ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΧΙ ΖΩΑ…ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΒΙΑ

Κάθε λέξη του και μια κατάστηθη μαχαιριά. Για όποιον έχει ίχνος ανθρωπισμού τα λόγια του 44χρονου Αντόνιο από τη Νιγηρία που είναι απέναντι στο γραφείο και ξετυλίγει σαν κουβάρι, λέξη - λέξη, την εικοσαετή παραμονή του στην Ελλάδα. Με τα λόγια του αποτυπώνεται σε αδρές γραμμές το πρόβλημα με τους μετανάστες στη χώρα μας.

Κάτι η απογραφή που ξεκίνησε την περασμένη Τρίτη και οι συνεχείς εκκλήσεις του Δήμου Βόλου να απογραφούν όλοι, έτσι ώστε να αποτυπωθεί ο πραγματικός πληθυσμός της περιοχής, κάτι τα δραματικά γεγονότα   των τελευταίων ημερών στο κέντρο της Αθήνας, επανέφεραν το θέμα των μεταναστών και πάλι στο προσκήνιο.
Στον απόηχο των πρόσφατων γεγονότων λοιπόν επιχειρήσαμε να αποτυπώσουμε προβλήματα και ερωτήματα που θέτουν οι ίδιοι οι μετανάστες που ζουν στη περιοχή μας. Γιατί οι ενστάσεις των ντόπιων είναι ήδη γνωστές. Φόβος για την ασφάλειά τους, διπλές κλειδαριές στα σπίτια των ηλικιωμένων και ανάθεμα σε όλους τους ξένους που παίρνουν τις δουλειές από τα… «δικά μας παιδιά». Όλα αυτά,  όταν ολόκληρη η χώρα βιώνει τη χειρότερη οικονομική κρίση στη σύγχρονη μεταπολιτευτική της ιστορία και η ανεργία καλπάζει,  δεν θέλει και πολύ να ανάψει το φυτίλι της αντιπαράθεσης.
Κάποιοι πιο θερμόαιμοι  πάνε ένα βήμα παραπέρα. Ξεθάβουν το τσεκούρι του πολέμου και όποιον πάρει ο χάρος…
…Έτσι ήταν πάντα και παντού θα απαντήσει κάποιος που… ενοχλείται από το πρόβλημα και αλλάζει θέμα συζήτησης για να αποφύγει τα δύσκολα. Και οι δυσκολίες ξεκινούν όταν προσπαθείς να προσεγγίσεις αυτούς τους ανθρώπους που βλέπεις καθημερινά πλέον στην πόλη. Άσπροι, μαύροι, Αφρικανοί, Ασιάτες και Βαλκάνιοι, εδώ και χρόνια συνθέτουν μία πολύχρωμη και πολυσύνθετη κοινωνία και στο Βόλο. Η παρουσία τους στην καθημερινότητά μας είναι κάτι παραπάνω από αισθητή. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πόσος είναι ο αριθμός των ξένων μεταναστών που ζουν στη Μαγνησία. Είναι το ίδιο δύσκολο όσο και για το επίσημο ελληνικό κράτος να πει για τον ακριβή αριθμό των ξένων που ζει και εργάζεται στο έδαφός της. Ούτε η απογραφή θα δείξει την πραγματικότητα. Το ομολογούν και οι ίδιοι οι απογραφείς. Πολλοί ξένοι ακόμη και εδώ στο Βόλο κρύβονται. Δεν τους ανοίγουν τα σπίτια τους. Φοβούνται. Και ας τους διαβεβαιώνουν οι αρμόδιοι για την ανωνυμία των στοιχείων τους. Οι σχέσεις με τους ντόπιους είναι στο σημείο μηδέν. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη από καμία πλευρά. Είτε μας αρέσει όμως  είτε όχι θα πρέπει να αποδεχθούμε την παρουσία τους. Η παγκοσμιοποίηση αναπόφευκτα έχει δημιουργήσει νέα κύματα μεταναστών από την Αφρική και την Ασία προς την Ευρώπη και όχι μόνον. Το πρόβλημα απασχολεί τον ΟΗΕ, την Ε.Ε. και όλα τα διεθνή φόρα. Την Ελλάδα;

