Σχολιάζοντας την απόπειρα βομβιστικής επίθεσης σε αεροπλάνο την ημέρα των Χριστουγέννων, η γερουσιαστής Νταϊάν Φενστάιν εξέφρασε τα συναισθήματα της πλειοψηφίας, δηλώνοντας ότι για να προλαβαίνεις τέτοιες καταστάσεις «είναι καλύτερα να δείχνεις μια υπερβολική αντίδραση παρά να υποτιμάς το πρόβλημα». Αυτή φαίνεται να είναι και η άποψη που επικρατεί στην Ουάσινγκτον. Αλλά ο διευθυντής του Νιούζουικ Φαρίντ Ζακάρια διαφωνεί. Ο σκοπός της τρομοκρατίας είναι ακριβώς να προκαλέσει μια υπερβολική αντίδραση. Αυτό που θέλει περισσότερο απ'όλα δεν είναι να σκοτώσει τους εκατοντάδες ανθρώπους εναντίον των οποίων στρέφεται, αλλά να σπείρει το φόβο σε όλο τον πληθυσμό. Η τρομοκρατία είναι μια ασυνήθιστη στρατιωτική τακτική, με την έννοια ότι εξαρτάται από την αντίδραση της κοινής γνώμης. Αν δεν τρομοκρατηθούμε, η επίθεση δεν πέτυχε τον στόχο της. Δυστυχώς, αυτή τη φορά συνέβη το αντίθετο.
Η απόπειρα τρομοκρατικής επίθεσης λέει περισσότερα για τις αδυναμίες της αλ-Κάιντα παρά για τη δύναμή της. Στη διάρκεια της οκταετίας που προηγήθηκε της 11ης Σεπτεμβρίου, η οργάνωση ήταν σε θέση να εξαπολύει μεγάλης κλίμακας τρομοκρατικές επιθέσεις σε διάφορες ηπείρους. Στο στόχαστρό της ήταν σημαντικά σύμβολα της αμερικανικής ισχύος: πρεσβείες στην Αφρική, ένα αντιτορπιλικό (το USS Cole), και φυσικά οι Δίδυμοι Πύργοι. Οι επιχειρήσεις ήταν σύνθετες (όπως δείχνει η ταυτόχρονη επίθεση σε δύο πρεσβείες σε διαφορετικές χώρες) και εμπλέκονταν σε αυτές δεκάδες άνθρωποι διαφορετικών εθνικοτήτων που εκπαιδεύονταν επί χρόνια σε διάφορες χώρες. Ολες αυτές οι επιθέσεις ήταν επιτυχημένες.
Την ημέρα των Χριστουγέννων, μια «θυγατρική» της αλ-Κάιντα πραγματοποίησε μια επιχείρηση όπου έλαβε μέρος ένας άνθρωπος, χωρίς συγκεκριμένο στόχο, χρησιμοποιώντας μια αποτυχημένη τεχνική που δοκίμασε πριν από οκτώ χρόνια ο Ρίτσαρντ Ριντ, γνωστός ως «ο βομβιστής με το παπούτσι». Η απόπειρα μοιάζει να ήταν περισσότερο μια ευκαιρία που άρπαξε η οργάνωση, παρά το αποτέλεσμα ενός καλά οργανωμένου στρατηγικού σχεδίου. Ενας Νιγηριανός φανατικός με καθαρό (απ'ό,τι φαίνεται) ποινικό μητρώο πρόσφερε τις υπηρεσίες του. Τον εφοδίασαν με έναν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό και τον έβαλαν σε ένα αεροπλάνο. Η επιχείρηση απέτυχε παταγωδώς, αφού δεν σκοτώθηκε ούτε ένας άνθρωπος. Ο επίδοξος καμικάζι δεν κατάφερε καν να αυτοκτονήσει. Η αλ-Κάιντα πέτυχε όμως τον πραγματικό της στόχο, που ήταν να προκαλέσει αναταραχή στο αμερικανικό σύστημα. Αυτός ήταν και ο λόγος που ισχυρίστηκε ότι η επιχείρηση πέτυχε.
Ο Φίλιπ Ζέλικοφ, διευθυντής της Επιτροπής για την 11η Σεπτεμβρίου και μετέπειτα ανώτατος αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επί κυβέρνησης Μπους, πιστεύει ότι οι αποτυχίες της εσωτερικής ασφάλειας πρέπει να αναλύονται με τον ίδιο τρόπο που αναλύονται οι αεροπορικές καταστροφές. Όταν σημειώνεται ένα ατύχημα σε ένα αεροσκάφος, μικρό ή μεγάλο, η Εθνική Υπηρεσία για την Ασφάλεια των Μεταφορών συγκαλεί μια ομάδα ειδικών που μελετούν τι δεν πήγε καλά και διατυπώνουν προτάσεις. Αν ακολουθούνταν η ίδια τακτική και για τα προβλήματα εσωτερικής ασφαλείας, η κοινή γνώμη θα γνώριζε ότι οποιαδήποτε επίθεση, επιτυχημένη ή όχι, προκαλεί μια άμεση και σοβαρή αντίδραση με στόχο να διορθωθεί το πρόβλημα και να μην επαναληφθεί. Οι πολιτικοί θα δυσκολεύονταν τότε να εκμεταλλευτούν τέτοια γεγονότα για να αποκομίσουν πολιτικά πλεονεκτήματα. Και οι υπεύθυνοι για την ασφάλεια δεν θα αποκαρδιώνονταν από τις επιθέσεις εναντίον τους.
Η υπερβολική αντίδραση στις τρομοκρατικές επιθέσεις εξυπηρετεί τους στόχους της αλ-Κάιντα και οδηγεί στη λήψη μέτρων που μπορεί να αποδειχθούν ακριβά, αναποτελεσματικά και ενδεχομένως αντιπαραγωγικά. Αυτό που απαιτείται δεν είναι μεγαλύτερος έλεγχος των επιβατών, αλλά μεγαλύτεροι και πιο ακριβείς κατάλογοι υπόπτων στους οποίους έχει πρόσβαση κάθε αρμόδια υπηρεσία. Οσο για τις φωνές να παραπεμφθεί ο Νιγηριανός σε στρατοδικείο, να βασανιστεί και να σταλεί στο Γκουαντάναμο, είναι τουλάχιστον ατυχείς. Αν ο πατέρας που ενημέρωσε τις αρχές για την ύποπτη συμπεριφορά του γιου του γνώριζε ότι η Αμερική θα βασάνιζε και θα κακοποιούσε το παιδί του, ασφαλώς δεν θα το έκανε. Κι αυτό που χρειάζεται τώρα είναι περισσότεροι πατεράδες, θείοι, φίλοι και συνάδελφοι σαν κι αυτόν.
ΠΡΕΖΑ TV
12-1-2010
Η απόπειρα τρομοκρατικής επίθεσης λέει περισσότερα για τις αδυναμίες της αλ-Κάιντα παρά για τη δύναμή της. Στη διάρκεια της οκταετίας που προηγήθηκε της 11ης Σεπτεμβρίου, η οργάνωση ήταν σε θέση να εξαπολύει μεγάλης κλίμακας τρομοκρατικές επιθέσεις σε διάφορες ηπείρους. Στο στόχαστρό της ήταν σημαντικά σύμβολα της αμερικανικής ισχύος: πρεσβείες στην Αφρική, ένα αντιτορπιλικό (το USS Cole), και φυσικά οι Δίδυμοι Πύργοι. Οι επιχειρήσεις ήταν σύνθετες (όπως δείχνει η ταυτόχρονη επίθεση σε δύο πρεσβείες σε διαφορετικές χώρες) και εμπλέκονταν σε αυτές δεκάδες άνθρωποι διαφορετικών εθνικοτήτων που εκπαιδεύονταν επί χρόνια σε διάφορες χώρες. Ολες αυτές οι επιθέσεις ήταν επιτυχημένες.
Την ημέρα των Χριστουγέννων, μια «θυγατρική» της αλ-Κάιντα πραγματοποίησε μια επιχείρηση όπου έλαβε μέρος ένας άνθρωπος, χωρίς συγκεκριμένο στόχο, χρησιμοποιώντας μια αποτυχημένη τεχνική που δοκίμασε πριν από οκτώ χρόνια ο Ρίτσαρντ Ριντ, γνωστός ως «ο βομβιστής με το παπούτσι». Η απόπειρα μοιάζει να ήταν περισσότερο μια ευκαιρία που άρπαξε η οργάνωση, παρά το αποτέλεσμα ενός καλά οργανωμένου στρατηγικού σχεδίου. Ενας Νιγηριανός φανατικός με καθαρό (απ'ό,τι φαίνεται) ποινικό μητρώο πρόσφερε τις υπηρεσίες του. Τον εφοδίασαν με έναν αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό και τον έβαλαν σε ένα αεροπλάνο. Η επιχείρηση απέτυχε παταγωδώς, αφού δεν σκοτώθηκε ούτε ένας άνθρωπος. Ο επίδοξος καμικάζι δεν κατάφερε καν να αυτοκτονήσει. Η αλ-Κάιντα πέτυχε όμως τον πραγματικό της στόχο, που ήταν να προκαλέσει αναταραχή στο αμερικανικό σύστημα. Αυτός ήταν και ο λόγος που ισχυρίστηκε ότι η επιχείρηση πέτυχε.
Ο Φίλιπ Ζέλικοφ, διευθυντής της Επιτροπής για την 11η Σεπτεμβρίου και μετέπειτα ανώτατος αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ επί κυβέρνησης Μπους, πιστεύει ότι οι αποτυχίες της εσωτερικής ασφάλειας πρέπει να αναλύονται με τον ίδιο τρόπο που αναλύονται οι αεροπορικές καταστροφές. Όταν σημειώνεται ένα ατύχημα σε ένα αεροσκάφος, μικρό ή μεγάλο, η Εθνική Υπηρεσία για την Ασφάλεια των Μεταφορών συγκαλεί μια ομάδα ειδικών που μελετούν τι δεν πήγε καλά και διατυπώνουν προτάσεις. Αν ακολουθούνταν η ίδια τακτική και για τα προβλήματα εσωτερικής ασφαλείας, η κοινή γνώμη θα γνώριζε ότι οποιαδήποτε επίθεση, επιτυχημένη ή όχι, προκαλεί μια άμεση και σοβαρή αντίδραση με στόχο να διορθωθεί το πρόβλημα και να μην επαναληφθεί. Οι πολιτικοί θα δυσκολεύονταν τότε να εκμεταλλευτούν τέτοια γεγονότα για να αποκομίσουν πολιτικά πλεονεκτήματα. Και οι υπεύθυνοι για την ασφάλεια δεν θα αποκαρδιώνονταν από τις επιθέσεις εναντίον τους.
Η υπερβολική αντίδραση στις τρομοκρατικές επιθέσεις εξυπηρετεί τους στόχους της αλ-Κάιντα και οδηγεί στη λήψη μέτρων που μπορεί να αποδειχθούν ακριβά, αναποτελεσματικά και ενδεχομένως αντιπαραγωγικά. Αυτό που απαιτείται δεν είναι μεγαλύτερος έλεγχος των επιβατών, αλλά μεγαλύτεροι και πιο ακριβείς κατάλογοι υπόπτων στους οποίους έχει πρόσβαση κάθε αρμόδια υπηρεσία. Οσο για τις φωνές να παραπεμφθεί ο Νιγηριανός σε στρατοδικείο, να βασανιστεί και να σταλεί στο Γκουαντάναμο, είναι τουλάχιστον ατυχείς. Αν ο πατέρας που ενημέρωσε τις αρχές για την ύποπτη συμπεριφορά του γιου του γνώριζε ότι η Αμερική θα βασάνιζε και θα κακοποιούσε το παιδί του, ασφαλώς δεν θα το έκανε. Κι αυτό που χρειάζεται τώρα είναι περισσότεροι πατεράδες, θείοι, φίλοι και συνάδελφοι σαν κι αυτόν.
ΠΡΕΖΑ TV
12-1-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου