Ολοκληρώθηκε η συνάντηση του βασιλιά Φίλιππου Στ' με τον ηγέτη των Σοσιαλιστών (PSOE) Πέδρο Σάντσεθ και έχει μείνει μόνο ένα ραντεβού για να φανεί αν θα γίνει ένα βήμα μπροστά στην προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης στην Ισπανία: αυτή του βασιλιά με τον Ραχόι.
Ο Σάντσεθ δήλωσε ότι αν ο Ραχόι αρνηθεί την εντολή (όπως έκανε στον πρώτο γύρο των συναντήσεων του βασιλιά με τους πολιτικούς αρχηγούς), ο ίδιος είναι έτοιμος να πάρει τη σκυτάλη.
«Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης, αν ο Ραχόι απορρίψει την υποχρέωσή του» δήλωσε στους δημοσιογράφους.
Ακόμα και η λέξη «υποχρέωση» δεν πρέπει να χρησιμοποιήθηκε τυχαία, καθώς το Σοσιαλιστικό Κόμμα από την πρώτη στιγμή επιμένει ότι ο Ραχόι -ως νικητής των εκλογών- οφείλει να αναλάβει την ευθύνη της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης.
Όμως ο υπηρεσιακός (πλέον) πρωθυπουργός προτίμησε να πάει πάσο, θέλοντας να πετάξει την καυτή πατάτα στους υπόλοιπους με την ελπίδα ότι αν αποτύχουν, εκείνος θα παρουσιαστεί στη συνέχεια ως η μοναδική αξιόπιστη λύση.
Έτσι κι αλλιώς, όποια κυβέρνηση και να σχηματιστεί, θα είναι μειοψηφίας. Και ο Ραχόι δεν παύει σε κάθε περίπτωση να υπενθυμίζει στους πάντες ότι το κόμμα του (ΡΡ) μπορεί να έχασε την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, αλλά την διατηρεί στην Γερουσία, κατά συνέπεια ακόμα και αν μια άλλη κυβέρνηση επιχειρήσει συνταγματικές αλλαγές, θα «πέσει» επάνω του.
Ακόμα όμως και αν ο Σάντσεθ πάρει την εντολή, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Καταρχήν πρέπει να βρει συμμάχους. Η πρόταση των Podemos για κεντροαριστερή κυβέρνηση συνεργασίας είναι μεν στο τραπέζι, όμως έχει ένα προαπαιτούμενο: το κόμμα του Ιγκλέσιας (τρίτο σε δύναμη) δεν δέχεται σε καμία περίπτωση συμμετοχή των Ciudadanos (τέταρτο σε δύναμη) σε τυχόν κυβερνητικό σχήμα.
Όμως, οι Σοσιαλιστές που έτσι κι αλλιώς δεν υποδέχθηκαν με ιδιαίτερη θέρμη την πρόταση συνεργασίας των Pοdemos, δεν απορρίπτουν τη συνεργασία με τους Ciudadanos.
Και δεν είναι μόνο αυτό: «Φυσικά θα μιλήσω και με το Λαϊκό Κόμμα» είπε ο Σάντσεθ στους δημοσιογράφους μετά την ακρόασή του από τον βασιλιά.
O ίδιος ο επικεφαλής των Ciudadanos, Άλμπερτ Ριβέρα, φρόντισε μετά τη δική του συνάντηση με τον βασιλιά να «υπενθυμίσει» ότι εκείνος έχει πολύ περισσότερα κοινά με τους Σοσιαλιστές (και τον Ραχόι) από ό,τι οι Podemos...
Yπάρχει και ένα άλλο ζήτημα: από τη στιγμή που ένας πολιτικός θα πάρει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και οριστεί η ημερομηνία που θα παρουσιαστεί στη Βουλή, ο χρόνος μετρά αντίστροφα: αν δεν πάρει την πολυπόθητη ψήφο εμπιστοσύνης, η χώρα σε δύο μήνες οδηγείται σε πρόωρες εκλογές.
Με λίγα λόγια, ο βασιλιάς πρέπει να είναι αρκετά βέβαιος (στο μέτρο του δυνατού, άλλωστε όλα αυτά συμβαίνουν για πρώτη φορά στη χώρα), ότι ο υποψήφιος θα... καρποφορήσει.
Το Σύνταγμα βέβαια δίνει το δικαίωμα στον βασιλιά να καθυστερήσει στην ανακοίνωσή του με το σκεπτικό (και την ελπίδα) ότι από νέες ζυμώσεις των κομμάτων, θα υπάρξει κάποια λύση.
Υπάρχει και ένας ακόμα σύμμαχος στην προσπάθεια να κερδηθεί χρόνος: ο βασιλιάς μπορεί τελικά να δώσει την εντολή στον ηγέτη των Σοσιαλιστών, αλλά ο πρόεδρος της Βουλής, ο οποίος προέρχεται από το ίδιο κόμμα, να καθυστερήσει ελαφρώς τον ορισμό ημερομηνίας για τη συζήτηση, ώστε να υπάρξει περισσότερος χρόνος για διαπραγμάτευση.
Όλα θα εξαρτηθούν από τη συνάντηση που θα έχει το απόγευμα ο βασιλιάς με τον Ραχόι. Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός μπορεί να επιμείνει στην απόφασή του να μην δεχθεί να είναι εντολοδόχος, μπορεί ωστόσο, ο βασιλιάς να επιμείνει ότι εκείνος πρέπει να πάρει την εντολή.
Βεβαίως ο Ραχόι με «δεύτερη άρνηση» θα χάσει νομιμοποίηση στα μάτια του εκλογικού σώματος σχετικά με το δικαίωμά του να οριστεί εντολοδόχος πρωθυπουργός, ενδεχομένως μετά από νέες εκλογές.
Μια ακόμα επιλογή για τον βασιλιά (που όμως δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες) είναι να ορίσει ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο ως επικεφαλής της προσπάθειας σχηματισμού κυβέρνησης.
Μπορεί επίσης από τις επαφές των δύο τελευταίων εβδομάδων, ο Φίλιππος να έχει πλέον πειστεί ότι κανείς δεν μπορεί με κανέναν. Επομένως, να «κάψει» έναν υποψήφιο πρωθυπουργό: να τον στείλει στη Βουλή, απλά για να καταψηφιστεί και η χώρα να πάει σε νέα κάλπη.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, αλλά και πολλές άλλες χώρες, στην Ισπανία υπάρχουν δύο ευκαιρίες στη διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης: στην πρώτη η κυβέρνηση ζητά την απόλυτη πλειοψηφία. Αν αποτύχει, επανέρχεται μετά από 48 ώρες για μια δεύτερη ευκαιρία σχετικής πλειοψηφίας.
Με τα σημερινά δεδομένα αυτό μπορεί να επιτευχθεί διά της αποχής κάποιου κόμματος από την β' ψηφοφορία, ώστε να μην αθροίζονται αρκετά «κουκιά» κατά της κυβέρνησης.
Αλλά η Ισπανία μάλλον βρίσκεται πολύ μακριά από την ώρα της ψηφοφορίας...
Απόστολος Ρουμπάνης IN.GR
ΠΡΕΖΑ TV
3-2-2016
Ο Σάντσεθ δήλωσε ότι αν ο Ραχόι αρνηθεί την εντολή (όπως έκανε στον πρώτο γύρο των συναντήσεων του βασιλιά με τους πολιτικούς αρχηγούς), ο ίδιος είναι έτοιμος να πάρει τη σκυτάλη.
«Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε την προσπάθεια σχηματισμού κυβέρνησης, αν ο Ραχόι απορρίψει την υποχρέωσή του» δήλωσε στους δημοσιογράφους.
Ακόμα και η λέξη «υποχρέωση» δεν πρέπει να χρησιμοποιήθηκε τυχαία, καθώς το Σοσιαλιστικό Κόμμα από την πρώτη στιγμή επιμένει ότι ο Ραχόι -ως νικητής των εκλογών- οφείλει να αναλάβει την ευθύνη της εντολής σχηματισμού κυβέρνησης.
Όμως ο υπηρεσιακός (πλέον) πρωθυπουργός προτίμησε να πάει πάσο, θέλοντας να πετάξει την καυτή πατάτα στους υπόλοιπους με την ελπίδα ότι αν αποτύχουν, εκείνος θα παρουσιαστεί στη συνέχεια ως η μοναδική αξιόπιστη λύση.
Έτσι κι αλλιώς, όποια κυβέρνηση και να σχηματιστεί, θα είναι μειοψηφίας. Και ο Ραχόι δεν παύει σε κάθε περίπτωση να υπενθυμίζει στους πάντες ότι το κόμμα του (ΡΡ) μπορεί να έχασε την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, αλλά την διατηρεί στην Γερουσία, κατά συνέπεια ακόμα και αν μια άλλη κυβέρνηση επιχειρήσει συνταγματικές αλλαγές, θα «πέσει» επάνω του.
Ακόμα όμως και αν ο Σάντσεθ πάρει την εντολή, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Καταρχήν πρέπει να βρει συμμάχους. Η πρόταση των Podemos για κεντροαριστερή κυβέρνηση συνεργασίας είναι μεν στο τραπέζι, όμως έχει ένα προαπαιτούμενο: το κόμμα του Ιγκλέσιας (τρίτο σε δύναμη) δεν δέχεται σε καμία περίπτωση συμμετοχή των Ciudadanos (τέταρτο σε δύναμη) σε τυχόν κυβερνητικό σχήμα.
Όμως, οι Σοσιαλιστές που έτσι κι αλλιώς δεν υποδέχθηκαν με ιδιαίτερη θέρμη την πρόταση συνεργασίας των Pοdemos, δεν απορρίπτουν τη συνεργασία με τους Ciudadanos.
Και δεν είναι μόνο αυτό: «Φυσικά θα μιλήσω και με το Λαϊκό Κόμμα» είπε ο Σάντσεθ στους δημοσιογράφους μετά την ακρόασή του από τον βασιλιά.
O ίδιος ο επικεφαλής των Ciudadanos, Άλμπερτ Ριβέρα, φρόντισε μετά τη δική του συνάντηση με τον βασιλιά να «υπενθυμίσει» ότι εκείνος έχει πολύ περισσότερα κοινά με τους Σοσιαλιστές (και τον Ραχόι) από ό,τι οι Podemos...
Yπάρχει και ένα άλλο ζήτημα: από τη στιγμή που ένας πολιτικός θα πάρει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και οριστεί η ημερομηνία που θα παρουσιαστεί στη Βουλή, ο χρόνος μετρά αντίστροφα: αν δεν πάρει την πολυπόθητη ψήφο εμπιστοσύνης, η χώρα σε δύο μήνες οδηγείται σε πρόωρες εκλογές.
Με λίγα λόγια, ο βασιλιάς πρέπει να είναι αρκετά βέβαιος (στο μέτρο του δυνατού, άλλωστε όλα αυτά συμβαίνουν για πρώτη φορά στη χώρα), ότι ο υποψήφιος θα... καρποφορήσει.
Το Σύνταγμα βέβαια δίνει το δικαίωμα στον βασιλιά να καθυστερήσει στην ανακοίνωσή του με το σκεπτικό (και την ελπίδα) ότι από νέες ζυμώσεις των κομμάτων, θα υπάρξει κάποια λύση.
Υπάρχει και ένας ακόμα σύμμαχος στην προσπάθεια να κερδηθεί χρόνος: ο βασιλιάς μπορεί τελικά να δώσει την εντολή στον ηγέτη των Σοσιαλιστών, αλλά ο πρόεδρος της Βουλής, ο οποίος προέρχεται από το ίδιο κόμμα, να καθυστερήσει ελαφρώς τον ορισμό ημερομηνίας για τη συζήτηση, ώστε να υπάρξει περισσότερος χρόνος για διαπραγμάτευση.
Όλα θα εξαρτηθούν από τη συνάντηση που θα έχει το απόγευμα ο βασιλιάς με τον Ραχόι. Ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός μπορεί να επιμείνει στην απόφασή του να μην δεχθεί να είναι εντολοδόχος, μπορεί ωστόσο, ο βασιλιάς να επιμείνει ότι εκείνος πρέπει να πάρει την εντολή.
Βεβαίως ο Ραχόι με «δεύτερη άρνηση» θα χάσει νομιμοποίηση στα μάτια του εκλογικού σώματος σχετικά με το δικαίωμά του να οριστεί εντολοδόχος πρωθυπουργός, ενδεχομένως μετά από νέες εκλογές.
Μια ακόμα επιλογή για τον βασιλιά (που όμως δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες) είναι να ορίσει ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο ως επικεφαλής της προσπάθειας σχηματισμού κυβέρνησης.
Μπορεί επίσης από τις επαφές των δύο τελευταίων εβδομάδων, ο Φίλιππος να έχει πλέον πειστεί ότι κανείς δεν μπορεί με κανέναν. Επομένως, να «κάψει» έναν υποψήφιο πρωθυπουργό: να τον στείλει στη Βουλή, απλά για να καταψηφιστεί και η χώρα να πάει σε νέα κάλπη.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, αλλά και πολλές άλλες χώρες, στην Ισπανία υπάρχουν δύο ευκαιρίες στη διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης: στην πρώτη η κυβέρνηση ζητά την απόλυτη πλειοψηφία. Αν αποτύχει, επανέρχεται μετά από 48 ώρες για μια δεύτερη ευκαιρία σχετικής πλειοψηφίας.
Με τα σημερινά δεδομένα αυτό μπορεί να επιτευχθεί διά της αποχής κάποιου κόμματος από την β' ψηφοφορία, ώστε να μην αθροίζονται αρκετά «κουκιά» κατά της κυβέρνησης.
Αλλά η Ισπανία μάλλον βρίσκεται πολύ μακριά από την ώρα της ψηφοφορίας...
Απόστολος Ρουμπάνης IN.GR
ΠΡΕΖΑ TV
3-2-2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου