Σχεδόν 1 εκ. άνθρωποι (έως 15/3/2016), στην πλειονότητα Σύροι, έχουν διασχίσει το Αιγαίο από τις αρχές του 2015, πολλοί χάνοντας τη ζωή τους. Η ActionAid Hellas συνάντησε κάποιους από αυτούς στη Λέσβο όπου έχει αναπτύξει δράση από τον Οκτώβριο του 2015 και τους ζήτησε να διαβάσουν μία ιστορία γραμμένη στη γλώσσα τους.
Έπειτα ρώτησαν σε ποιον πιστεύουν ότι ανήκει αυτή η ιστορία.
Είναι η ιστορία των Σύρων, των Ιρακινών και των Αφγανών που φεύγουν για να σώσουν τη ζωή τους από τους σημερινούς πολέμους; Μήπως είναι η ιστορία των γιαγιάδων και των παππούδων μας που έφτασαν με παρόμοιο τρόπο στην Ελλάδα το 1922; Ποια είναι η αντίδραση των ανθρώπων που μόλις έχουν φτάσει στη Λέσβο όταν η αληθινή ταυτότητα της ιστορίας αποκαλύπτεται; Όταν μαθαίνουν για την άγνωστη Μαρία Λεονταρίδου που το 1922 έχασε τα πάντα στη Σμύρνη κι έφτασε κολυμπώντας τη βάρκα που την μετέφερε στη Λέσβο;
Οι αντιδράσεις τους που θα δείτε στο βίντεο είναι απρόσμενες και βαθιά συγκινητικές, αλλά το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Πρόσφυγες ήμασταν. Πρόσφυγες είναι. Πρόσφυγας θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. Είμαστε δίπλα τους.
Είναι άνθρωποι σαν εμάς. Ψάχνουν ασφάλεια για τα παιδιά τους, ένας ουρανό χωρίς βομβαρδιστικά αεροπλάνα, έναν δρόμο χωρίς βόμβες, κτίρια χωρίς ελεύθερους σκοπευτές. Είναι άνθρωποι που χρειάζονται σήμερα τη στήριξή μας, όπως εμείς τη χρειαστήκαμε στο παρελθόν.
«Πριν τον πόλεμο, ήμασταν πολύ αγαπημένοι. Ήταν τόσο όμορφα εκεί που μέναμε. Η φύση, τα χωριά, οι πόλεις… Μετά καταστράφηκαν όλα. Φοβόμασταν συνέχεια. Για τη ζωή μας, για τη ζωή των αγαπημένων μας. Είδα με τα ίδια μου τα μάτια μέλη της οικογένειά μου να χάνονται κι αποφασίσαμε να φύγουμε.
Μαζέψαμε ό,τι μπορούσαμε και τα βάλαμε στον ώμο. Θυμάμαι να φεύγουμε και να βλέπω πίσω μας φλόγες. Φτάσαμε στη θάλασσα. Ήμασταν πολλοί, κάποιοι από μακρινά χωριά, κάποιοι άλλοι γείτονες. Στριμωχτήκαμε σε μια βάρκα. Κάποιοι αναγκάστηκαν να κολυμπήσουν. Θυμάμαι κλάματα, φωνές, πανικό και νερό, πολύ νερό. Περνάγαμε το Αιγαίο. Στο ταξίδι φοβόμασταν κι ελπίζαμε μαζί. Και μετά φτάσαμε εδώ, στη Λέσβο. Θυμάμαι την ανακούφιση όταν φτάσαμε στη στεριά, όταν ο πόλεμος ήταν πια πίσω μας.»
Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, στα μέσα του 2015 οι πρόσφυγες σε ολόκληρο τον κόσμο ξεπέρασαν τα 15,1 εκατομμύρια, ο υψηλότερος αριθμός τα τελευταία 20 χρόνια, με σταθερή αύξηση τα τελευταία 4 χρόνια. Ο πόλεμος στη Συρία, αλλά και συνεχιζόμενες και νέες συρράξεις μεταξύ άλλων στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ είναι η βασική αιτία της αύξησης.
http://news247.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
15-3-2016
Έπειτα ρώτησαν σε ποιον πιστεύουν ότι ανήκει αυτή η ιστορία.
Είναι η ιστορία των Σύρων, των Ιρακινών και των Αφγανών που φεύγουν για να σώσουν τη ζωή τους από τους σημερινούς πολέμους; Μήπως είναι η ιστορία των γιαγιάδων και των παππούδων μας που έφτασαν με παρόμοιο τρόπο στην Ελλάδα το 1922; Ποια είναι η αντίδραση των ανθρώπων που μόλις έχουν φτάσει στη Λέσβο όταν η αληθινή ταυτότητα της ιστορίας αποκαλύπτεται; Όταν μαθαίνουν για την άγνωστη Μαρία Λεονταρίδου που το 1922 έχασε τα πάντα στη Σμύρνη κι έφτασε κολυμπώντας τη βάρκα που την μετέφερε στη Λέσβο;
Οι αντιδράσεις τους που θα δείτε στο βίντεο είναι απρόσμενες και βαθιά συγκινητικές, αλλά το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: Πρόσφυγες ήμασταν. Πρόσφυγες είναι. Πρόσφυγας θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας. Είμαστε δίπλα τους.
Είναι άνθρωποι σαν εμάς. Ψάχνουν ασφάλεια για τα παιδιά τους, ένας ουρανό χωρίς βομβαρδιστικά αεροπλάνα, έναν δρόμο χωρίς βόμβες, κτίρια χωρίς ελεύθερους σκοπευτές. Είναι άνθρωποι που χρειάζονται σήμερα τη στήριξή μας, όπως εμείς τη χρειαστήκαμε στο παρελθόν.
«Πριν τον πόλεμο, ήμασταν πολύ αγαπημένοι. Ήταν τόσο όμορφα εκεί που μέναμε. Η φύση, τα χωριά, οι πόλεις… Μετά καταστράφηκαν όλα. Φοβόμασταν συνέχεια. Για τη ζωή μας, για τη ζωή των αγαπημένων μας. Είδα με τα ίδια μου τα μάτια μέλη της οικογένειά μου να χάνονται κι αποφασίσαμε να φύγουμε.
Μαζέψαμε ό,τι μπορούσαμε και τα βάλαμε στον ώμο. Θυμάμαι να φεύγουμε και να βλέπω πίσω μας φλόγες. Φτάσαμε στη θάλασσα. Ήμασταν πολλοί, κάποιοι από μακρινά χωριά, κάποιοι άλλοι γείτονες. Στριμωχτήκαμε σε μια βάρκα. Κάποιοι αναγκάστηκαν να κολυμπήσουν. Θυμάμαι κλάματα, φωνές, πανικό και νερό, πολύ νερό. Περνάγαμε το Αιγαίο. Στο ταξίδι φοβόμασταν κι ελπίζαμε μαζί. Και μετά φτάσαμε εδώ, στη Λέσβο. Θυμάμαι την ανακούφιση όταν φτάσαμε στη στεριά, όταν ο πόλεμος ήταν πια πίσω μας.»
Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, στα μέσα του 2015 οι πρόσφυγες σε ολόκληρο τον κόσμο ξεπέρασαν τα 15,1 εκατομμύρια, ο υψηλότερος αριθμός τα τελευταία 20 χρόνια, με σταθερή αύξηση τα τελευταία 4 χρόνια. Ο πόλεμος στη Συρία, αλλά και συνεχιζόμενες και νέες συρράξεις μεταξύ άλλων στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ είναι η βασική αιτία της αύξησης.
http://news247.gr/
ΠΡΕΖΑ TV
15-3-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου