Ένα νόμο που ξεπουλάει το ένα τρίτο της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) σε ιδιώτες επενδυτές, ψήφισε εσπευσμένα το ελληνικό Κοινοβούλιο μετά από απαίτηση της Τρόικα, η οποία, ουσιαστικά, χαράσσει την πολιτική στη χώρα από το 2010. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, συνεργαζόμενα κόμματα στην κυβέρνηση, υποστήριξαν τη διάταξη, η οποία περιλαμβάνει επικερδείς όρους και μοναδικά προνόμια για τους επενδυτές, μεγάλες ενεργειακές εταιρείες, όπως η γερμανική RWE και η γαλλική EDF.
Ενώ η συλλήβδην πώληση της κρατικής περιουσίας (βιομηχανίες, υποδομές και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας) αποτελεί χαρακτηριστικό των τελευταίων πέντε ετών, και είναι κυρίως εμφανές στην Ελλάδα, η προσέγγιση «να πωληθούν όλα» για τα δημόσια αγαθά δεν είναι, δυστυχώς, μόνο ελληνικό φαινόμενο.
Η ιδιωτικοποίηση είναι μία από τις προϋποθέσεις της πολιτικής λογικής που έχει επικρατήσει σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια από την έναρξη της ελληνικής κρίσης.
Οι θιασώτες της ιδιωτικοποίησης υποστηρίζουν ότι η πώληση δημόσιας περιουσίας ευνοεί τον ανταγωνισμό, εμποδίζει τον καθορισμό των τιμών και ωφελεί τα κρατικά ταμεία και τους καταναλωτές. Αυτό που είδαμε, αντιθέτως, είναι μεγαλύτερες δαπάνες, περισσότερες ανεπάρκειες και απολύσεις.
Σε διεθνές επίπεδο, η εμπειρία δείχνει ότι, σε αντίθεση με αυτή την ρόδινη εικόνα, οι ιδιωτικοποιήσεις συχνά οδηγούν σε μειωμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες οι οποίες, στη συνέχεια, γίνονται πιο ακριβές και λιγότερο αποτελεσματικές, με τη Βρετανία της Μάργκαρετ Θάτσερ τη δεκαετία του 1980 να αποτελεί το κλασικό, σκοτεινό παράδειγμα σε αυτή την οικονομική παραφροσύνη.
Συνελήφθησαν γιατί απεργούν
Αλλά οι φονταμενταλιστές της αγοράς και οι σύμμαχοί τους, δοκιμάζουν κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο στην Ελλάδα. Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, το σημαντικότερο σωματείο στο οποίο συμμετέχει το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού της ΔΕΗ, αντιμάχεται την κυβερνητική πολιτική, καλώντας σε μια σειρά από απεργίες.
Ανησυχητικό είναι το γεγονός, ότι ως αντίδραση σε αυτό, η κυβέρνηση εξέδωσε εντολές πολιτικής επιστράτευσης για 19.000 εργαζομένους της ΔΕΗ, πράγμα που σημαίνει ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν επειδή απεργούν. Η κίνηση αυτή καταργεί ουσιαστικά το δικαίωμα της απεργίας –ένα θεμελιώδες δικαίωμα σε οποιαδήποτε λειτουργούσα δημοκρατία, το οποίο κατοχυρώνεται και στον Οδικό Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στο πλαίσιο της εν λόγω κραυγαλέας κυβερνητικής τακτικής, η Αριστερά στην Ελλάδα ζητά τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το αν η ΔΕΗ θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί.
Με αυτό τον τρόπο, οι Έλληνες μπορούν να αποφασίσουν σχετικά με το θέμα και όχι να το αφήσουν σε μια κυβέρνηση που έχει δείξει ότι είναι όχι μόνο βαθιά αντιλαϊκή αλλά και χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση – ήδη δύο φορές αυτή τη χρονιά – στις ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές εκλογές.
Για εμάς, η πρόσβαση στην ενέργεια αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα και κατά συνέπεια η παροχή του πρέπει να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία. Οι πολίτες πρέπει να έχουν λόγο με δημοψήφισμα σε τέτοιες κρίσιμες αποφάσεις, οι οποίες θα έχουν αντίκτυπο στις ζωές τους και τις ζωές των επόμενων γενεών, και γι αυτό το λόγο παραμένει η βασική μας προτεραιότητα για το εγγύς μέλλον.
Ζητάμε την υποστήριξη για να αντιπαραταχθούμε στο ξεπούλημα και άλλων ζωτικών εθνικών περιουσιακών στοιχείων, ενώ πιέζουμε τα θεσμικά όργανα της ΕΕ να καταδικάσουν τις πρόσφατες παραβιάσεις του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων από την κυβέρνηση στην Ελλάδα.
Όραμα -εφιάλτης
Ενάντια στην κλοπή της δημόσιας περιουσίας, ξεφυτρώνουν τοπικές πρωτοβουλίες που έχουν σταματήσει συχνά την ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας, όπως στην ύδρευση και στα νοσοκομεία.
Από Θεσσαλονίκη ως το Βερολίνο και το Πόρτο, η αξία των κοινών αγαθών κερδίζει έδαφος ως βασική ιδέα στην λαϊκή αντίδραση ενάντια στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας για ένα κομμάτι ψωμί.
Πέντε χρόνια οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, με μία ευρωπαϊκή ηγεσία σταθερά προσηλωμένη στις πολιτικές λιτότητας, προετοίμασαν το έδαφος για μια πρωτοφανή μεταφορά πόρων από τον κοινόχρηστο δημοκρατικό χώρο στη σφαίρα των αδιαφανών πολυεθνικών.
Η ελληνική Αριστερά, μαζί με τους συμμάχους της σε όλη την Ευρώπη, προωθεί το όραμα της πραγματικής δημοκρατίας στην Ευρώπη. Αυτό συνεπάγεται το κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων, τον αγώνα για ένα τραπεζικό τομέα στην υπηρεσία της κοινωνίας, την ανάπτυξη κατάλληλων πολιτικών κατάρτισης και επενδυτικών σχεδίων για τη μείωση της ανεργίας των νέων, και τον εκδημοκρατισμό των θεσμικών οργάνων της ΕΕ – ιδίως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Η ακύρωση υφιστάμενων και επικείμενων σχεδίων ιδιωτικοποίησης πρέπει να αποτελέσει τον πυρήνα των αγώνων για την τοποθέτηση του πολίτη στη θέση που του αρμόζει: Στο κέντρο μιας απολύτως αναγκαίας δημοκρατικής και κοινωνικής Ευρώπης.
Αυτό είναι το μέσο με το οποίο μπορούμε να προτείνουμε μια εναλλακτική λύση στο όραμα -εφιάλτη της Δεξιάς για το μέλλον της ηπείρου μας.
Δημήτρης Παπαδημούλης
euobserver
ΠΡΕΖΑ TV
16-7-2014
Ενώ η συλλήβδην πώληση της κρατικής περιουσίας (βιομηχανίες, υποδομές και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας) αποτελεί χαρακτηριστικό των τελευταίων πέντε ετών, και είναι κυρίως εμφανές στην Ελλάδα, η προσέγγιση «να πωληθούν όλα» για τα δημόσια αγαθά δεν είναι, δυστυχώς, μόνο ελληνικό φαινόμενο.
Η ιδιωτικοποίηση είναι μία από τις προϋποθέσεις της πολιτικής λογικής που έχει επικρατήσει σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια από την έναρξη της ελληνικής κρίσης.
Οι θιασώτες της ιδιωτικοποίησης υποστηρίζουν ότι η πώληση δημόσιας περιουσίας ευνοεί τον ανταγωνισμό, εμποδίζει τον καθορισμό των τιμών και ωφελεί τα κρατικά ταμεία και τους καταναλωτές. Αυτό που είδαμε, αντιθέτως, είναι μεγαλύτερες δαπάνες, περισσότερες ανεπάρκειες και απολύσεις.
Σε διεθνές επίπεδο, η εμπειρία δείχνει ότι, σε αντίθεση με αυτή την ρόδινη εικόνα, οι ιδιωτικοποιήσεις συχνά οδηγούν σε μειωμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες οι οποίες, στη συνέχεια, γίνονται πιο ακριβές και λιγότερο αποτελεσματικές, με τη Βρετανία της Μάργκαρετ Θάτσερ τη δεκαετία του 1980 να αποτελεί το κλασικό, σκοτεινό παράδειγμα σε αυτή την οικονομική παραφροσύνη.
Συνελήφθησαν γιατί απεργούν
Αλλά οι φονταμενταλιστές της αγοράς και οι σύμμαχοί τους, δοκιμάζουν κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο στην Ελλάδα. Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, το σημαντικότερο σωματείο στο οποίο συμμετέχει το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού της ΔΕΗ, αντιμάχεται την κυβερνητική πολιτική, καλώντας σε μια σειρά από απεργίες.
Ανησυχητικό είναι το γεγονός, ότι ως αντίδραση σε αυτό, η κυβέρνηση εξέδωσε εντολές πολιτικής επιστράτευσης για 19.000 εργαζομένους της ΔΕΗ, πράγμα που σημαίνει ότι κινδυνεύουν να συλληφθούν επειδή απεργούν. Η κίνηση αυτή καταργεί ουσιαστικά το δικαίωμα της απεργίας –ένα θεμελιώδες δικαίωμα σε οποιαδήποτε λειτουργούσα δημοκρατία, το οποίο κατοχυρώνεται και στον Οδικό Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στο πλαίσιο της εν λόγω κραυγαλέας κυβερνητικής τακτικής, η Αριστερά στην Ελλάδα ζητά τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το αν η ΔΕΗ θα πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί.
Με αυτό τον τρόπο, οι Έλληνες μπορούν να αποφασίσουν σχετικά με το θέμα και όχι να το αφήσουν σε μια κυβέρνηση που έχει δείξει ότι είναι όχι μόνο βαθιά αντιλαϊκή αλλά και χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση – ήδη δύο φορές αυτή τη χρονιά – στις ευρωπαϊκές και αυτοδιοικητικές εκλογές.
Για εμάς, η πρόσβαση στην ενέργεια αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα και κατά συνέπεια η παροχή του πρέπει να παραμείνει υπό δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία. Οι πολίτες πρέπει να έχουν λόγο με δημοψήφισμα σε τέτοιες κρίσιμες αποφάσεις, οι οποίες θα έχουν αντίκτυπο στις ζωές τους και τις ζωές των επόμενων γενεών, και γι αυτό το λόγο παραμένει η βασική μας προτεραιότητα για το εγγύς μέλλον.
Ζητάμε την υποστήριξη για να αντιπαραταχθούμε στο ξεπούλημα και άλλων ζωτικών εθνικών περιουσιακών στοιχείων, ενώ πιέζουμε τα θεσμικά όργανα της ΕΕ να καταδικάσουν τις πρόσφατες παραβιάσεις του Χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων από την κυβέρνηση στην Ελλάδα.
Όραμα -εφιάλτης
Ενάντια στην κλοπή της δημόσιας περιουσίας, ξεφυτρώνουν τοπικές πρωτοβουλίες που έχουν σταματήσει συχνά την ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας, όπως στην ύδρευση και στα νοσοκομεία.
Από Θεσσαλονίκη ως το Βερολίνο και το Πόρτο, η αξία των κοινών αγαθών κερδίζει έδαφος ως βασική ιδέα στην λαϊκή αντίδραση ενάντια στην εκποίηση της δημόσιας περιουσίας για ένα κομμάτι ψωμί.
Πέντε χρόνια οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, με μία ευρωπαϊκή ηγεσία σταθερά προσηλωμένη στις πολιτικές λιτότητας, προετοίμασαν το έδαφος για μια πρωτοφανή μεταφορά πόρων από τον κοινόχρηστο δημοκρατικό χώρο στη σφαίρα των αδιαφανών πολυεθνικών.
Η ελληνική Αριστερά, μαζί με τους συμμάχους της σε όλη την Ευρώπη, προωθεί το όραμα της πραγματικής δημοκρατίας στην Ευρώπη. Αυτό συνεπάγεται το κλείσιμο των φορολογικών παραδείσων, τον αγώνα για ένα τραπεζικό τομέα στην υπηρεσία της κοινωνίας, την ανάπτυξη κατάλληλων πολιτικών κατάρτισης και επενδυτικών σχεδίων για τη μείωση της ανεργίας των νέων, και τον εκδημοκρατισμό των θεσμικών οργάνων της ΕΕ – ιδίως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Η ακύρωση υφιστάμενων και επικείμενων σχεδίων ιδιωτικοποίησης πρέπει να αποτελέσει τον πυρήνα των αγώνων για την τοποθέτηση του πολίτη στη θέση που του αρμόζει: Στο κέντρο μιας απολύτως αναγκαίας δημοκρατικής και κοινωνικής Ευρώπης.
Αυτό είναι το μέσο με το οποίο μπορούμε να προτείνουμε μια εναλλακτική λύση στο όραμα -εφιάλτη της Δεξιάς για το μέλλον της ηπείρου μας.
Δημήτρης Παπαδημούλης
euobserver
ΠΡΕΖΑ TV
16-7-2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου