«Βήματα ζωής για το παιδί με αναπηρία» το διαχρονικό μήνυμα-σήμα κατατεθέν της Ελληνικής Εταιρίας Προστασίας Αποκαταστάσεως Αναπήρων Παίδων (ΕΛΕΠΑΠ), τείνει να ακούγεται (και διαβάζεται) τον τελευταίο χρόνο ως κακόγουστο αστείο.
Από τις αρχές 2009, τα μόνα βήματα που ο μακροβιότερος φορέας παροχής υπηρεσιών σε παιδιά με αναπηρία (ιδρύθηκε το 1937) πραγματοποιεί, είναι -δυστυχώς- «βήματα προς τα πίσω». Τόσο πολύ πίσω, που ο οριστικός γκρεμός, ο «Καιάδας» του αποκλεισμού από όσα μέχρι το κοντινό χθες προσφέρονταν, είναι πια ορατός στα 140 παιδιά τού «σήμερα» της ΕΛΕΠΑΠ και στις οικογένειές τους.
Τα δραματικά σημερινά αδιέξοδα της ΕΛΕΠΑΠ έχουν ως ρίζες, αφενός τη σημαντική μείωση της κρατικής επιχορήγησης (κάλυπτε το 25% του προϋπολογισμού, πλέον καλύπτει μόλις το 14%), αφετέρου τον περιορισμό των εσόδων από χορηγίες, με αιτία (ή αφορμή;) την ευρύτερη οικονομική κρίση. Ηδη, ελέω εγκατάλειψης από τους χορηγούς, ξεκίνησε φέτος η διαδικασία του «λουκέτου» για βασικά προγράμματα-υπηρεσίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΡΑΔΙΟ ΕΛΕΠΑΠ, η πρότυπη παραγωγή ραδιοπρογράμματος από μαθητευόμενους δημοσιογράφους με αναπηρία, που επί τέσσερα χρόνια φιλοξενείτο από τη συχνότητα του διαδημοτικού ρ/σ «Επικοινωνία». Τέρμα αίφνης η χορηγία, από αρχές Ιουνίου το πρόγραμμα πλέον δεν υπάρχει...
Η περίπτωση του ραδιοπρογράμματος είναι απλώς ενδεικτική. Στην αδιέξοδη κατάσταση, την οποία η ΕΛΕΠΑΠ σήμερα βιώνει, «τίποτε δεν υπάρχει» βέβαιον και ασφαλές, όπως αρμόζει σε υπηρεσίες απευθυνόμενες στην πλέον «ευαίσθητη» ομάδα παιδιών. Δεν υπάρχουν καν, με τη βεβαιότητα-ασφάλεια που θα τους έπρεπε, τα κρίσιμα εξωτερικά προγράμματα (εργοθεραπείες, φυσικοθεραπείες, λογοθεραπείες, θεραπευτική κολύμβηση), που η ΕΛΕΠΑΠ απρόσκοποπτα «μια ζωή» προσέφερε. Ελέω έλλειψης προσωπικού, η λίστα αναμονής υπερβαίνει τα 40 άτομα. Ειδικότερα για την κολύμβηση, το «τίποτε δεν υπάρχει» είναι κυριολεκτικό. Από αρχές Ιουνίου η πισίνα έχει δηλωθεί «χαλασμένη» και χρήματα να επισκευαστεί δεν διατίθενται! Και το σπουδαιότερο όλων: στη σημερινή ΕΛΕΠΑΠ δεν υπάρχουν καν... κανονικοί εργαζόμενοι! Από σήμερα 20 Ιουλίου, οι 105 «μόνιμοι» υπόκεινται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς διαθεσιμότητας μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου, έως τότε θα λαμβάνουν το ήμισυ των κανονικών αποδοχών τους!
Ολα τα παραπάνω «δεν» μόνο συγκυριακά δεν είναι. Δυστυχώς, δεν μοιάζει καν να υπάρχει ορατή προοπτική διεξόδου. Προς απόδειξιν: Την Τετάρτη 8 Ιουλίου ανακοινώθηκε από τη διοίκηση σε εκπροσώπους των γονέων ότι λόγω αδυναμίας πληρωμής των απαραίτητων οδηγών και συνοδών, τα σχολικά λεωφορεία που μεταφέρουν τα 140 παιδιά τους στα ειδικά σχολεία (Νηπιαγωγεία και Δημοτικά) της ΕΛΕΠΑΠ, την ερχόμενη σχολική περίοδο δεν θα κυκλοφορήσουν! «Οποιος δύναται ας φέρνει το παιδί του μονάχος», η... λύση που ακολούθως προτάθηκε στους άναυδους γονείς με έναν μόνο τρόπο ερμηνεύεται: Για όσους στερούνται την οικονομική δυνατότητα «να μπορούν», προτείνεται ο γκρεμός, ο «Καιάδας», ως μοναδική (α)διέξοδος...
ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ...
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ...
ΠΡΕΖΑ TV
20-7-2009
Από τις αρχές 2009, τα μόνα βήματα που ο μακροβιότερος φορέας παροχής υπηρεσιών σε παιδιά με αναπηρία (ιδρύθηκε το 1937) πραγματοποιεί, είναι -δυστυχώς- «βήματα προς τα πίσω». Τόσο πολύ πίσω, που ο οριστικός γκρεμός, ο «Καιάδας» του αποκλεισμού από όσα μέχρι το κοντινό χθες προσφέρονταν, είναι πια ορατός στα 140 παιδιά τού «σήμερα» της ΕΛΕΠΑΠ και στις οικογένειές τους.
Τα δραματικά σημερινά αδιέξοδα της ΕΛΕΠΑΠ έχουν ως ρίζες, αφενός τη σημαντική μείωση της κρατικής επιχορήγησης (κάλυπτε το 25% του προϋπολογισμού, πλέον καλύπτει μόλις το 14%), αφετέρου τον περιορισμό των εσόδων από χορηγίες, με αιτία (ή αφορμή;) την ευρύτερη οικονομική κρίση. Ηδη, ελέω εγκατάλειψης από τους χορηγούς, ξεκίνησε φέτος η διαδικασία του «λουκέτου» για βασικά προγράμματα-υπηρεσίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΡΑΔΙΟ ΕΛΕΠΑΠ, η πρότυπη παραγωγή ραδιοπρογράμματος από μαθητευόμενους δημοσιογράφους με αναπηρία, που επί τέσσερα χρόνια φιλοξενείτο από τη συχνότητα του διαδημοτικού ρ/σ «Επικοινωνία». Τέρμα αίφνης η χορηγία, από αρχές Ιουνίου το πρόγραμμα πλέον δεν υπάρχει...
Η περίπτωση του ραδιοπρογράμματος είναι απλώς ενδεικτική. Στην αδιέξοδη κατάσταση, την οποία η ΕΛΕΠΑΠ σήμερα βιώνει, «τίποτε δεν υπάρχει» βέβαιον και ασφαλές, όπως αρμόζει σε υπηρεσίες απευθυνόμενες στην πλέον «ευαίσθητη» ομάδα παιδιών. Δεν υπάρχουν καν, με τη βεβαιότητα-ασφάλεια που θα τους έπρεπε, τα κρίσιμα εξωτερικά προγράμματα (εργοθεραπείες, φυσικοθεραπείες, λογοθεραπείες, θεραπευτική κολύμβηση), που η ΕΛΕΠΑΠ απρόσκοποπτα «μια ζωή» προσέφερε. Ελέω έλλειψης προσωπικού, η λίστα αναμονής υπερβαίνει τα 40 άτομα. Ειδικότερα για την κολύμβηση, το «τίποτε δεν υπάρχει» είναι κυριολεκτικό. Από αρχές Ιουνίου η πισίνα έχει δηλωθεί «χαλασμένη» και χρήματα να επισκευαστεί δεν διατίθενται! Και το σπουδαιότερο όλων: στη σημερινή ΕΛΕΠΑΠ δεν υπάρχουν καν... κανονικοί εργαζόμενοι! Από σήμερα 20 Ιουλίου, οι 105 «μόνιμοι» υπόκεινται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς διαθεσιμότητας μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου, έως τότε θα λαμβάνουν το ήμισυ των κανονικών αποδοχών τους!
Ολα τα παραπάνω «δεν» μόνο συγκυριακά δεν είναι. Δυστυχώς, δεν μοιάζει καν να υπάρχει ορατή προοπτική διεξόδου. Προς απόδειξιν: Την Τετάρτη 8 Ιουλίου ανακοινώθηκε από τη διοίκηση σε εκπροσώπους των γονέων ότι λόγω αδυναμίας πληρωμής των απαραίτητων οδηγών και συνοδών, τα σχολικά λεωφορεία που μεταφέρουν τα 140 παιδιά τους στα ειδικά σχολεία (Νηπιαγωγεία και Δημοτικά) της ΕΛΕΠΑΠ, την ερχόμενη σχολική περίοδο δεν θα κυκλοφορήσουν! «Οποιος δύναται ας φέρνει το παιδί του μονάχος», η... λύση που ακολούθως προτάθηκε στους άναυδους γονείς με έναν μόνο τρόπο ερμηνεύεται: Για όσους στερούνται την οικονομική δυνατότητα «να μπορούν», προτείνεται ο γκρεμός, ο «Καιάδας», ως μοναδική (α)διέξοδος...
ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΣ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ...
ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΠΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙ...
ΠΡΕΖΑ TV
20-7-2009
enet.gr
3 σχόλια:
Εχω ΑΜΕΑ παιδί, το μόνο που μπορώ να πω για την αντιμετώπιση αυτών των παιδιών από το κράτος είναι ότι χειρότερο μπορεί να βγάλει μια ψυχή, δεν γράφετε, δεν περιγράφετε η απίστευτη ταλαιπωρία και οι γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Ευχομαι ολόψυχα να τους κοπούν τα πόδια σε όλους όσους αποφασίζουν για την τύχη αυτών των παιδιών και σφετερίζονται την υποχρεωτική αδυναμία των γονέων τους.
Καθίκια θέλετε να λέγεστε και Ευρωπαίοι, καλύτερα Ευρωπέη!
Θάμνος
Φίλε Θέμνε έχεις την αμέριστη συμπαράστασή μου.
Και ΑΜΕΑ δεν είναι το παιδί σου.
Είναι πρωτίστως τα τριακόσια και ακολούθως τα συνοδευτικά που χρυσποπληρώνουμε εμείς οι μαλάκες.
Πάντα ήθελα να υιοθετήσω με τη γυναίκα μου ένα παιδάκι ΑΜΕΑ.
Πάντα.
Ξέρεις γιατί δεν το κάνουμε?
Δεν αντέχουμε οικονομικά.
Δε μπορούμε να του προσφέρουμε, όχι το καλύτερο, αλλά ούτε και το αυτονόητο, στο βρωμομπούρδελο που ζούμε...
Κουράγιο φίλε.
Ποια κυβέρνηση;
Δημοσίευση σχολίου