Είμαστε  άνθρωποι…
Είμαστε άνθρωποι, δεν είμαστε ζώα. Ζωή είναι αυτή; Τα λόγια αυτά ανήκουν στον 44χρονο Αντόνιο Ινταχό από τη Μπενίσιτι της Νιγηρίας που βρίσκεται στη χώρα μας τα τελευταία είκοσι χρόνια, από τα οποία τα τελευταία έξι χρόνια μόνιμα στο Βόλο. Όλα τα προηγούμενα κινούνταν μεταξύ Βόλου και Αθήνας. Ο Αντόνιο ήλθε στην Ελλάδα με όνειρα. Ήθελε να σπουδάσει Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο. Κάτι οι δυσκολίες της γλώσσας, κάτι τα ισχνά οικονομικά του,  τον υποχρέωσαν να παραμείνει στη χώρα μας και να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Κάνει ό,τι και οι περισσότεροι συμπατριώτες του. Πουλά cd ή μικροαντικείμενα στις λαϊκές του Βόλου. Θα ’θελε, όπως λέει, να έχει μία δουλειά με 8ωρο και με κανονικό  μισθό σε ένα εργοστάσιο, αλλά κανείς δεν παίρνει μαύρους. Αναγκαστικά πουλά είδη στη λαϊκή. Έχει στα χέρια του χαρτιά με τα οποία ανανεώνεται διαρκώς η άδεια παραμονής του στη χώρα μας για άλλα δύο χρόνια. Για υπηκοότητα ούτε λόγος. Θα πρέπει να περιμένει, όπως λέει,  τουλάχιστον άλλα πέντε χρόνια. Τα μαθήματα ελληνικής γλώσσας, ιστορίας και πολιτισμού που παρακολούθησε για ένα χρόνο δεν ήταν αρκετά για να πάρει την πολυπόθητη μόνιμη άδεια παραμονής του. Οι Έλληνες που πήγαν μετανάστες στη Γερμανία, στην Αυστραλία και στην Αμερική, λέει με παράπονο ο Αντόνιο, μέσα σε πέντε χρόνια πήραν άδεια παραμονής. Εγώ μετά από είκοσι χρόνια γιατί δεν έχω; Μέχρι τότε πληρώνει στο ΤΕΒΕ για να έχει τα 150 ένσημα που απαιτεί η νομοθεσία, ζει με μία Ελληνίδα στην περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου και επικοινωνεί συχνά με τους δικούς του στην πατρίδα. Επτά αδέλφια έχει ο Αντόνιο. Μία αδελφή στην Ισπανία και τα υπόλοιπα στη Νιγηρία που σπαράσσεται για μία ακόμη φορά από εμφύλιες διαμάχες. Κάνει παρέα με Έλληνες, αλλά όπως προσθέτει, πάντα είσαι ξένος. Όταν τον πιάνει το παράπονο κάνει βόλτες στην παραλία και κάθεται και ρεμβάζει τη θάλασσα…

Οι Αρμένιοι
Πρόβλημα με την υπηκοότητα έχει και ο Αλέξιος - Έντγκαρ Μουσινιάν και ας είναι παντρεμένος από το 2004 με Ελληνίδα. Τη Βικτώρια, που είναι δασκάλα και που με τα τρία παιδιά τους ζουν στο σπιτικό που έχουν κάνει στην περιοχή του Νέου Δέλτα στη Νέα Ιωνία. Ο ίδιος εργάζεται σε εταιρία που ασχολείται με είδη κλιματισμού και θέρμανσης. Ακόμη, όπως λέει, δεν έχουν έλθει τα χαρτιά του  από το Υπουργείο Εσωτερικών. Έχω πληρώσει, μας λέει, 1.500 ευρώ για παράβολα, αλλά ακόμη τίποτα.
Ο Αλέξιος έφυγε από την Αρμενία ήλθε στην Ελλάδα νέο παιδί. Το 1993 σε ηλικία μόλις 18 ετών. Προτίμησα τη Ελλάδα γιατί πάντα Αρμένιοι, Εβραίοι και Έλληνες ζούσαν αρμονικά μεταξύ τους. Στο Βόλο δεν είμαστε παραπάνω από 35 - 40 άτομα. Οι περισσότεροι από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ που ζουν στο Βόλο, όπως λέει, είναι Ουκρανοί και Ρώσοι. Οι τελευταίοι όμως αρχίζουν και επιστρέφουν τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα τους

Οι Αλβανοί
Στην ανεργία , στα σκληρά οικονομικά μέτρα αποδίδει από την πλευρά του την έξαρση της εγκληματικότητας στη χώρα μας ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αλβανών Επιστημόνων Νομού Μαγνησίας Λεωνίδας Ρουσίτι. Εκτιμά ωστόσο ότι οι αντιδράσεις είναι υπερβολικές και υποκινούνται από ομάδες που επιδιώκουν την ένταση με τους ξένους, αν και ο ίδιος από την πλευρά του βλέπει να έχουν πολλοί νέοι μετανάστες, κυρίως από χώρες της Αφρικής. Δεν είμαι, σημειώνει, ο πλέον αρμόδιος,  αλλά εκτιμώ ότι η ελληνική πολιτεία πρέπει να δράσει βάσει ενός συγκεκριμένου προγράμματος που να περιορίζει τον αριθμό τους και παράλληλα να νομιμοποιεί όσους έχουν όλα τα νόμιμα δικαιολογητικά τους.
Ο Λεωνίδας που είναι γιατρός και εργάζεται σε ιδιωτική κλινική του Βόλου λέει ότι οι Αλβανοί στη Μαγνησία είναι περίπου 8.000. Από αυτούς, όπως τονίζει, οι 5.500 -  6.000, έχουν νόμιμη άδεια παραμονής στη χώρα μας. Τα τελευταία δύο περίπου χρόνια ένα  ποσοστό 10% - 15% από τους Αλβανούς που ζούσαν στη περιοχή μας  έχουν επιστρέψει στην Αλβανία εξαιτίας της κρίσης που μαστίζει την οικοδομή. Στην Αλβανία, λέει ο Ρουσίτι, υπάρχουν δουλειές αλλά τα μεροκάματα είναι πολύ φθηνά περίπου 10 - 15 ευρώ.
Ο κ. Ρουσίτι τονίζει ότι οι περισσότεροι συμπατριώτες του που έχουν μείνει στην Ελλάδα αδυνατούν πλέον να αντεπεξέλθουν στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις (νερό, φως, τηλέφωνο, κοινόχρηστα), ενώ κρίνει ότι είναι επαχθές το μέτρο της ελληνικής πολιτείας που απαιτεί να υπάρχουν 150 ένσημα για την ανανέωση της άδειας παραμονής και 80 ένσημα για την ανανέωση του βιβλιαρίου υγείας. Μας υποσχέθηκαν ότι θα μειωθούν στα 120ένσημα και στα 50 ένσημα αντίστοιχα, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Ψάχνουν να αγοράσουν ένσημα και δεν βρίσκουν, καταλήγει ο κ. Ρουσίτι.




-----------------------------------  Η ανθρωπογεωγραφία  των μεταναστών -------------------------------

Από ανεπίσημα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο Δήμος Βόλου η πιο πολυπληθής ομάδα μεταναστών στην περιοχή μας είναι οι Αλβανοί. Σύμφωνα με τον Πρόεδρό τους Έντι Ταφάι στα όρια του νέου και ενιαίου Δήμου Βόλου αυτοί που είναι νόμιμοι με όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά είναι 2.500 περίπου στον πρώην Δήμο Βόλου, 1.500 περίπου στον πρώην Δήμο Νέας Ιωνίας, 500 περίπου στον πρώην Δήμο Νέας Αγχιάλου, περίπου 400 στην περιοχή του πρώην Δήμου Αρτέμιδος, περίπου 400 στην περιοχή της Αγριάς, περίπου 100 στις περιοχές Πορταριάς και Μακρινίτσας και 170 περίπου στην περιοχή του Διμηνίου. Από τις υπόλοιπες μειονότητες ξεχωρίζουν αυτοί που έχουν έλθει τα τελευταία χρόνια στην περιοχή μας από τις πρώην Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης, όπως Αρμένιοι, Ρώσοι, Ουκρανοί, Μολδαβοί, Γεωργιανοί κ.ο.κ. Επίσης τα τελευταία χρόνια έχουν εγκατασταθεί στο Βόλο περίπου 300 Κινέζοι, ενώ οι Νιγηριανοί που ζουν στο Βόλο είναι 100 περίπου, ενώ αρκετοί είναι και οι μετανάστες από το Πακιστάν που είναι περίπου εκατό και που τελευταία έχουν κινηθεί δραστήρια για τη δημιουργία Συλλόγου στην περιοχή μας. Ακόμη από τις χώρες της Αφρικής υπάρχουν μετανάστες από τη Σενεγάλη, από τη Γουινέα κ.α. Ισχυρούς θύλακες στο Βόλο έχουν σχηματίσει επίσης  οι Ρουμάνοι και οι Βούλγαροι, ενώ ζουν και έξι άτομα τουρκικής καταγωγής. Πέντε νύφες και ένας γαμπρός…
Σημειώνεται πως με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου έχει δημιουργηθεί Συμβούλιο Μεταναστών το οποίο προβλέπει ο Καλλικράτης. Ένα Συμβούλιο στο οποίο μετέχουν δημοτικοί σύμβουλοι και εκπρόσωποι των μεταναστών. Ένας θεσμός  ο οποίος εκτιμάται ότι θα συμβάλλει στην ομαλή ένταξη των μεταναστών στην παραγωγική δραστηριότητα της περιοχής μας, στη συμμετοχή τους στα κοινωνικοπολιτιστικά δεδομένα της πόλης, στη συνδρομή του Δήμου και των εμπλεκόμενων φορέων στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας κ.ο.κ.

ταχυδρομος


ΠΡΕΖΑ TV
16-5-2011