης από το Πακιστάν, περιγράφει στα «ΝΕΑ» την εργασιακή του «περιπέτεια» στην Ελλάδα καθισμένος πλέον στο... γραφείο του. Δίπλα του έχει φύλλα της εφημερίδας που εκδίδει, αφού είναι και πρόεδρος του Ελληνοπακιστανικού Συλλόγου Ελλάδος. Από τον περασμένο Μάρτιο οι δύσκολες αγροτικές και οικοδομικές εργασίες αποτελούν γι΄ αυτόν παρελθόν. Ανοιξε το δικό του κατάστημα με ηλεκτρονικά είδη στην οδό Σοφοκλέους. «Είναι μια δύσκολη περίοδος. Ωστόσο, ήθελα να κάνω μια δική μου δουλειά για να είμαι πιο ανεξάρτητος», λέει ο 44χρονος πολιτικός επιστήμονας- αυτές τις σπουδές είχε κάνει στο Πακιστάν. Υπήρχε όμως και ένας άλλος λόγος που τον ώθησε να βρει μια πιο σταθερή και σίγουρη δουλειά. Η οικογένειά του βρίσκεται εδώ, μαζί του. Και τα δύο του παιδιά, όπως λέει, «πηγαίνουν σε ελληνικό σχολείο». Το κατάστημά του θυμίζει Μπόλιγουντ. Παντού υπάρχουν αφίσες ταινιών. Τέτοιες παίζει και η τηλεόραση που υπάρχει στο μαγαζί. Οσο για την πελατεία, οι περισσότεροι είναι συμπατριώτες του, αλλά «έρχονται και Ελληνες που θέλουν εξοπλισμό για τα κινητά τους ή σέρβις για τους υπολογιστές», λέει.
Η ιστορία του Αχμεν θυμίζει τις ιστορίες των Ελλήνων που είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική και τη Γερμανία πριν από δεκαετίες. Πολλοί απ΄ αυτούς δούλεψαν λαντζέρηδες ή εργάτες σε εργοστάσια. Αργότερα όμως στάθηκαν στα πόδια τους, δημιουργώντας τις δικές τους επιχειρήσεις. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα με μια μεγάλη μερίδα μεταναστών. Πακιστανοί, Ινδοί, Μπανγκλαντεσιανοί, Αλβανοί, που έχουν αποφασίσει να μείνουν στην Ελλάδα, εγκαταλείπουν σιγά- σιγά τις πρόχειρες δουλειές που έκαναν μέχρι πρότινος στα χωράφια, τα φανάρια, τα εργοστάσια. Αλλοι ανοίγουν εστιατόρια. Κάποιοι μίνι μάρκετ. Αρκετοί είναι επίσης είναι αυτοί που προτιμούν το τιμόνι και έχουν γίνει οδηγοί ταξί. Υπολογίζεται ότι μόνο οι οδηγοί ταξί με καταγωγή από το Πακιστάν φτάνουν τους 20.
«Μπορούμε να συνυπάρξουμε».
Ο Αχμεν Σιντού γνωρίζει από πρώτο χέρι την κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας. Το κατάστημά του βρίσκεται μέσα σε μια στοά στην οδό Σοφοκλέους. «Είναι όλοι μαζί εδώ», λέει για την υπερσυγκέντρωση δραστηριοτήτων και ανθρώπων γύρω από την Ομόνοια, αλλά διαμαρτύρεται και για τη στάση της Αστυνομίας. Παρ΄ όλα αυτά θεωρεί πως οι νόμιμοι μετανάστες μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά με τους έλληνες πολίτες. «Αυτό το μήνυμα προσπαθώ να περάσω και με την εφημερίδα που εκδίδω», λέει και προσθέτει: «Πάρτε παράδειγμα από τα μικρά παιδιά των μεταναστών που είναι στα ίδια σχολεία και παίζουν με τα παιδιά των Ελλήνων. Και να σας πω και κάτι άλλο. Εμείς έχουμε και τράπεζα αίματος. Αν κάτι συμβεί και κάποιος ζητήσει αίμα, για παράδειγμα, στον Ευαγγελισμό, θα τρέξουμε να βοηθήσουμε. Δεν έχει σημασία αν είναι Πακιστανός ή Ελληνας».
ΠΡΕΖΑ TV
27-11-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου