ΟΤΑΝ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ- Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΜΙΑΣ ΜΑΝΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΔΟΥΛΗΣ

Της Α. ΤΖΑΒΕΛΛΑ
«Δεν μπορείς να πεις ότι επέστρεψα. Γιατί δεν φεύγεις ποτέ. Εγώ έφυγα για 15 χρόνια. Και ξαναγύρισα τώρα στα γεράματα. Τότε δεν με ένοιαζε. Τώρα κάθε άντρας που περνάει είναι μέσα μου σφραγίδα πυρωμένη». Κάτω από το παλιό τραπέζι της κουζίνας είχε αφήσει τις παντόφλες της. Κάτι σατέν παντόφλες με ξεφτισμένες φούντες. «Αχ, μανουλίτσα μου», αναφώνησε, σκύβοντας να τις πάρει.
 «Εχω θέμα με τη μέση μου», είπε βγάζοντας τις γόβες. «Η γριά δεν είχε δόντια κι ήθελε παξιμάδια. Την ξέρεις αυτή την παροιμία;». Η Βίκυ, η Πελοποννήσια, έχει αλλάξει 5 ονόματα - όσα και «σπίτια». Είναι μητέρα ενός παιδιού που σπουδάζει στο εξωτερικό και παρόλο που δεν της φαίνεται, έχει περάσει τα 40. Πριν από 8 μήνες, έπιασε δουλειά σε οίκο ανοχής. Είναι μία από τις περίπου 400 Ελληνίδες εκδιδόμενες που νόμιμα εργάζονται σε «σπίτια» της Αθήνας: «νόμιμη, με ΙΚΑ και κλινικές εξετάσεις ανά 15 μέρες, εργαστηριακές ανά δίμηνο. Και με υπευθυνότητα. Αυτό να γράψεις!». Επί 15 χρόνια δούλευε ως υπάλληλος σε συνεργεία καθαρισμού.


Ανεργία

«Πέρσι διακόπηκε η σύμβαση με τα καταστήματα μιας μεγάλης τράπεζας. "Μένεις με 250 ευρώ και πληρώνεις την ασφάλειά σου;" με ρώτησαν. Αυτή για μένα είναι ξεφτίλα. Οχι αυτό που κάνω τώρα», μου είχε πει στο τηλέφωνο. Σάββατο πρωί δώσαμε ραντεβού: «Θα περάσεις το γατόσπιτο και θα μου κάνεις μια αναπάντητη. Να ξέρω ότι πλησιάζεις». Το γατόσπιτο είναι ένας από τους παλαιότερους οίκους ανοχής, στην οδό Πιπίνου. Η φήμη που το ακολουθεί λέει ότι εκεί έχουν μεγαλώσει γενεές γατών, πολλές από τις οποίες κάνουν πασαρέλα μέσα στο «σπίτι» μαζί με τις κοπέλες. Κοπέλες τιμής ένεκεν. Λέγεται ότι η νεότερη σήμερα είναι 50 ετών.

Μία δεκαετία νεότερη, δηλαδή, από τη μαντάμ ενός άλλου «σπιτιού» στην ίδια γειτονιά. Τη βρήκαμε στην κουζίνα, σκυμμένη πάνω από μια κατσαρόλα που άχνιζε.

«Η κοπέλα; Δικιά σου;» ρώτησε τη Βίκυ. «Ναι, ξαδέρφη μου, ήρθε να τη βοηθήσω με δουλειά». Με γάζωσε γρήγορα με το βλέμμα της και συνέχισε να ανακατεύει το φαγητό. «Φασολάκια κοκκινιστά», είπε και ακούστηκε σαν διαταγή στα κουτάβια που κοίταζαν με ανοιχτό το στόμα στην ξεθωριασμένη αφίσα του τοίχου. «Χωριανές είστε;». «Οχι, από το διπλανό χωριό. Ασε μας μόνες, ματρόσκα μου. Θα κοιτάξω το φαγητό», την καθησύχασε η Βίκυ φιλώντας τη στο μπράτσο. Η μαντάμ έφυγε από την πόρτα της κουζίνας, χρησιμοποιώντας μια αρμαθιά κλειδιά για μπεγλέρι.

Η Βίκυ άναψε τσιγάρο, Assos άφιλτρο. «Ρώτα με», είπε. «Με πόσους άντρες πήγες σήμερα;». «Με 9. Στα νιάτα μου πήγαινα με 30».

Οι απολαβές της τώρα ξεπερνούν τα 1.000 ευρώ το μήνα. Θα μπορούσε, όπως λέει, «να δουλέψω ιδιωτικά, να βάλω μια αγγελία στην εφημερίδα. Γνωρίζω κάποιες που βγάζουν περισσότερα χρήματα έτσι. Γνωρίζω όμως 2-3 σπίτια. Αυτός είναι ο χώρος όπου μπορώ να λειτουργήσω. Νιώθω προστατευμένη εδώ, αν και μη νομίζεις ότι έχει γοητεία. Δράμα έχει! Περνάει από πάνω σου όλη η Αλβανία, η Ρουμανία και το Πακιστάν. Οι Πακιστανοί θέλουν και φιλιά. "Φύγε, ρε. Εδώ δεν κάνουμε έρωτα. Σεξ κάνουμε και μόνο", τους λέω. Ας πάνε αλλού. Δεν είμαστε όλες για όλα».

Πριν από σχεδόν 3 δεκαετίες, μια εφηβική τρέλα την ανάγκασε να φύγει από την επαρχία στη θεία της στην Αθήνα. «Απόφαση της μάνας μου», λέει η ίδια. Η πρώτη της δουλειά ήταν στο πολυκατάστημα Μινιόν. «Δεν ήμουν ακόμα 18 κι έπιασα τον πρώτο μου μισθό. Καλά λεφτά. Είπα τότε "καιρός να ανοίξεις τα φτερά σου, Βικάκι". Νοίκιασα στην Κυψέλη. Μπήκα μέσα με 5 ρούχα κι ένα ξύλινο μαχαίρι, που μου είχε δώσει ο παππούς μου. Πολλές φορές το έστρεψα στον εαυτό μου, με ιδιαίτερη επιτυχία θα έλεγα. Και σήμερα είμαι εδώ που είμαι». Στα 20 της είχε ήδη μπει στη δουλειά. «Τι πώς; Στην αρχή για λίγο. Ηταν πολλά τα λεφτά τότε.

Για λίγο...

Είπα για λίγο και βγαίνω. Λένε ότι είναι σαν τη ρουλέτα. Βλακείες. Αν έβρισκα δουλειά αλλού, θα έφευγα τώρα. Ετσι όπως έφυγα κάποτε, στον 2ο μήνα της εγκυμοσύνης μου. Είχα πει τότε "Βικάκι, αρκετά κοπέλα μου!"» εξομολογείται και συνεχίζει: «Εχεις το παιδί σου. Θες να μεγαλώσεις το παιδί σου με αξιοπρέπεια; Τώρα το ερώτημα είναι ''θες να μεγαλώσεις το παιδί σου;''» λέει η ίδια. Συχνά φοβάται μήπως το μάθει ο γιος της. «Το σκέφτομαι κανένα βράδυ και τρελαίνομαι. Το παιδί βέβαια δεν έχει σχέση με αυτό το χώρο. Ούτε ξυστά δεν έχει περάσει από αυτές τις γειτονιές. Καλός μαθητής, ξέρει τι τράβηξα να τον μεγαλώσω και τώρα τον έστειλα στο εξωτερικό. Αυτός θα γλιτώσει, το ορκίστηκα στον Θεό και στον Διάβολο μαζί».

Σύμφωνα με τη Βίκυ, «σπανίως Ελληνίδες ξεκινούν να δουλεύουν σε σπίτια. Οποια σου λέει ότι είναι Ελληνίδα, είναι Αλβανίδα μεγαλωμένη στην Ελλάδα. Υπάρχουν οι φτηνές, οι ξένες. Υπάρχει μια αύξηση, από ό,τι ακούω, στις Ελληνίδες που βάζουν αγγελίες για δουλειά. Κι εκεί παίρνεις τα διπλά. Ομως εδώ νιώθω ασφαλής, στον περιορισμένο χώρο που λειτουργεί υπό την επίβλεψη κάποιου».

«Εκαναν το μπορντέλο... κρεοπωλείο»
Στους οίκους ανοχής της οδού Πιπίνου, τα απογεύματα, αλλοδαποί και Ελληνες μπαινοβγαίνουν αραιά και πού από τις πόρτες με τις αναμμένες λάμπες. Κάποτε παρέες νεαρών αγοριών γοητεύονταν από την απαγορευμένη ηδονή και έκαναν εφηβικές «τσάρκες» στη Φυλής, στο Μεταξουργείο και στον Κολωνό. «Εδώ και ένα χρόνο η πελατεία έπεσε στο μισό», λένε άνθρωποι του χώρου.
«Με την ιστορία του AIDS, την οποία δημιούργησε το ΠΑΣΟΚ, σβήσαμε κι εμείς. Μας αποδυνάμωσε, χωρίς βέβαια να κάνει κάτι για το AIDS που διπλασιάστηκε από πέρσι. Ενας στους 4 ενήλικες νοσούν», λέει η Δήμητρα Κανελλοπούλου, πρόεδρος Εκδιδομένων Προσώπων στην Αθήνα. Το προηγούμενο πλήγμα ήταν «όταν το ΠΑΣΟΚ άνοιξε τις πόρτες και έκαναν το μπορντέλο κρεοπωλείο, με τον 2734», συνεχίζει η ίδια. Ο εν λόγω νόμος «υπήρξε στην ουσία δίκοπο μαχαίρι, εφόσον αφενός μεν αναγνώριζε και νομιμοποιούσε τα εκδιδόμενα πρόσωπα, αφετέρου δε όριζε τόσους όρους και προϋποθέσεις που πρέπει απαραίτητα να τηρούνται κατά την πραγματοποίηση της εν λόγω δραστηριότητας. Με 10 ευρώ, μια 18χρονη εξυπηρετεί μια πλειάδα ανδρών. Και χωρίς προφυλάξεις! Αυτός ήταν ο νόμος του θανάτου. Η προσφορά είναι τεράστια.

»Οι Ελληνίδες στρέφονται στις αγγελίες. Στα "σπίτια" μένουμε εμείς που είμαστε δεμένες με την ιστορία μας και οι ξένες που ξεφυτρώνουν σαν τις ακρίδες και τα κάνουν όλα με 5-10 ευρώ στο Μεταξουργείο». 

ΕΝΕΤ.GR
ΠΡΕΖΑ TV
7-4-2013