Ο όρος τεχνοκράτης τον χαρακτηρίζει απόλυτα, αφού μοιάζει γεννημένος γι' αυτή τη δουλειά. Αναφερόμαστε στον Τζοβάνι Ταμπούρι, γνωστό Ιταλό οικονομολόγο και... ομοϊδεάτη του νέου πρωθυπουργού της Ιταλίας Μάριο Μόντι.Εισέβαλε στην κυριολεξία στον κόσμο της οικονομίας και των επιχειρήσεων σε πολύ νεαρή ηλικία, είναι ιδρυτής και πρόεδρος ενός μεγάλου και διεθνούς εμβέλειας ομίλου επενδύσεων που φέρει το όνομά του (Tamburi Investmant Partner) διδάσκοντας συγχρόνος οικονομία της κρίσης στο Πανεπιστήμιο «Λούις» της Ρώμης. Συνεργάστηκε με πολλές ιταλικές κυβερνήσεις προσφέροντας την τεχνογνωσία του σε φορολογικά θέματα και είναι από τους συντάκτες του ισχύοντος ιταλικού νόμου για τις ιδιωτικοποιήσεις, ενώ έχει γράψει περισσότερα από 10 βιβλία και εκατοντάδες άρθρα για το θέμα.
Κύριε Ταμπούρι, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών μοιάζει να σηματοδοτούν το τέλος μιας εποχής, τόσο για την Ιταλία όσο και για την Ελλάδα, αφού οι πολιτικοί παραχωρούν, αν και προσωρινά, τη θέση τους στους τεχνοκράτες. Τι σημαίνουν όλα αυτά και τι θα αλλάξει στην πραγματικότητα;
«Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές της τελευταίας δεκαετίας απέτυχαν παταγωδώς. Αρκεί να λάβει κάποιος υπ' όψιν ότι οι Ρεπουμπλικανοί εξακολουθούν να επηρεάζουν την πολιτική του Ομπάμα και ότι η Μέρκελ δεν είναι σε θέση να λάβει αποφάσεις αν πρώτα δεν πάρει την έγκριση από την εκλογική της βάση. Σε αυτό το κλίμα τα πιο αδύναμα και ασυνεπή... κράτη είναι τα πρώτα που πληρώνουν τη λυπητερή. Στην Ιταλία, οι τεχνοκράτες όταν ανέλαβαν τα ηνία της κυβέρνησης είχαν καλά αποτελέσματα. Ο Αμάτο και ο Τζιάμπι, π.χ., υπήρξαν πρωτεργάτες των αλλαγών στις δύσκολες εποχές. Είμαι πεπεισμένος ότι ο Μόντι θα πράξει ανάλογα».
Πιστεύετε ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια κρίση του συστήματος;
«Η κρίση είναι συστημική με την έννοια ότι ο θεός "Χρέος", που καθόρισε πολλές οικονομικές εξελίξεις τα τελευταία είκοσι χρόνια, επαναπροσδιορίζεται καθώς το "χρήμα" στον δυτικό κόσμο δεν είναι πλέον διατεθειμένο να πηγαίνει χωρίς σχεδιασμό εκεί όπου το προωθούσαν ηλίθιοι τραπεζίτες και ανεύθυνες εταιρείες raiting. Ωστόσο, η κρίση είναι εν μέρει εφεύρεση των μίντια, καθώς πάρα πολλές επιχειρήσεις ανά τον κόσμο πάνε καλά και το παγκόσμιο ΑΕΠ συνεχίζει να αυξάνονται με ρυθμό 4/4,5%. Το δε χρέος των κρατών παραμένει στα ίδια επίπεδα των τριών τεσσάρων τελευταίων χρόνων. Ετσι, σαφώς υπερβάλλουμε με την κινδυνολογία».
Ποιο θα είναι το τίμημα που θα καταβάλουν οι πολίτες των χωρών που μαστίζονται από την κρίση;
«Το τίμημα είναι η σταδιακή πτώχευση σε όλα τα επίπεδα μιας ηπείρου που έγινε σταδιακά πολύ πλούσια περιουσιακά, αλλά ελάχιστα κερδοφόρα και ακόμη λιγότερο οικονομικά αποτελεσματική».
«Λάθος η πτώχευση της Ελλάδας»
Είστε αισιόδοξος για το μέλλον;
«Είμαι αισιόδοξος από τη φύση μου. Αλλιώς δεν θα έκανα τη δουλειά που κάνω. Και τώρα πιστεύω ότι υπάρχουν λόγοι για να αισιοδοξεί κανείς· αν μη τι άλλο, ο κόσμος κατανόησε ότι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος ήταν να οδηγηθεί η Leiman Brothers στην πτώχευση, κάτι που είχε καταστροφικές επιπτώσεις στις αγορές. Ετσι, σήμερα το να οδηγήσουμε την Ελλάδα, ή ακόμη περισσότερο την Ιταλία προς την ίδια κατεύθυνση, προς την πτώχευση δηλαδή, δεν έχει κανένα νόημα. Ας πούμε, για να είμαστε αισιόδοξοι ότι η δραματοποίηση αυτών των ημερών θα μπορούσε να μας ωθήσει να καταβάλουμε μεγαλύτερες προσπάθειες και να μην περιοριζόμαστε στις υποσχέσεις». *
Της ΕΛΙΖΑΜΠΕΤΤΑΣ ΚΑΖΑΛΟΤΤΙ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
ΠΡΕΖΑ TV
19-11-2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου